lost in the lights (KOETTHY)

03

We komen samen aan op kantoor. Wanneer ik uit de auto stap blijft Matthys zitten. Hij staart voor zich uit en heeft precies niet door dat we er zijn.
Ik open zijn deur en tik hem zachtjes aan.
"Hey,we zijn er Matt" geschrokken komt hij uit zijn gedachten, stapt dan uit. "Sorry" zegt hij nog eens. "Geen probleem Matt, je leek een beetje weg." Hij stapt uit de auto en we lopen samen naar het kantoor.
Ik leg mijn hand op zijn bovenrug wanneer de de trap opstappen. "Koen?" Vraagt hij dan opeens? "Kun.....wil je alsjeblieft niks zeggen tegen de jongens over gisteren? "
"Tuurlijk Mat, maar je weet wel dat je er met mij over kan praten,he" zeg ik. "Als je dat wilt natuurlijk"
"Ik...."
Hij stopt opeens en kijkt naar de grond. "Ik..."
Zegt hij nog eens. "Heh,het is ok. " " Je doet het alleen als jij het wilt." Hij knikt en stapt dan weer verder.

Hij heeft geen woord meer tegen me gezegt, en heeft me ook niet in de ogen aangekeken.

~

Ik stap even van mijn stoel af en ga naar de keuken voor een glaasje water. Wanneer ik langs het bureau kom waar Matthys ook aan zit, lijkt het alsof hij aan het staren is. Ik maak me eerlijk gezegt wel een klein beetje zorgen om hem. Hij is namelijk niet iemand die snel over zijn gevoelens praat. Niet tegen mij alleszins.

Ik drink snel mijn water op en wil terug keren wanneer Matthy opeens voor mijn staat. "Koen" fluistert hij. Het klinkt zelfs een heel klein beetje wanhopig.
Wanneer ik zie dat hij elk moment zou gaan kunnen huilen trek ik hem zachtjes naar een van de opnameruimtes. "Oh Matthyas, kom hier" ik trek hem in een knuffel en laat hem even uithuilen. Langzaam maak ik cirkels over zijn rug. Het lijkt een beetje kalmerend te werken. Wanneer hij zich uit de knuffel trekt en op één van de stoelen gaat zitten zet ik ook een stoel voor hem en ga dan ook zitten.
"Wat is er matthy?"
"Ik weet het niet meer." Fluistert hij bijna. "Het is ok Matt, neem je tijd."
Zachtjes zucht hij en kijkt even in mijn ogen om nadien weer naar de grond te kijken. "er..." Hij zucht nog eens heel diep. "er is iets, maar ik kan je het niet exact zeggen."
"Dat is ok Matt, doe alles maar op jouw tempo."
Verzeker ik hem. Ik leg mijn hand op mijn bovenbeen en kijk even of hij hier comfortabel mee is. "Ik ben moe koen, Zooo moe." "Ik weet niet meer wat ik moet doen, en..." even Is het weer stil. "Allemaal door één persoon."
"Kan je zeggen wie het is?" Vraag ik hem. "nee, sorry."
"Geen sorry zeggen Matthy. "
Even heerst er weer een stilte.

"Koen?" "Zou...zou je"
"Wat zou ik?" Vraag ik als hij opeens stil valt.
"Laat maar."
"Nee nee zeg het maar Matthy."
"Wil...zou je een tijdje bij me willen intrekken?"
Het was een heel onverwachte vraag. Maar lang moes ik niet nadenken. "Ja, tuurlijk" weer is die zwakke glimlach te zien op zijn gezicht. "Je hoeft niet he." Zegt hij snel. "Jawel, ik ben ook een beetje eenzaam de laatste tijd." Verzeker ik hem even. Ik zal na kantoor naar mijn huis gaan en de belangrijke spullen meenemen. En de rest kan ik door de dagen heen doen.
Langzaam staat Matthy op. "Dankjewel koen" zegt hij zacht. "Geen dank Matt, daar zijn vrienden voor ."
Hij knikt zachtjes en kijkt me weer even in de ogen. Snel geen ik hem nog een knuffel voordat we allebei terug gaan werken.

~

De rest van de werkdag moest ik heel de tijd denken aan Matt. Het leek echt alsof het helemaal niet goed ging met hem. Hoe hij niet eens in mijn ogen durfde te kijken en hoe hij opeens zo stil is. Ik hoop gewoon dat de andere het ook merken en hem ook kunnen helpen. Maar voor nu zal ik hem helpen. Ik ben al heel trots dat hij een stap heeft gezet en toch iets aan mij heeft verteld. Het was vaag, heel vaag. Maar ik weet nu tenminste dat er iets is, en dat ik hem daarmee moet helpen.

Ik zal hem altijd helpen.

Comfortbankz™