(16.05.2024 düzenlemesi, bu kurgu ÖLÜMLE BAŞ BAŞA'NIN eski bölümlerine aittir. Yeni bölümlere profilimden ulaşabilirsiniz)
İmdat çığlıklarımı duyan yoktu. Çırpınışlarımı gören yoktu.
Onun gözleri. Onun sözleri.
Her gelişinde canımı daha çok yakıyord...
Size ufak bir haberim varrr, bugün 4 Temmuz 2023 tarihinde kitabımın 13. bölümünü yazarak sezon finalini gerçekleştirdim.
13.Bölüm dahil olmak üzere toplam 374 sayfa ile sezon finalini yazdım.
Duygusalım, anlatmak istediğim çok şey var...
13. Bölüme kadar sizlerleyim, 13.Bölümün yayınlandığı gün ise ayrılık var. Bu ayrılığın çok süreceğini düşünmesem de en kötü bir aylık bir ara vereceğiz.
Şu ana dek yanımda olan ve yazdıklarımı destekleyen herkes adına,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Armin'i aynaladığını düşünüyorum:)
17 Aralık 2018
Odanın içerisine yayılan bağırış sesleri ile gözlerimi aralayarak içeri baktım.
Döve döve etrafa akıttığım kanların sahibi olan adam yerde kıvranırken bağırıyordu.
Hâlâ nasıl ölmemişti bu ruh hastası?
İçeriye giren adamlar yerde kanlar içinde kıvrılan ruh hastasına bakarak hızlı kollarından kaldırdılar.
İçlerinde bana bakarak sırıtan Lucas ile göz göze geldiğimde pisçe sırıttım.
Bana göz kırparak, öteki adamlar gibi telaşlı bir hale büründüğünde koşar adımlarla odadan çıktı.
Hiçbir şey yapmamışım gibi gözlerimi yumarak yüz üstü yatmaya devam ettim.
Ben buradan çıkardım.
Aklıma koyduğum şeyleri imkânım olduğu taktirde kesinlikle yapardım.
Belki buradan çıkmam günlerimi alacaktı...
Belki haftalarımı, belki aylarımı, kim bilebilirdi? Belki de yıllarımı alacaktı.
Elbet çıkardım ama zaman alırdı.
Armin Tan
Zil ikinci kez çalmaya başladığında elimdeki enjektörü yatağın üzerine fırlatarak ayağa kalktım.
Kapıyı aniden açtığımda paniklemiş bir Âhi bulmayı beklemiyordum. Hızlıca içeri girdiğinde baştan sona üzerimi incelediğinde omuzlarımdan tutarak beni kendine doğru çekti.
