The strange girl

~14~

Οι μέρες στο νοσοκομείο περνούσαν σχετικά γρήγορα, αφού κι ο Οδυσσέας και ο πατέρας της Νανσυ δεν την άφησαν λεπτό μόνη της.
Η κοπέλα είχε κουραστεί από το νοσοκομείο.

«Βρε γλυκό μου λίγη υπομονή ακόμα, θα βγεις σε λίγο» Προσπαθούσε να της ηρεμήσει την γκρίνια ο πατέρας της. «Δεν αντέχω άλλο! Θέλω να φάω κανονικά, να κάνω μπάνιο, να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου. Θέλω να φύγω»

Μα εκείνος έχασε την υπομονή του. «Νάνσυ τέλος! Μόνη σου μπήκες εδώ. Κόψε την γκρίνια»

Τον κοιτούσε πληγωμένα μα και η ίδια ήξερε πως έχει δίκιο. «Αν σε κουρασαμε μπορείς να φύγεις κιόλας μπαμπά. Δεν σε κρατάω»

Δεν το σχολίασε κανένας. Ο πατέρας της αποπειράθηκε να ρωτήσει τον λόγο, που το έκανε αυτό.

Εκείνη το σκέφτηκε λίγο μα ύστερα απάντησε: «Δεν θα μπορούσα να περιγράψω καλύτερα από το ποίημα η άλλη λύση, του Γιάννη Βερβέρη. Κανείς δεν σκέφτηκε την έπαρση
που κρύβει ένα μαρτύριο
και τι σκληρή απαιτεί
ταπείνωση κι αυτοθυσία
από αδύναμους ανθρώπους σαν κι εμάς.
Όλοι κατανοούμε βέβαια το άδικο
της χλεύης και του διασυρμού
της προδοσίας.
Όμως αντί για σταύρωση θεαματική
κι ιδίως αντί γι' ανάσταση
εν αμφιβολία
γιατί να μη διαλέξεις ένα τέλος
όπως έζησες, μοναχικό
γενναίο κι ευσύνοπτο
και υψηλό και δωρικό
κι αδιαμφισβήτητο;
Μια τέτοια αυτόχειρ λύση
θα' ταν για λίγους από μας μια προτροπή
κι ευεργεσία για τους υπολοίπους
καθώς θα τους στερούσε πάσα ελπίδα
μα και τον τρόμο κρίσης
για μια μέλλουσα ζωή»

Τι πρέπει να απαντήσει κάποιος σε αυτό το έργο; Ένα ναι ; Όχι όχι πολύ απλό! Ίσως ένα έχεις δίκιο; Όχι! Σε τι έχει δίκιο; Έχεις άδικο; Ξανά όχι! Σε τι να έχει άδικο; Ένα όλα θα πάνε καλά; Πως να πεις όλα θα πάνε καλά σε κάποιον που το μυαλό του δημιουργεί τέτοιες σκέψεις; Μια απλή αγκαλιά ίσως; Ναι! Αυτό είναι, μια αγκαλιά...

Λίγοι σκέφτονται πως με μια αγκαλιά μπορείς να βοηθήσεις και τον πιο θλιμμένο άνθρωπο στο πλανήτη. Μα γιατί η αγκαλιά ; Γιατί η αγκαλιά δεν ενώνει μόνο τα σώματα μας μα και τις καρδιές μας! Η μια καρδιά πάνω στην άλλη. Τι πιο όμορφο; Τι πιο αληθινό;

Κι αυτό κάνει ο Κύριος Σταύρος. Σκύβει και αγκαλιάζει σφιχτά και δυνατά την κόρη του. Λες και θα του φύγει! Η μάλλον όχι...ξανά φύγει είναι το σωστό. Εκείνη τυλίγει τα χέρια της στην πλάτη του πατέρα της. «Συγγνώμη, απλά δεν μπορούσα να σκεφτώ μέλλον για εμένα. Νιώθω μόνη και σκοτεινή. Νιώθω βάρος σε όλους και όλα. Νιώθω άσχημη και κακιά. Νιώθω ότι ο μόνος τρόπος να σας σώσω μα και να σωθώ είναι αν φύγω από εδώ! Από αυτόν τον κόσμο. Αν γίνω απλά ένα αστέρι ή ένα πουλί και πετάξω μακριά θα γλυτωσω»

Την απομάκρυνε από την αγκαλιά του και της φίλησε γλυκά το μέτωπο. «Κοριτσάκι μου, ήρθες σε αυτό τον κόσμο για κάποιο λόγο, όχι για να φύγεις από τα δεκαεφτά σου χρόνια. Είσαι ακόμα ένα παιδί! Δεν έχεις ζήσει τίποτα. Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα πει πόνος και τι όχι. Πάλεψε! Μην παραιτηθείς»

Τι; Γιατί η ηλικία συνοδεύεται με τον πόνο; Τι σημαίνει η πρόταση Είσαι ακόμα ένα παιδί! Δεν έχεις ζήσει τίποτα. Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα πει πόνος και τι όχι; Πως μπορεί κάποιος να γνωρίζει τι σκέφτεται ο άλλος και τι όχι; Το τι βρίσκεται μέσα στο μυαλό του και τι όχι; Ένα παιδί μπορεί να κρύβει μεγαλύτερο πόνο από ότι γνωρίζει κάποιος γιατί είναι ο δικός του πόνος. Ακόμα και ο δικός σου πόνος για κάποιον θα είναι πολύ βατός. Το γνωστό υπάρχουν και χειρότερα. Σεβαστό μα γιατί να μην πονάς επειδή υπάρχουν και χειρότερα; Συμπερασματικά, ο πόνος του άλλου δεν σημαίνει ότι είναι ασήμαντος επειδή εσύ δεν τον βλέπεις ή νιώθεις. Ο πόνος του άλλου είναι δικός του πόνος! Γιατί λοιπόν να συγκρίνουμε καταστάσεις; Ο κάθε άνθρωπος έχει τα όρια του!

Η κοπέλα απλά έγνεψε. Τι άλλο να πει; Δεν μπορεί να του αλλάξει και την γνώμη. «Τι μπορώ να κάνω για να σε βοηθήσω κόρη μου;»

Χωρίς να τον κοιτά απάντησε « Ένα πράγμα ζητά η καρδιά μου, ευτυχία. Ούτε δώρα, ούτε ουσίες, ούτε τίποτα. Μονάχα ο πόνος να απαλύνει. Να κλείσω τα μάτια να κοιμηθώ χωρίς φόβο και εφιάλτες»

Όχι ακριβές επιθυμίες μα δύσκολες. Πως γίνεται αυτό; Πως μπορει να γίνει αυτό από την μια μέρα στην άλλη. Βασικά μπορεί να γίνει κι ποτέ η όχι; Και τι είναι ευτυχία; Πως την καταλαβαίνεις; Πως βλέπεις φως στο σκοτάδι; Πως μπορείς να μην χάσεις την ελπίδα;