lost in the lights (KOETTHY)

08

We zitten gezellig samen op de bank naar tv te kijken. Het valt me open at Matt wel al weer heel erg moe is. Hij ligt met zijn hoofd op mijn schouder en mijn arm rust rond zijn middel.

"Koen?" Vraagt hij opeens.
"Ja, Matthy?"
"Ik weet niet of het een verbeelding is of niet he,...maar...maar heb je mij de laatste paar dagen kusjes gegeven?"
Even valt het stil. Shit nu gaat hij mij. Waarom moest ik dat nou weer doen. Waarom heb ik naar Raoul geluisterd. Mijn hoofd maakt zodanig vaak overuren dat ik niet door heb dat Matthy me al drie keer heeft geroepen. ,"Koen!!"
"Oh, ja sorry" "jaw ik....ik heb je kusjes gegeven."
"Het spijt me echt,het was niet de bedoeling omdat te doen..."
"Ssst, ik ben niet boos." Onderbreekt Matthy me. Hij grinnikt als hij me verbaast ziet kijken. "Het maakt me niet uit of je dat doet,ik wou gewoon weten of het verbeelding was of niet." "Ah, ok."

Er hangt nu een stilte. Geen ongemakkelijke.

~

"Heb je zin om een avond wandeling te maken met mij?" Vraag ik aan Matthy. Hij kijkt op van zijn telefoon en knikt dan blij.

We doen onze jas en schoenen aan en vertrekken dan naar buiten. Er is een park in de buurt dus ben ik van plan om daar even door te wandelen.

Het is aangenaam stil buiten. Je kan wolkjes zien als we uitademen omdat het zo koud is.
Als we bijna bij het park zijn komt er opeens een klein kind naar ons toelopen.
"Omg, zijn jullie koen en Matthy van de bankzitters?" "Mag ik een foto met jullie?" Ik kijk naar Matt en hij kijkt me met een blik aan dat hij dit liever niet wilt. "Euhm, nee sorry kiddo." Treurende loopt hij verder. "Dankjewel koen" zegt matthy zacht. Hij is weer stil.

We komen aan bij het parket en lopen dan over het grindpad heen.

~

We zijn nu al twee uur aan het wandelen. "Koen..." hoor ik Matthy zwakjes zeggen. "Hey, wat is er Matt?"
"Ik...ik voel me niet zo goed." "Ik ben echt moe , ik kan niet meer."
Gelukkig staat er op de drie meter een bankje aan de kant van het pad dus kan ik Matt snel naar een van de bankjes begeleiden. "Hier, rust eventjes" hij gaat zitten en ik zet me naast hem neer. Dan voel ik hoe hij naar mijn hand zoekt. De zijne zijn koud en de mijne zijn warm. Hij legt zijn hoofd weer op mijn schouder. Het is precies een gewoonte geworden doorheen deze dagen.
Daar zitten we dan. Samen op een bankje te kijken naar het onderbelichte parkje. Het heeft iets romantisch en ook iets engs.
Matt zijn ademhaling word steeds rustiger wat aangeeft dat hij in slaap aan het vallen is. En ook wou ik dat hij nu even kon slapen, moet ik hem wakker houden. Het is te koud om nu in slaap te vallen en we moetten nog terug naar huis.
"Hey,Matt" "blijf alsjeblieft wakker" hij knikt en kijkt net zoals ik voor zich uit. "Koen...ik he koud"
"Denk je dat je weer kan stappen?" Matthy knikt twijfelend. Ik help hem rechtop staan. Wanneer hij stabiel is Houdijk hem goed tegen me aan door mijn arm rond zijn middel te slaan. Zo wandelen we weer terug naar huis. Terug naar de warmte.

~

Matt ligt al te slapen. Ik zit naast hem te overdenken. De laatste tijd is er een kleine kriebel. Zo een kriebel gelijk vlindertjes. Het gebeurd als ik bij Matthy ben. Wat nu wel vaak is. Waarschijnlijk is het uit bezorgdheid en vreugde tegelijkertijd. Hij is mijn beste vriend. En nu dat ik weet dat het zo slecht gaat , ben ik altijd zo blij als hij er gelukkig uitziet.

Dan spatten de vonkjes er vanaf

Comfortbankz™