The strange girl

~23~

Αλλη μια φορά η Νάνσυ έπαιξε με τα συναισθηματα του. Τον κάλεσε κάπου να βρεθούν και δεν εμφανίστηκε ποτέ. Τότε ήταν που επέστρεψε με δακρυσμένα μάτια και βρεγμένα μάγουλα στην Κατερίνα.

Και όπως είπε η καλλονή τον περίμενε με ανοιχτές αγκάλες. Του θύμισε τα λόγια της: «Άφησε επιτέλους ήσυχη αυτή την σειρήνα για να ιάνεις!»

Συνέχισε λέγοντας  «Δεν σου αξίζει όλο αυτό. Δεν σου αξίζουν όλα αυτά τα δάκρυα. Σου αξίζουν καλύτερα από αυτή!»

Τότε ήταν που ο ξανθός νεαρός, μη μπορώντας να κρατηθεί άλλο απάντησε «Όσο κι αν λες πως δεν αξίζω δάκρυα, δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτήν! Την θέλω, την χρειάζομαι, Την αγαπάω γαμώ!»

Το κλάμα του έγινε ακόμα πιο δυνατό «Μέσα στη καρδιά μου είναι μονάχα αυτή. Μυρίζω παντού το άρωμα της. Την βλέπω παντού! Την έχω ανάγκη» Η Κατερίνα του μίλησε ειλικρινά, καθόταν και τον παρηγορούσε για άλλη γυναίκα ακόμα και αν η ίδια είναι ερωτευμένη μαζί του.

Η μελαχρινή καλλονή έβλεπε όνειρα ερωτικά και ρομαντικά για εκείνον.

Φάνταζε σενάρια, οι δυο τους να περπατούν χέρι-χέρι στην αμμουδιά ενώ την κοιτάει με έρωτα μεγάλο. Εκείνη τότε γυρνούσε με χαμόγελο, τον χάζευε στα μάτια και του ψυθίρισε «Σε αγαπάω ναυαγέ μου». Έτσι ο Οδυσσέας της χάιδεψε στα μαλλιά χαμογελώντας ενώ άφησε ένα τρυφερό φιλί σαν χάδι στο μέτωπο της « Εγώ να δεις ποσό σε αγαπάω λουλούδι μου»

Μα όταν ο ήλιος εμφανιζόταν τα όνειρα αυτά γινόντουσαν καπνός. Καπνός με χρώμα κόκκινο και όνομα Νανσυ.

Η Κατερίνα τα βραδιά άφηνε και εκείνη με την σειρά της τα δάκρυα να κυλήσουν αναρωτιώντας τι φταίει; Γιατί δεν μπορεί να την αγαπήσει η Οδυσσέας; Πολλά ερώτημα στο μυαλό της μα ένα κυριεύει: Γιατί εκείνη;

Έτσι συνέχισε να παρηγορεί τον Οδυσσέα την μέρα με την ελπίδα να βυθίζει όλο και πιο μέσα στην ψυχή της.

Η μελαχρινή καλλονή ένιωθε να πνίγεται με το άρωμα του, πέθαινε με το άκουσμα του σπαρακτικού κλάματος του. Απλά ερχόταν να μπορούσε να του ρουφήξει όλα τον πόνο εκείνη.

Τον κρατούσε σφιχτά στην αγκαλιά της χαϊδεύοντας του τα χρυσαφένια μαλλιά.

Ώρα αργότερα ο νεαρός πήγε να βρει την σειρήνα του αφήνοντας πίσω για άλλη μια φορά τον φάρο του.

Καλούσε την Νανσυ στα τηλέφωνα μα απάντηση δεν έπαιρνε. Τότε ήταν που πήγε κάτω από το σπίτι της.

Την είδε αγκαλιά με άλλον. Αλλά εγωισμό δεν είχε. Δεν είχε για εκείνη την κοπέλα κανέναν εγωισμό. Μόνο ζήλεια υπήρξε εκείνη την στιγμή.

Πλησίασε με γρήγορα βήματα την άρπαξε στους ώμους του και προχωρούσε.

Η κοπέλα του φώναζε να την αφήσει. Δεν την άκουγε.

Μετά από αρκετό περπάτημα την άφησε να σταθεροποιηθεί στο έδαφος. «Τι ήταν όλο αυτό Οδυσσέα;»

Η απάντηση του ήταν ένα φιλί. Ένα παθιασμένο και κτητικό φιλί.

Εκείνη με την σειρά της αναπήδησε και τύλιξε τα πόδια της γύρω από την γυμνασμένη μέση του.

Με εκείνη στην αγκαλιά του περπατούσε και ακούμπησε την πλάτη της κοπέλας στον τοίχο.

Το φιλί τους είχε διάρκεια και η χημεία ήταν αισθητή.

Με δάκρυα στα μάτια της είπε σιγανά «Γιατί με πληγώνεις συνεχώς; Τι σου έχω κάνει; Δεν είμαι εδώ για εσένα; Δεν αξίζω; Δεν αξίζω να είμαι χαρούμενος; Έφερα τα πάνω κάτω στη ζωή μου για εσένα κοριτσάκι μου. Άφησε με να είμαι μαζί σου. Αγάπησε με. Μην με αφήνεις. Είσαι η ανάσα μου. Δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Σε παρακαλώ σειρήνα μου...Αγάπησε με»

Η απάντηση της κοπέλας ήταν ένα φιλί.

Ο νεαρός συνέχισε «Διάλεξε με. Διάλεξε εμένα πάνω από μάθε άλλον. Διάλεξε εμένα που σε αγαπώ»

Τα πόδια της επιτέλους ακούμπησαν το έδαφος. «Πάντα εσένα διάλεγα Οδυσσέα μου» απάντησε η κοκκινομάλλα. Ψέμα!

Ποτέ δεν ήταν επιλογή της και μέσα του το ήξερε και εκείνος, μα τα λόγια αυτά άγγιξαν την ψυχή του σαν βάλσαμο.

«Νανσυ μου, μου λείπεις τα βράδια, θέλω να σε έχω αγκαλιά και να σε χαζεύω ως το πρωί»

Του χάιδεψε μαλακά το μάγουλα «Εγώ εσένα θα σε τυλίξω στο σκοτάδι. Θα σκοτώσω κάθε σου φωτεινό σημείο και θα παρακαλάς να μην με είχες γνωρίσει ποτέ. Είσαι λιακάδα μπροστά μου μα εγώ η Σελήνη. Εμείς οι δυο μαζί είμαστε καταστροφή. Σε αγαπάω μα δεν είμαι άνθρωπος που μπορεί να αγαπηθεί. Είμαι αγκάθι, άγριο και κοφτερό, γεμάτο δηλητήριο. Θα σε τρυπήσω γεμίζοντας το αίμα σου το φονικό υγρό κάνοντας σε ανήμπορο να αγαπήσει αργότερα»

Όμως ο Οδυσσέας έπαψε να ακούει στο «Σε αγαπάω» της.