lost in the lights (KOETTHY)

14

We zijn toe gekomen bij ons huisje in Portugal. Vanaf dat de bus nog maar een seconde stil staat lopen Robbie en Milo het huis binnen om een kamer te claimen. Raoul die nog in de auto zit draait zich naar mij en matthy toe. Matthy slaapt nog op mijn schouder en ziet er heel schattig uit.

"Jullie twee zullen wel een kamer willen delen zeker" zegt Raoul zachtjes zodat hij Matt niet wakker maakt. "Als dat mogelijk is, graag." "Ik ben bang dat hij anders nog eens een vaan zijn paniekaanvallen heeft in de nacht." Raoul kijkt me vragen aan. Ow ja dat is waar. Ik heb het hem nog niet verteld. "Het is al een paar keer gebeurde dat hij me wakker maakte omdat hij een aanval had, ik moest hem kalmeren want zonder hulp zou het geduurd hebben tot dat hij flauw zou vallen."
"Weet je toevallig waardoor hij die aanvallen krijgt?" Ik schud mijn hoofd en zucht. Door mijn bewegen begint Matthy ook wakker te worden.
"Hmm?"
"Goede morgen Matt, we zijn in Portugal." Langzaam kijkt hij een beetje rond.  "Kom we gaan naar het huisje." zegt Roel lachend. We stappen de auto uit en gaan het huisje binnen. En zoals verwacht is de tweepersoonskamer nog vrij.
"Vind je het ok als ik bij je slaap?" Vraag ik aan Matt. "Ja, ik wil dat je bij me blijft." Zegt hij zachtjes.
"Heet het trouwens al beter met de misselijkheid?"
"Beetje, kan beter." Ik knik en geef hem een korte knuffel en een kusje op zijn voorhoofd. "Kom, uitpakken."

~

Samen met alle bankzitters zitten we beneden.
"Jo wie deelt die tweepersoonskamer?" Roept Milo opeens. "Ik en Matthy." Zeg ik.
"Haha, daar word honderd procent geneukt."
"MILO!" roept Raoul. "Sorry sorry."
Ik kijk naar Matt die zich oprecht niet op zijn gemak voelt door de opmerking. Hij gaat zelfs een stukje verder van mij zitten.
Ik besluit hem te laten en straks op de kamer met hem te praten.

"Ok, jongens, heeft iemand de planning al?" Vraag ik om de ongemakkelijke stilte te verbreken.
"Ik heet de planning." Zegt Robbie. "Normaal gezien gaan we eerst een video opnemen aan het strand." "Dan hebben we 2dage vrij om te doen wat we willen." "Op donderdag gaan we een verstoppertje spelen,waar weten we nog niet." "En dan de planning voor de tweede week moet nog binnen komen."
"Ok, dankjewel rob." Zegt Raoul.

We lopen de woonkamer uit en gaan allemaal onze eigen kant op. Ik volg Matt naar onze kamer.
Vanaf dat we allebei binnen zijn sluit ik de deur en ga naast Matt op bed zitten.
Hij is met zijn vingers aan het spelen en zit helemaal ingedoken. "Hey, voel je je slecht door Milo's opmerking?" Zachtjes knikt hij. "Milo bedoeld het niet zo, matthy."
"Wat als ze ons haten koen?" "Ik wil dit niet verpesten voor jou."
"Je verpest het niet voor me, absoluut niet." Ik trek hem in mijn armen en we knuffelen een beetje.
"Heb je vandaag nog gegeten Matt?"
Matt schud zijn hoofd en zucht zachtjes. "Ik heb echt geen honger koen, echt niet."
"Ik weet het Matt, maar je moet eten."
"Ik wil niet dat ik je naar één of andere instelling moet sturen." Zachtjes zucht hij.

Ik weet maar akte goed dat hij een terugval heeft gehad. Zijn trui hangt losser rond zijn middel en zijn broeken zijn een maat te groot geworden.
Ook zijn zelfbeschadiging is me opgevallen. In één van zijn dronken avonden moest ik hem omkleden omdat hij naast bed op de groen in slaap gevallen was. Toen ik zijn trui uit had gedaan vielen zijn verse wonden me op. Het maakte me verdrietig dat hij niet het gevoel had dat hij bij me terecht kon.

"Matt?"
"Ja koen?" Zegt hij zachtjes en hij schuifelt dichter naast mij.
"Waarom?....waarom heb je niet aan me verteld dat het terug zo slecht gaat?" Matt kijkt me vragen aan en heeft precies oprecht niet door waarover het gaat.
"Ik heb je armen gezien een paar dagen geleden, en het valt me op dat je weer veel minder eet."
Schuldig kijkt hij naar beneden en begint weer met zijn vingers te spelen.
"Sorry" fluistert hij zacht. "Je hoeft geen sorry te zeggen, ik wil gewoon dat je weet dat je bij me terecht kan als het slecht gaat." "Ik ben er voor je, dat weet je toch?"
Zacht knikt hij en geeft hij me een zwakke glimlach. Hij laat zich achterover in het bed vallen en kijkt naar het plafond.
Ik laat me naast hem vallen en draai me met mijn hoofd naar hem toe.
"Mag ik je kussen?" Vraag ik hem. Zachtjes grinnikt hij en hij knikt. Langzaam plant ik mijn lippen op zijn zachte lippen. De zijne smaken naar aardbei.
Langzaam en zacht gaan onze lippen over elkaar. Ik probeer me een beetje recht te zetten door op mijn elleboog te steunen. Nu toren ik een beetje boven hem uit.
Het heeft geen minuut geduurd, maar het was fantastisch.
Ik laat me weer zakken en trek Matt weer in mijn armen. Zachtjes plant ik een kusje op zijn hoofd.

"Wat gaan we nog doen vandaag?" Vraagt Matthy.
"Jij gaat eerst iets eten." "Het hoeft niet groot te zijn maar we iets, ok?" Hij knikt en we stappen uit bed.

In de keuken open ik de koelkast. "Wil je yoghurt?"
"Een beetje." Ik knik en pak een kommetje en doe er een beetje yoghurt in. Ik pak een lepel en ga naar Matthy zitten.
Langzaam pakt hij het kommetje over.
"En we gaan geen cijfers berekenen." Zeg ik snel als ik zie hoe hij naar het kommetje kijkt.
"Het is niet veel Matt, echt niet."
Langzaam pakt hij de lepel en begint te eten.

Het heeft lang geduurd. En hij heeft het ook niet op gekregen. Maar ik ben trots op hem en dat toon ik hem ook.

Het valt me op dat ik steeds meer naar hem kijk op de verliefde manier. Ik voel me steed meer aangetrokken tot hem paar ik weet niet of ik wel klaar ben voor een relatie. Ik hou oprecht echt heel veel van hem. Maar ik heb tijd nodig.

Het klinkt egoïstisch om hem zo lang te laten wachten.
Het voelt alsof ik hem gebruik elke keer dat ik hem kus. Dat ik hem gebruik voor mijn eigen vermaak.

Comfortbankz™