MAFYANIN KÜÇÜK KARISI +18

14.bölüm"Hissetmek"

Merhaba arkadaşlar bu bölümü @sevawzy adlı kişiye adıyarak yazmak istiyorum.

Bölümlerin uzun olmasına dikkat edeceğim ama lütfen oy ve yorum yapın. Keyifli okumalar

             ★★★Bölüm Başı
Önemli olan ne kadar uzun bir hayat yaşadığımız değil,hayatı nasıl yaşadığımızdır. Peki bu hayatı yaşamak bu kadar kolaymı? Hepsinin bir bedelimi var?

Evet tekrar hissetmiştim o çaresiz sevgiyi ,eğer bir dilek hakkım olsaydı güzel bir ailem olmasını dilerdim herzaman her zorlukta başımı okşuyabilecek birileri.

Zorlada olsa arabanın ön koltuğuna oturdum karan sevginin başını dizlerine koymuştu dikiz aynasından onlara bakıyordum.
Elleriyle saçlarını okşyordu "Sakin ol abicim tamamı geçicek az kaldı"

Onları öyle görünce aklıma abim gelmişti onun için çokmu zordu sadece başımı okşamak .

Fark etmediğim göz yaşımda kömür karası gözlerle karşı karşıya geldim
Anlamaz gözlerle bana bakıyordu hızla gözlerimi kaçırdım ellerimin acısını hala hissediyordum.

Şuan sevginin durumu iyiydi odaya almışlardı bende yanındaki sandalyede oturuyordum iki elimde sargıdaydı ve omuzlarımda morluklar vardı. Hala dünkü kıyafetimle duruyordum.

Karan elinde paketlerle geldi. Birini bana uzatı diğerini sevginin yanına koydu."İyimisin prenses?
"ya abi ne prensesi hıh" şuan gerçekten ağlamak istiyorum
Elbiselerimin zorda olsa eteklerinden tutarak odadan çıktım.

Tuvalete gittim kabinlerin birine girdim. Yutkunamamıştım bu canımı yakmıştı ağlamamak için kendimi tutuyordum ama bu tutmak nereye kadar sürerdi ki
Göz yaşlarımı hep kollarımla gizlerdim.
Yanlız olduğum zamanlar  gizli gizli ağlardım.

Hızla göz yaşlarımı sildim sakın ol melis saçma duygular yüzünden ağlamayacaksın tam 6 ayın var sonra bu ruhsuz hayatan kurtulacaksın yeni bir sayfa acacaksın. Kendimi teseli etme şeklim....

Kara'nın bana verdiği paketi açtım tahmin ettiğim gibi elbise vardı ama nasıl giye bilirdim ki ellerim sarılı.

Koridorda gözüme bir hemşire çarptı "Bakarmısınız? " "Tabiki buyrun? " "Şeyy.... " anlamayan gözlerle bana baktı . Elimle tuvaleti işaret ettim "küçük bir yardım istiyebilir miyim? "" tabiki" "Ellerim sargıdada üstümü çıkarmam yardımcı olurmusunuz "" Tabiki"

Hemşire sayesinde üstümdekilerden kurtulmuştum karan dizlerimde bir elbise almıştı
Hemşireye "Teşekkür ederim. " dedim ve tuvaletten çıktım.

Odaya geldim kimse yoktu yatak dümdüzdü gerçekten gittiler mi beni bırak gitmişlerdi , insan bi haber verir. Ardımdan bir koruma girmişti "Efendim  karan bey çoktan gitti hazırsanız eve gidelim " zor çıkan sesimle"Tamam"

Yavaş adımlarla arabanın arkasına bindim derin derin düşünüyordum neden haber vermeden gittiler ki
Hepsi aynı zaten çıkarlarını düşünüyorlar. Sadece 6 ay dayanacak'sın sabret melis.

Çok yorulmuştum sadece uyumak istiyorum eve gelmiştik hızla arabadan indim içeri girdim kimse ortada yoktu yavaş adımlarla merdivene yöneldim. Şuan kendimi çok yanlız hissediyorum neden yanımda kimse yok.

Yavaş adımlarla odaya girdim açıkmıştım ama nasıl yiyebilirim ki ellerim, anlaşılan bu gece aç yatacağım direk kendimi yatağa attım. Ahh sadece gece lambaları yanıyordu gözlerimi yumdum rahat  bir uyku o adı heriften kurtuldum artık bana yaklaşamaz.