lost in the lights (KOETTHY)

25

Ik zit op de bank met Matt tussen mijn benen. Hij is een paar minuten eerder wakker geworden ik heb hem toen een appel en een glas water gegeven. Langzaam eet hij de appel op terwijl hij knus in mijn armen zit.
Hij heeft nog niks gezegt buiten een 'dankje' toen ik hem de appel en het water gaf.
Helemaal wakker is hij denk ik niet. Om de zoveel tijd moet ik hem even wakker maken of zorgen dat hij wakker blijft tot dat zijn appel op is.
Hij moet namelijk zijn eten wel binnen krijgen. Nadien mag hij terug slapen. Ik heb namelijk mijn laptop naar boven genomen zodat ik dan bij hem kan blijven. Vooral nu wil ik hem niet achter laten.

Wanneer hij klaar is legt hij zijn hoofd op mijn schoot. Ik ga met mijn handen door zijn haar terwijl ik op mijn laptop werk. Hij is weer in slaap gevallen.

~

"Koen?" Ik kijk naar beneden en zie Matt wakker worden.
"Koen? Ik...ik duiz..elig"
"Sssht, het is ok." Ik laat hem langzaam rechtop zitten.
"Ik ga even iets pakken om te eten en voor je duizeligheid" zeg ik snel.
Wanneer ik beneden kom staat Milo direct op.
"Is hij ok?"
"Jaja, ik moet snel even iets te eten voor hem nemen en iets tegen de duizeligheid."
Ik pak snel een banaan en een paracetamol, en water en loop weer naar boven.
Wanneer ik weer boven ben zie ik Matt helemaal onderuitgezakt in de zetel zitten.
Ik kom weer naast hem zitten en trek hem zachtjes terug half op mijn schoot. Ik pak het glaasje water en geef het aan Matt en nadien de paracetamol.
Wanneer hij het heeft ingeslikt geef ik hem de banaan die hij rustig op eet.
Ik weet niet van waar hij opeens zo ziek is en vermoeid, en het maakt me ongerust. Hij heeft al zulke toestanden gehad volgens Milo en Raoul waar hij Knock out ging dus daarvan kan het niet ik niet zijn. Ik weet dat je ziek kan worden van je emotionele toestand, maar het maakt me nog steeds erg ongerust.

"Klaar" hoor ik naast me. Ik kijk naar matthy en geef hem een zachte glimlach en plant een kusje op zijn wang. Hij legt de schil op het tafeltje en legt zijn hoofd op mijn schouder. Mijn arm vind zijn weg rond zijn erg dunne middel. Je kan zijn botten voelen.
"Matt?" Ik kijk naar hem en zie hem opkijken.
"Wil je alsjeblieft eerlijk zijn?" Hij haalt zijn hoofd van mijn schouder en kijkt me aan met een blik die aangeeft dat hij oprecht niet weet waarover het gaat. "Ja?" Zegt hij dan erg zachtjes. "Eet...eet je echt alles op of...of-"
"Nee..."
Ik kijk hem droevig aan.
"Ik...ik heb het echt super hard geprobeerd koen, echt waar...maar...maar het voelt zo fout dus...dus ik...ik forceer mezelf om het uit mijn lichaam te krijgen en...en soms kan ik het echt niet binnen houden."
Ergens ben ik teleurgesteld. Maar vooral bang. Ik ben geen goede vriend. Ik help hem niet goed genoeg.
"Maar...maar ik...ik ben al een week clean"
Hij knikt ergens blij en trots. Ik ben dat ook. Maar hij klonk ook erg droevig. Alsof dat het enige is waar hij me trots mee kan maken. Tuurlijk ben ik echt oprecht super trots op hem. Maar dat sluit zijn eetprobleem niet uit. Ik wil niet dat ik hem moet verliezen of weg moet sturen.
"Ik...ik ben echt super trots op je matt."
"Maar...maar ik wil het nog eens zeggen, kom naar mij of zeg het mij als je je eten niet binnen kan houden, dan doen we het in kleinere stapjes. Zolang we wel stappen maken. Wat vind je daarvan."
Hij knik zachtjes. Kleinere stapjes. Langere weg te gaan. Maar een grotere kans op volhouden.

~

Ik ben samen met matthy naar beneden gegaan. We zitten nu samen met Raoul en Milo te kaarten. Ik voel me luchtiger. Er is ergens een last van mijn schouder gevallen. Doordat ik en Matt hebben gepraat kan ik hem nu misschien beter helpen.
"UNO!!" iedereen lacht wanneer Milo dat roept. Wanneer het aan Raoul is laat hij mij vier extra kaarten pakken. "UGH RAOUL!" Roep ik nep boos.

Uiteindelijk is Milo dus gewonnen. Ik en Matt zitten nu in de auto opweg naar huis. Ik heb mijn vrije hand op Matthy's been liggen. Niet te hoog anders word hij oncomfortabel. Zachtjes wrijf ik over zijn been. Hij legt zijn hand op mijn hand waardoor ik stop. Hij pakt mijn duim vast en kijkt naar beneden. Als ik naast me kijk zie ik dat hij erg aan het blozen is.
Wanneer we thuis aankomen en binnen willen komen zie ik Robbie in de woonkamer staan. Abrupt stop ik en Matt ook.
"Wat doe jij hier." Zeg ik zo kalm mogelijk.
"Ik wou met Matt praten maar ik wist niet dat jij hier woonde" zegt hij boos.
"Waarover wou je praten?" Hoor ik mat vragen.
"Oh, nou ik wou het er onder vier ogen over hebben met je maar laat maar"
"Nee nee. Je bent zijn huis - ik bedoel ons huis binnen gekomen en nu doe je alsof het niks is" ik begin echt boos te worden.
"Koen,alsjeblieft laat hem gaan...ik..ik wil geen ruzie meer...niet nu"
Ik knik en kijk dan terug naar Robbie.
Wanneer Rik iets wil zeggen kapt hij me af.
"Ja koen, luister maar naar je kleine slet"
"WTF ROBBIE! DOE EENS NORMAAL!!!" mat schuift verder van me weg en voelt zich overduidelijk oncomfortabel.
"Wedden dat hij wel slet speelt vanaf dat hij geld ziet" hij stopt niet en het maakt me zo erg boos.
Zonder het te weten geef ik hem een harde klap in zijn gezicht.
"Koen!" Roept Matt geschrokken.
"Jij beledigt mijn vriendje niet nog een keer."
"En nu wegwezen."
Overweldigd door wat er net was gebeurd loopt Rob het huis uit.
Snel draai ik me om en trek ik Matt in mijn armen.

Het doet me zoveel pijn hem zo te zien.

Comfortbankz™