Gemileri Yaktım(BxB)

32. Bölüm

Uzun bir aradan sonra, iyi okumalar 🌺

Demir'den

"Ben geldim! "

Bakışlarım fazla neşeli ve rahatsız edici bağırışıyla Emre denen herife kilitlendi. Elinde salladığı pastane poşeti öylece havada kalırken, onun da bakışları önce İlker'de ,hemen sonra benim yüzümde dolaştı. Beni tanıyıp tanımadığını bilmiyordum, önemli değildi. Kendimi seve seve tanıtırdım.

"Emre geleceğini söylememiştin! "

"Sevgilimin evine randevuyla gelmeyeceğim herhalde İlker. " Gülerek söylediği sözlerin altında bir ima yattığı belliydi. Dişlerimi sıkıp ne yapmam gerektiğini düşündüm. Sevgilim lafını alıp götüne mi sokmalıydım yoksa İlker'i kızdırmamak için  zor da olsa sabretmeli miydim?

Bakışlarını benden çekmeden açık kapıdan içeri giren Emre denen herifin ardından, İlker hızla bana döndü. "Demir git bence, sonra konuşuruz."

"Yok ben şimdi konuşmak istiyorum. Mümkünse Emre denen herifin yanında! Bilsin geçmişimizi öyle değil mi? " Cevabını beklemeden salona doğru sert adımlarla yürüdüm. Emre elindeki poşeti masaya koymuş ayakta bekliyordu.

"İlker tanıştıracak mısın bizi? " Soruyu İlker'e sorsa da öfkelendiğini anladığım bakışları bendeydi.

"Bu Demir, bahsetmiştim hani. " Emre'nin kastığı çenesinden hikayemizi bildiğini anlamıştım. Demek İlker geçmişini saklamadan anlamıştı. Sanki yeterince hayal kırıklığı yaşamamışım gibi kalbimin yeniden kırıldığını hissettim. Benden ve geçmişinden açıkça bahsedecek kadar mı değer veriyordu ona? Ellerim titrerken zaten var olan baş ağrım iyice çatlayacak kadar şiddetlendi. Öfkem ve kırıklığım birbirine girmişti. Yıllardır onu beklerken bile sanırım şu an olduğu kadar hiç ümitsiz olmamıştım.

"Öyle mi? Peki neden bu saatte burada sorabilir miyim? "

"Soramazsın anasını satayım? Sen neyin hesabını kime soruyorsun oğlum? İlker'in evi değil mi burası? Hayırdır? " Sinirimi bu heriften çıkarmalıydım belki de kırıklığım da geçerdi.

"Sen ne diyorsun lan? Gelmişsin, sevgilimin evinde bana mı ayar veriyorsun? Kimsin ulan? " Üstüme yürümesiyle zaten hazır olan yumruklarımı kaldırdım. Yakasından tuttuğum an İlker'in bedeni tam karşıma dikildi.

Gözlerinde saf öfke vardı. Göğsümden ittirerek beni salondan dışarı çıkardı. "Sen ne yaptığını sanıyorsun? Demir kendine gel! " Bağırışı kulaklarımda yankılandığında ancak sinir krizinin eşiğinden çıkabildim. Yumruklarım sıkılı halde iki yanıma düştü. Güzel gözleri bana böyle bakmamalıydı. Beni değil o herifi çıkarmaya çalışmalıydı. Ben onun çocukluğu , gençliği, ilk ve son aşkıydım. Gözlerim aniden dolarken bakışlarımı yere indirdim.

"Evine git Demir lütfen, işleri daha da çıkmaza sokma. Lütfen. " Yalvaran sesi, bakışları.. Ben ona asla hayır diyemezdim. Duvarda gezdirdiğim bakışlarımı  son kez yüzüne çıkardım. "Gitmemi mi istiyorsun? " Sesim kendimin bile zor duyacağı tonda çıkmıştı.

Kafasını aşağı yukarı sallayıp, "git" Dedi. İki dudağının arasından çıkan tek kelime göğsüme taş olup oturmuştu. Utanmasam küçük çocuklar gibi beline sarılır beni bırakma diye yalvarırdım. Hiç mi görmüyordu acımı, pişmanlığımı en önemli de aşkımın büyüklüğünü?

"Görmüyor musun? Nasıl acı çektiğimi görmüyor musun? Bu kadar mı değiştin İlker? " Tek kelime etmeden sadece gözlerimin içine bakıyordu. Anlaşılan konuşmaya niyeti yoktu. Kapıya uzandım,salonun girişinde dikilen herife bakıp evden çıktım.

Bacaklarımda beni karşı daireye taşıyacak bile güç kalmamıştı. Duvarlara tutunarak evime girdim. Abim salonda ayakta durmuş beni bekliyordu. Onu öfkeyle süzerek yanından geçip odaya girmekti niyetim ama bileğime sarılarak durdurdu beni. "Yeter artık Demir, yıllardır bitirdin kendini. Artık toparlan ve unut şu çocuğu. "

Bileğimde duran elini öfkeyle ittirdim. "Beni bitiren sizdiniz? Bu halde olmamın sebebi sizken bana ahkam kesmeyi bırak artık! "

"Bin kere pişmanım dedim, af diledim. Ben sadece seni düşünüyorum oğlum! Şu haline bir bak! Sen de bir hayatı hak ediyorsun! Kendine gel artık. " Sözlerini umursayıp üzülmek için bile gücüm yoktu. Yanından geçip odama girdim, kapıyı kilitleyip kendimi yatağa attım. "Sen de bir hayatı hak ediyorsun! " Sözleri beynimde yankılanıp duruyordu. Haklıydı ama benim hayatım İlker'di. Beklediğim o'ydu. Onsuz nasıl devam edeceğimi hiç düşünmemiş, hayal bile etmemişken kendime ait bir yol bulmam imkansızdı.