lost in the lights (KOETTHY)

18

Rustig zijn we aan het wandelen met een Suikerspin. Natuurlijk maar eentje want Matt wou er oorspronkelijk geen. Maar ik heb hem overgehaald om er samen met mij een te delen.

"Waar heb je nog zin in?" Vraag ik lief.
"Ik heb zin in ene knuffel." Zegt hij stil. Hij si moe, en dat is erg te merken ook.
Ik weet dat het door zijn gebrek aan voedingsstoffen. Ik trek hem rustig tegen me aan een hoor hem zachtjes zuchten. "Je bent moe he?" Ik voel hem knikken.
"Kom dan gaan we naar huis." Hij knikt maar ik zie zijn schuldgevoel in zijn ogen.

~

We zitten rustig samen TV te kijken wanneer Robbie binnen komt. "Jullie zien er echt uit als een stelletje" zegt hij lachend. Wat hij dus niet negatief bedoeld. Ik denk zelfs positief. Maar ik voel mat een beetje terugtrekken. Ik leg mijn arm rond zijn middel en trek hem tegen me aan. Ik denk dat het wel een goed keuze is dat ik het niet direct wou zeggen tegen de jongens over ons. Want zelf lijkt hij er ook niet echt comfortabel mee te zijn. Bij elke opmerking over ons twee kruipt hij weg.
Ondertussen in Robbie naar buiten gegaan. "Matt?...je weet toch dat het niet negatief is wat ze zeggen?" Ik kijk hem wachtend aan. "E-echt?"
Ik zucht zachtjes.
"Heeft er iemand ooit iets tegen je gezegt op een negatieve manier over homo zijn Matt?" Ik heb al een vermoeden want deze reactie is niet van zelf gekomen.
"In...in mijn school"
"Ik ben heel erg gepest geweest toen ze er achter kwamen...ze...ze sloegen me in elkaar..e-en..."
Opeens stopt hij. Hij kijkt bang en begint een beetje te trillen.
"Matt!?, Matt wat hebben ze gedaan? Je maakt me bang."
"E-een van de kinderen die me peste, hij...hij was ooit mijn crush...en..en toen hij daar achter kwam..."
Er valt en korte stilte. "Hij deed me eerst geloven dat hij ook van mij hield. M...maar toen wou hij opeens heel snel meer....ik...ik wou dat niet...maar...hij...h"
Meer tranen verlaten zijn ogen.
"Hij heeft me toen verkracht." Ik kon het amper horen. Hij was zo stil en zo luid tegelijkertijd. Luider en luider begon hij te huilen un mijn armen. Hoe het kun je zijn om iemand dat aan te doen.
"Matt?...dacht je bij mij dat ik je gebruikte?" Ik voel hem knikken.
"Je weet toch dat dat niet zo is he." Weer voel ik hem knikken.
"Mag ik vragen hoe oud je toen was?"
"V...vijftien."
"Oh, god. Matt." Ik trek hem dichter tegen me aan en ik voel ook de tranen mijn ogen verlaten. Dat zo een lief persoon dit heeft mee moetten maken. Het doet me pijn. "Heb je er ooit met iemand over gesproken Matt?" Hij schud zijn hoofd. Dit doet me zo veel pijn. Het doet me pijn dat hij zo lang zo veel heeft moettent lijden.
"Daarom dat je zo inconfortabel was bij de grappen over s€k$" fluister ik tegen mezelf.

Weer begin ik de vormpjes op zijn rug te teken. Het helpt ook mij om te kalmeren.
Na een vol uur is Matt in slaap gevallen. Ik voel me echt rot.
Ik blijf in de zetel zitten. Ik ben te moe om te bewegen. Matt ligt op mijn borst en slaapt diep.

~

"Ik ben terug thuis." Hoor ik Milo roepen. Wanneer hij de woonkamer binnen komt kijkt hij eerst heel erg blij. Maar wanneer hij dichterbij komt om iets te vertellen ziet hij mijn rode ogen van het huilen. "Oh, koen wat is er?"
"Het is zo erg Milo."
Hij hurk voor me neer op de grond en toont dat hij luistert. "Hij lijd al zo lang milo, zo lang."
"Wat bedoel je koen?"
"Je weet dat hij altijd super oncomfortabel werd bij onze s€k$ grappen," hij knikt "hij...hij is.."
"Hij is verkracht geweest" "Milo, hij heeft hier zo lang onder geleden en geeft nooit de confort gevonden om het aan ons te vertellen, ik ben zo een slechte vriend, zo...een...slechte..-"
"Koen zeg dat niet, er is een reden waarom mensen die dat mee gemaakt hebben dat niet zeggen."
"Dat ligt niet aan jou." Hij staat open n geeft me ene knuffel. "Je weet toch dat omdat hij je dit nu verteld heeft hij oprecht veel van je houd en je vertrouwt." Ik knik zachtjes. "Het komt goed, we gaan hem en jou er door heen trekken."
"Ik ga gaan slapen,moe tik Matt naar boven dragen voor je?" Vraagt milo.
"Ja graag, ik ben echt moe." Milo pakt Matt vast. Hij lijkt wel en lappen pop. Ik sta op en ga samen met Milo naar boven.
"Dankjewel er je zo een goede vriend bent Miel."
"Met genoegen" we geven elkaar een Avondknuffel en hij verlaat de kamer. Ik trek het deken over mij en Matt heen en trek hem dicht tegen me aan. "Ik ga je beschermen en helpen Matt, dat er ook gebeurd."
"Dankjewel..."
"..koen.." komt er vermoeid uit zijn mond. Ik geef hem nog een kusje wat ondertussen een avondroutine is geworden.

~

Vandaag is het een verstoppertje video opnemen. Na de video van  vorige keer waren onze fans erg ongerust. We hebben ze laten weten dat het al beter gaat met Matt. Gelukkig waren er zo veel positieve reacties en beterschaps reacties voor Matt.

Ik ben blij dat ze dat doen voor hem. Maar ik ben al gewoon heel erg blij MET hem.

Comfortbankz™