Bir kötü çocuk kitabının yan karakteri oldum!
Masum başrolümüzü malum kötü çocuğun elinden kurtarmaya çalıştım ve kötü itibarımı düzeltmek için elimden geleni yaptım. Kararlıydım, babamın parasını yiyecek yeni bir sayfa açarak hiç tatmadığım zenginl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
gif: Bora Ateşzade
👾
Hayatım boyunca yarını düşünerek yaşamıştım. Uyumadan önce tek temennim yarını atlatabilmekti. Yaşamaktan başka gayem olmamıştı daha önce. Ne aşkı arayabilmiştim ne de ondan önce mutluluğu...Ben sadece nefes almıştım. İçim kıpır olmamış, heyecanlanmamış, birkaç duygudan ötesini tadamamıştım.
Önceki hayatımda ben , yaşıyordum sadece. Öylesine.
Şimdi yaşadığım duygular benim için yeniydi.
Sonra hayatıma bir kitap girmişti. Bu kitap gündelik hayatımın sıradanlığından biraz olsun uzaklaşmama yardımcı olmuştu.
Evet, sinirden kanepemde dönüp durduğum bir kitaptı. Klişeydi ve sinir bozucuydu. Yine de düşünmeme gerek kalmıyordu. Okuyor, sinirleniyor, üzülüyor ve tekrar sinirleniyordum. Hayatımdan uzaklaşıyor, başka bir evrende nefes alabiliyordum. Yıllar önce okuduğum bu kitap o zamanlar bana tam olarak böyle hissettiriyordu.
Şimdi bu kitabın içindeydim.
Bu hikayenin kötü karakteri olarak hayat bana bir şans vermişti.
Ya da ceza.
Bunu bilemezdim. Tıpkı önceki hayatım gibi bu hayatı da yaşamam gerekiyordu. Ayrıca önceki hayatımla kıyaslayamazdım bile. Evet, ne yaşarsam yaşayayım bu beni rahatlatıyordu. Böyle düşünüyordum. Bin tane plan kurmuş, havalı maddelerle Çağla'nın yerlerde sürünen onurunu toplayacak ve hikayenin şerefsiz asıl erkeğinden uzak duracaktım. Bu kadardı. Zenginliğin içinde onurum ve paramla yaşayacaktım. Etli ve sütlü ise az ötemde benden uzak kalacaktı.
Tam olarak bunu yaptıktan sonra biraz da favori karakterime yardım edecektim : 2. ERKEK İLE ESAS KIZIN ARASINI YAPACAKTIM.
Ancak sanırım bunun bir oyun olduğunu zannedip kendimi kaptırmıştım. Her şey o kadar olmayacaktı. Çünkü ben bir oyunun içinde değildim, bu hayattı. Hayat hiçbir zaman istediğimiz gibi gitmezdi öyle değil mi?
Ben de iyi bir başlangıç yapmamıştım maalesef.
Hikayede Çağla'nın 2 yakın arkadaşını tekme attıktan sonra kendimi oldukça hafif hissetmiştim. Ne de olsa okulda illa ki kendime yakın birini bulurdum değil mi? Şimdilik biraz kafamı dinleyebilirdim.
Peki neden şu an etrafımı sarmış insan topluluğu içinde kafayı yiyecek gibiydim? Pembe kafalı ve küt saçlı Çağla'nın tikilerinin yanında küçük bir topluluk vardı. Benim yanımda ise o küçük topluluğun iki katı vardı. Oysa bir süre yalnız kalıp planlarımı gözden geçirmeyi düşünmüştüm.
