YAN KARAKTER

🍀Meydan Okuma

Keyifli okumalar...

👾

Bora Ateşzade bana istek atmıştı.

Merih Karan bana istek atmıştı.

Dün gece bu iki isteğe bakarak beynimi yeterince zorlamıştım. Bora'nın istek atmasını - her ne kadar planladığımdan hızlı bir adım olsa da - iyiye yorabilirdim. Ancak Merih için böyle değildi. Merih Karan'nın söz konusu Çağla olduğunda iyi niyetle hareket etmesine imkan yoktu.

O hikayenin kötü adamıydı.

Ve kötü olmasa da hikayenin asıl erkeği, hikayenin kötü kadına sempati beslemezdi. Bu yazılı olmayan kural tüm gençlik romanlarının ana yapı taşıydı. Kötü kadının varoluş amacı "nefret"ti. Öyle ki iyi bir davranışı bile 'iyiye' yorulmazdı. Ağzında kuş tutsa dahi yaranamazdı. Her hareketinin altında bir kötü niyet aranırdı çünkü. Bunu bilecek kadar genç kurguların içinde dalmıştım. Bir zamanlar onlarla uyumuş, onlarla kalkmış ve dertlerimden bu kurgular sayesinden kaçmıştım. 

Bu hikayeyi ise hayatımdan daha iyi hatırlıyordum. Bunun nedeni ya bu kitabı o zamanlar hayatımın kaçış noktası görüp tüm karakterler ve olaylarla bağ kurmamdı ya da buraya beni kim? yolladıysa onun işiydi. Bu bir ödüldü. 

Zihnimdeki tilkiler birbirini dürterken heyecanlıydım. Hayatım boyunca olmadığım kadar heyecanlıydım. Sıkıcı, yoksulluktan nasibini almış bir hayattan sonra bu rüya ya da ikinci şans her neyse , mutluydum.

Çok zor olmamalıydı değil mi?

Hikayenin kötü karakterlerinden - özellikle asıl erkekten - uzak duracak , hikayenin değeri bilinmemiş ikinci erkeği ile dost olacaktım ve belki de...Hikayeyi iyi yönde değiştirebilecektim. Yazardan daha iyi bir son yazabileceğime inancım tamdı. Asıl kız ona gerçekten değer veren ikinci erkekle olacak ve hayatını dertten uzak yaşayacaktı. Hikayenin asıl erkeği yalnızlığa mahkum olup dikenlerine kendisine batıracak, bok çukurunda tek başına yuvarlanacaktı. Elbetteki ben- hikayenin kötü kadını- mucizevi bir şekilde değişim gösterip zenginlik dolu, dertten uzak bir hayat yaşayacaktım. Peki tamamen dertten uzak olmasını dilemek biraz hayalperest olsa da hadi ama ! benim şu an bulunduğum durum hayallerimden bile öteydi! O halde neden olmasındı ki?

Başarabilirdim.

Yeterince stratejik davranırsam eğer...

Böylece,

Bora Ateşzade'nin isteğini böylece kabul etmiştim

Merih Karan'ın isteği istek kutumda bile barınamayacak kadar değersizdi.

"Çağla, yemeğe!"

"Geliyorum!"

Bugün üvey annem bize yemek yapmak istemişti. Sanırım Merih Karan'dan daha tehlikeli bir şeye sürükleniyordum. Masaya oturup üvey annemin hazırladığı çorbadan aldığım tek kaşık bana Merih Karan'ı unutturmaya yetmişti.

👾

Yemekten sonra bu sıra sık kullanmaya başladığım - hikaye hakkındaki detayları unutmamak için - defterde boş bir sayfa açtım. Bugünkü olayları kısaca deftere not ederken arkadaşlık isteği meselesini not ederken heyecanla kalemi elimden bırakıp telefonuma uzandım. Sonunda salonda yastıkların arasında kaybolmuş telefonumu bulabilmiştim.

Bora'nın hesabına girmeyi bu kadar geç akıl etmemin sebebi ise midemin uzun bir süre yediklerini sindirememesiydi. Yanık kekten aldığım birkaç parça ölümüm olmuştu. Kadın iyi hoştu ama yemekten asla anlamıyordu. Babamla işbirliği yaparak bir daha Arzu'nun mutfağa girmemesi için elimizden geleni yapacaktık!