(16.05.2024 düzenlemesi, bu kurgu ÖLÜMLE BAŞ BAŞA'NIN eski bölümlerine aittir. Yeni bölümlere profilimden ulaşabilirsiniz)
İmdat çığlıklarımı duyan yoktu. Çırpınışlarımı gören yoktu.
Onun gözleri. Onun sözleri.
Her gelişinde canımı daha çok yakıyord...
Bu bölümü, Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk başta olmak üzere Türkiye Cumhuriyeti'nde emeği geçmiş olan tüm Türk büyükleri ve aziz şehitlerimize ithaf ediyorum...
Ballı sütlerim merhabalar!
2. Sezonumuz bomba gibi ilerliyor...
Baştan söylemek istiyorum bölümleri iki haftadır düzenleme altına aldım. En önemli ve sizin dikkatini çeken yerlerden birisi olan Âhi ve Armin arasındaki yakınlığı oldukça açmış, bir çok sahnelerini silerek ciddiyeti üst düzeye taşımaya çalıştım. Askeri kurgu olması yüzünden baştan okumaya başlamam ile, bu kadar samimiyet bana oldukça fazla geldi.
Âhi ve Armin'in sahneleri dışında sildiğim yada değiştirdiğim çok büyük bir fark yok. Yalnızca Miralay ve Kurtuluş üyeleri arasındaki Armin yakınlığını bozmuş bulunmaktayım. Elbette ki konuşacaklar, gülecekler ama sadece tugay içerisinde oldukları yerin farkına vararak ciddiyeti de araya koyacaklar.
Bölümleri düzenlemeyi bitirdikçe baştan yeniliyorum. Şu anlık ilk dört bölümü düzenledim ve yayınlanan yerleri de düzelttim.
O zaman şimdi, güzel bir bölüm ile karşınızdayım.
Bölüme geçmeden oy verip güzel yorumlarınızı benimle paylaşmayı unutmayın...
Keyifli okumalar:))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(2.Sezon) 15.BÖLÜM- GÜNLERE DEVRİLEN HAFTALAR
17 Ekim 2020 Fransa Paris'ten
Ténébres invisibles.
Görünmez karanlıktı o.
Evinin geniş balkonuna çıktığında tenini keskin bir bıçak misali ikiye ayıran soğuğa karşı geldi. Elindeki içki bardağını dudaklarının arasına götürdüğünde yavaşça yutkundu. Boğazını kasıp kavuran sıvı karşısında buruşan yüzü ile başını hızla iki yana salladı.
Ayaklarının altına serilen Paris'in ışıl ışıl hayatına bakarak dudaklarını büzdü görünmez. Hiç de onu yansıtmıyordu bu şehir.
Tam karşısında kalan Eyfel kulesinin sarı ışık saçan renklendiricilerinin gözünü almasını sevmiyordu.
İçkisini hızlıca başına diktiğinde yavaş yavaş dönmeye başlayan başı ile gözlerini kapattı görünmez. Tam on altı adım arkasında dikilen sağ koluna bir el işareti ile içkisini yenilemesini anlattığında, yanından gelen hışırtılar saniyeler içerisinde kayboldu.
Görünmez, korumalarını özenle seçerdi.
İsminin anlamı gibi görünmezdi. Onu korumaları dahi göremezdi.
