lost in the lights (KOETTHY)

09

Er word aangebeld. Nu nog? Ja nu nog. Ik open de deur en daar staat Raoul. Ik had hem gebeld om even te komen. Ik kan het namelijk al dagen niet uit mijn hoofd krijgen. Het kastje in de badkamer, hoe licht Matthy is, en zijn vermoeidheid.
"Hey koen." "Slaapt Matt?" Vraagt hij. "Ja, al een uurtje of twee."
Ik heb hem al eerder verteld dat ik bij Matt ben ingetrokken voor een tijdje. Ik geef teken dat hij naast mij op de bank moet komen zitten. "Dus" zucht ik."dus" herhaalt hij me.
"Ik ben echt bang Raoul, bang dat hij zichzelf iets aandoet." Raoul knikt als teken dat hij luistert en dat ik verder kan praten.
"Hij is opeens hel erg licht, toe ik hem moest dragen omdat hij flauw viel...."  Er heerst een korte stilte en er ontsnapt een traan vanuit mijn oog. "hij weegt niks." "Zijn kast staat vol pillen, onder andere vermageringspillen." "Ik weet dat het zijn privacy is en dat hij het me moet vertellen als hij dat zelf wilt, maar sinds ik het heb gezien krijg ik het niet meer uit mijn hoofd."
"Wat nou als ik de pillen in beslag neem..." "Allé, pillen die bv voor een ziekte zijn niet, maar die pillen die je net zij." Ik knik en sta op. "volg mij maar even."
Ik begeleid hem naar de badkamer en haal het flesje met de vermageringspillen er uit. Het valt me op dat er minder in zitten dan de vorige keer. Wat dus aangeeft dat hij ze nog weldegelijk slikt. Als Ik er zo over nadenk heb ik hem ook gewoon amper zien eten. Raoul pakt de pillen aan. Snel ga ik door de kast. Voor de rest staan er denk ik geen pillen die we weg moetten halen. De antidepressiva durf ik niet weg doen. Want wie weet dat het dan tien keer slechter gaat.
Ik zucht diep, het schuldgevoel begint me over te nemen. "Hey, koen." "Je hebt de juiste beslissing gemaakt.". Ik kijk hem aan en knik dan zachtjes. "Je hebt gelijk."
"Je weet toch wel dat hij het gaat opmerken en dat je er dan met hem moet over praten." Zegt Raoul. "Ik weet het en dat is het probleem niet."
"Ik denk dat hij er niet over wilt praten."
"Hij is al een paar keer huilend in mijn armen beland, maar hij heeft nooit een deftige uitleggegeven."

~

Raoul is terug naar huis gegaan nadat we nog even gesproken hebben, en ik keer terug naar bed. Als ik de deur van de kamer wil openen zie ik dat Matthy hem ook net wou openen. Hij kijkt me met betraande ogen aan.
"Waarom?" Fluistert hij?
"Alsjeblieft koen, ik 'an niet zonder." Eerst had ik niet door waarover hij het had. Maar dan besef ik dat hij waarschijnlijk heeft gehoord hoe ik zijn pillen aan Raoul gaf en hoe ik over mijn bezorgdheden heb gepraat.
"Matthy toch." Ik trek hem in een knuffel en begeleid hem terug naar zijn bed. "Ik koen niet ander Matt." "Je bent jezelf aan het vermoorden zo." Matthy begint heviger te huilen en ik voel dat mijn t-shirt aan mijn borst nat word van zijn tranen.

Daar zit je dan. Met een van de meest kwetsbare Jonges in je armen.

Mijn hand maakt cirkels over zijn rug. Hij blijft luid huilen. Er komt precies geen einde aan.

~

Ik heb daar nog uren gezeten, met Matthy in mijn armen. Totdat hij uit vermoeidheid terug in slaap was gevallen.
Ik heb al besloten om morgen niet naar kantoor te gaan. Hij heeft rust en Stien nodig. En misschien is het dan eens tijd om goed met hem te praten. En dan heeft hij de hele dag de tijd om te huilen.

Dan heb ik de hele dag tijd om hem te troosten.

Comfortbankz™