lost in the lights (KOETTHY)

02

Zijn ogen zijn dicht en hij ligt half op mijn schoot en half op de zetel.
Ik zit hier al een half uur gewoon door zijn haar te gaan met mijn vingers. Ik wil niet opstaan voor het geval hij wakker zou worden. Maar uiteindelijk moet hij wel in bed liggen. Net zoals ik. Want hier op de bank, daar krijg je snel ik rugpijn van. Zeker door de manier hoe wij hier liggen.

Voorzichtig pak ik hem aan zijn schouders en onder zijn benen in bruidsstijl vast. Wat me wel opvalt is dat hij redelijk ligt is geworden. Langzaam stap ik de trap op naar zijn kamer. Als ik bij zijn kamer ben heb ik geluk dat de deur nog open staat en kan ik gewoon naar binnen. Rustig leg ik hem neer op mijn bed en leg ik de dekens over hem heen. Als ik zeker ben dat hij goed ligt zoek ik naar de logeerkamer, die ik uiteindelijk niet vindt. Dan moet ik maar op de bank slapen. Ik ga snel naar de badkamer om me om te kleden en...ik word zachtjes bij mijn pols gegrepen.
Joh, ik schrik me de tyfsus. "Sorry" fluistert hij haast. "Nee geen probleem,gewoon verschoten."
"Oh" komt er alleen maar uit zijn mond.
"Wat is er mat? Moet je niet slapen?" Vraag ik hem. "Wil je.....wil je misschien...?"
"Hmm"
"Wil je misschien bij mij komen liggen?" Vraagt hij "dan hoef je niet op de bank".
"Ja, als jij daar ok mee bent". Hij lacht zwakjes naar mij en trekt me weer zachtjes naar zijn kamer.
Hij gaat op zijn bed zitten en kruipt naar de andere kant van het bed, zodat ik naast hem kan gaan liggen. Wanneer ik neer lig fluistert hij nog een stille "slaapwel" en sluit dan zijn ogen. Binnen de minuut is hij dan ook in slaap gevallen.
"Slaapwel Mat" fluister ik nog terug voordat ik ook mijn ogen sluit en in slaap val.

~

Ik word langzaam wakker. Ik heb eigenlijk geen zin om uit bed te komen maar het moet. We Moetten straks naar kantoor gaan.

Over we gesproken? Waar is Mat?
Ik stap uit bed en trek snel een broek aan en ga dan naar beneden.
Daar staat Matthy. Hij is cinnamon rolls aan het maken. Wanneer hij door heeft dat ik beneden ben fluister hij een goede morgen toe. Ik hoor het zelfs amper.
"Goede morgen Matt" zeg ik dan en kom ik bij hem staan. "Gaat het al wat beter dan gisteren?" Vraag ik hem zo lief mogelijk. In de hoop dat hij niet moet huilen. Hij knikte zachtjes, maar hij kijkt me niet in de ogen aan.
"Binnen 5 á 10 minuutjes moet het klaar zijn" zegt hij zacht.
"Je kan je wassen als je wilt?"
"Ah,ok thnx" zeg ik en ik ga snel naar boven om me te wassen.

~

Wanneer ik ,eer beneden ben zit Matthy al aan tafel met...alleen een bord voor mij. "Heb jij al gegeten?" Hij knikt en kijkt me voor het eerst deze ochtend in mijn ogen. "Ik ga me ook wassen, eet maar lekker op, dan kunne we straks vertrekken" zegt hij en hij loopt ook naar boven.

Ik weet dat hij al minder sociaal is, maar dit is heel anders. Het lijkt alsof hij bang is om met iemand te praten. En ik heb het gevoel dat hij ook niet zo snel gaat praten over wat er gisteren nou gebeurd was.
Hij was echt helemaal overstuur.

Ergens irriteert het mij, of maak ik me zorgen over het feit dat ik niet weet wat er met hem aan de hand is. Maar ik weet dat ik hem gewoon moet duidelijk maken dat hij mij kan vertrouwen. En als hij dan zelf beslist om het aan mij te vertellen zou ik trots zijn.

Dan zou hem helpen.

Comfortbankz™