The strange girl

~16~

Μέσα στο βράδυ, όπως πάντα την περιμένει.

Αλλά εκείνη είναι εκεί μα ταυτόχρονα απέχει.
Απέχει από εκείνον, από τον εαυτό της.

Εκείνη κρατάει το τσιγάρο της σβησμένο, μαλλιά κόκκινα μπλεγμένα.

Μέσα στο βράδυ λοιπόν στα μάτια τον κοιτά μα με χαμένο βλέμμα.

Ο Οδυσσέας κρατάει τα δάκρυα του, κρύβεται και πνίγεται σε αυτά.

«Έχεις υπέροχα μάτια Νανσυ» Του χαμογέλασε.

Απλά του χαμογέλασε. « Σε αυτά τα μάτια μωρό μου δεν υπάρχει λογική, τα κοιτάζω και τα ερωτεύομαι ακόμα παραπάνω»

Εκείνη του απάντησε χωρίς να τον κοιτάξει. « Πάψε να ερωτεύεσαι τα μάτια μου και ξεκινά να πιστεύεις στα δικά σου.»

Την κοίταξε μπερδεμένος. Γιατί να το πει; Ο Οδυσσέας τα μάτια της τα βλέπει παντού. Τα νιώθει παντού. Πως να πάψει να αγαπάει τα μάτια της; Δεν το βλέπει λογικό.

Μα αυτό που ζουν δεν είναι αγάπη, μα Τιτανικός. Ναι! Ένας νέος Τιτανικός. Ένα νέο φονικό.

Ναι θα μπορούσε. Η σχέση τους αποτελείται απο λίγα λόγια, δυο νεύματα και φασαρίες. Η σχέση τους είναι συνώνυμο του πανικού.

Το μόνο που θα καταφέρουν να μοιραστούν στο τέλος θα είναι οι αναμνήσεις. Οι αναμνήσεις θα χτυπάνε άσχημα και δυνατά. Σαν αστραπή. Και θα σκέφτονται αυτό το φιλί, που θα του καεί γιατί δεν θα μπορέσουν να το ξανά έχουν. Αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Δεν είναι αγάπη αυτό που ζουν.

Μα η σχέση τους θα είναι μέχρι ένας από τους δυο να πέσει κάτω με μια λιμνούλα αίματος τριγύρω του.

Πίστευαν στην αρχή πως ο εμάς βρήκε τα πάντα του στον άλλον. Δυο που γίναν ένα. Δυο ζωές μια φωνή. Οκά κυλούσαν ωραία.

Μα τα μαχαίρια θα έρθουν γρήγορα. Σε λιγο δεν θα αντέχουν ο ένας άλλος μα δεν θα μπορούν να ζήσουν χωριά. Για αυτό και το όνειρο θα εξατμιστεί σε μακρινά χωριά. Τελειωμένη η κατάσταση της σχέση τους θα ψάξουν για τον νικητή. Σε λίγο ακόμα και η νύχτα θα ουρλιάζει! Θα παρακαλάει να σταματήσει αυτό. Να πάρουν χωριστούς δρόμους και να ζήσουν κι οι δυο μα όχι! Πρέπει κάποιος να πεθάνει. Άλλωστε η αγάπη πονάει σωστά; Είναι γνωστό αυτό.

Ο Οδυσσέας πίστευε ότι οι δυο τους είναι σαν δυο σταγόνες νερό. Μα αυτό δεν είναι αλήθεια.

Και αυτός είναι που θα πεθάνει. Θα πεθάνει για αυτή. Σε αυτή την ώρα απελπισίας πάνω στο βράχο θα πεθάνει για εκείνη. Θα πεθάνει για αυτή, γεια τι αυτή είναι ένα ζωντανό ψέμα, μια απάτη. Μα εκείνος την μετονόμασε σε αγάπη.

Η Νανσυ είναι άνθος του κακού, μα εκείνος ούτε καν θ το ψάξει. Γιατί η αλήθεια είναι, βασικά η μόνη αλήθεια είναι ότι πεθαίνει για εκείνη.

Μα ο λόγος που ο Οδυσσέας δεν παρατηρεί είναι γιατί είναι αφελής. Όχι χαζός μα αφελής. Έχει την αφέλεια ενός παιδιού. Πιστεύει πτι η Νανσυ δεν είναι αυτό που δείχνει. Πιστεύει πως θα του φερθεί ωραία. Μα οι άνθρωποι δεν συμπεριφέρονται πάντα όπως εκείνον. Αυτό το ξεχνάει. Πιστεύει πως όλοι θα συμπεριφερθούν και θα σκεφτούν οπως αυτός. Λέει «όλοι είμαστε  αμαρτωλοί, γιατί να μην συγχωρούμε δυο τρία λαθάκια;» Μα αν κανείς το ίδιο λάθος συνέχεια δεν είναι λάθος, αλλά επιλογή.

Και η νοοτροπία αυτή είναι που θα τον σκοτώσει.