The strange girl

~10~

Συνέχισαν να περπατάνε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου.

Χαμογελούσαν διαρκώς και οι δυο. Πίστευαν πως μαζί είχαν βρει αυτό το για πάντα.

Μα αυτό που δεν καταλάβαινε ο Οδυσσέας είναι πως όταν του φώναξε απο το ακρογιάλι η Σειρήνα, την άγκυρά σου λύσε εδώ και έλα να δεις εμένα, να γευτείς τον αλαβάστρινο λαιμό μου,να δεις τα κάτασπρα στήθη μου που μοιάζουν σαν κρίνα.

Έλα να σου χορτάσω εγώ την πείνα, με ό,τι η καρδιά σου επιθυμεί. Κι όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος να σου σβήσω.

Και απο το κατάρτι ο Οδυσσέας της αποκρίθηκε, θα ερχόμουν στα αλήθεια, στο ζεστό σου λιμάνι για πάντα να κλειστώ!

Και αυτό έκανε. Δίχως να γνωρίζει πως το λιμάνι αυτό θα ήταν η φάλαγγα που θα χάσει τον τελευταίο χτύπο της καρδιάς του.

Οι ώρες περνούσαν ευχάριστα, αλλα όχι για πολύ.

Συνήθως το βράδυ οι ψυχές ηρεμούν μα της Νάνσυ βρισκόταν σε ταραχή. Σκεφτόταν και συλλογιζόταν την ζωή της. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Το παρελθόν την πονάει, προσπαθεί συνεχώς να το αποχωρηστεί, να βασιστεί στον έρωτα της. Να πάψει να κλείνεται στον εαυτό της και να τον αφήσει να την σώσει. Αλλά μετά θυμάται πως δεν μεγάλωσε έτσι. Μεγάλωσε μόνη. Μεγάλωσε για να της δωθεί η δύναμη να ξεπερνάει μονη της όλες τους φόβους, δίχως βοήθεια ή αγκαλιά.

Το παρόν την τρομάζει, αισθάνεται -πλέον- αδύναμη. Νιώθει λύτρωση για την συγγνώμη του πατέρα της μα αυτό δεν αλλάζει τον πόνο, τον φόβο και την λύπη που της προκάλεσε. Έπειτα, οι συνεχής ανασφάλειες και ο λάθος τρόπος εκδήλωσεις αγάπης την κυκλώνουν.

Το μέλλον σε αυτή την περίπτωση φαντάζει άχρωμο, δίχως προορισμό. Το αύριο χωρίς σκοπό. Άρα γιατί να παιδευτεί παραπάνω απο όσο ήδη πονάει; 

Άρπαξε ενα πανέμορφο και γυαλιστερό ξυράφι και ξεκίνησε να ζωγραφίζει μπερδεμένες γραμμές με κόκκινο βαθύ χρώμα πάνω στο ήδη πολυχαραγμένο χέρι της.

Μία γραμμή, απελεύθερωση.

Δεύτερη γραμμή, ανακούφιση.

Τρίτη γραμμή δεν υπήρχε, δεν δημιούργησε. Πέταξε το ξυράφι κάτω και τύλιξε με γρήγορες κινήσεις τον αριστερό καρπό της. Η κάτασπρη γάζα πλέον είχε κόκκινες κυλίδες.

Έτρεξε στην ντουλάπα της και άρπαξε ενα κόκκινο φόρεμα που δεν έκρυβε πολλά. Το ντεκολτέ ήταν τόσο ανοιχτό που σχεδόν φαινόντουσαν οι θηλές της. Τόσο κοντό, που με το ζόρι δεν ξεπρόβαλαν τα ευαίσθητα σημεία της.