Sabah uyandığımda Karl hâlâ bana sarılıyordu... Onu uyandırmamak için harekette bulunmadım. Biraz sonra kıpırdamaya başladı. Bende uyuyor numarası yapmaya karar verdim.
Doğruldu ve büyük ihtimalle beni izliyordu. Saçlarımı okşadı. Alnıma bir öpücük kondurdu. Tam yataktan kalkacaktı ki koluna sarıldım. Gitmesine izin vermedim.
"Efendim güzelim birşey mi oldu?"
"Saat kaç?"
"Hmm 7:58"
"Daha çok erken biraz daha uyusak olmaz mı??"
"Tamam güzelim uyuyalım" yanıma gelip sırtını yastığa yasladı. Göğsüne sarıldım ve gözlerimi kapattım. Kalp ritmi ben rahatlatmıştı. Abim sanırım hiç aramamıştı. Artık beni sevmiyordu sanırım...
Derken uykunun kollarına bıraktım kendimi.. karlın kolları da olabilirdi bu.
🐇
Uyandım... Karl yanımda değildi. Aşağıya indim. Karl yoktu. Yukarıya çıkıp telefonumu aldım ve karlı aradım.
-alo Karl
+Efendim güzelim?
-neredesin? Evde yoksun?
+Stüdyodayım güzelim. Birkaç saat sonra gelirim. Kahvaltın hazır yedikten sonra beni ara. İstersen seni almaya gelirim?
-abimi görmek istemiyorum. İstiyorum ama o beni istemez. Bu yüzden gelmesen daha iyi.
+Peki güzelim sen bilirsin...
Deyip telefonu kapattı.
🩸
Olamaz! İşte şimdi tam anlamıyla sıçtım!! Kanıyordum. Regldim ama bu kanama o kanama değildi %1000 emindim! Ne yapacağımı bilmiyorum.. tanrım sen yardım et bana.. burnumdan kanlar geliyor korkuyorum. Sürekli öksürüyorüm. Ağzımdan kan çıkıyor. Çok çok korkuyorum. Gözlerim kararıyor. Dayanmak istiyorum, fakat yapamıyorum...
❣️
Gözlerimi şok içinde açtım. Neredeydim ben? Neden burası buz gibiydi? Rutubet kokuyordu? Kaçırılmış mıydım? Ahh saçmalama mania kaçırılmış olamazsın! Ya kaçırıldıysam? Aman tanrım ne oldu bana?! Neredeyim? Bir ses duydum!
"B-biri mi var?"
"İyi tahmin güzelim. Evet birileri var!"
"S-sen kimsin?"
"Hmm güzel soru? Bana genelde yakışıklı derler"
"Yakışıklı misin ki?"
"Elbette yakışıklıyım! Her neyse konumuz bu değil!"
"Haklısın neden buradayım ben?"
"Maddyi tanıyor olmalısın?"
"E-evet tanıyorum.. abimin sevgilisi?" Keşke tanımasaydım! Lanet olsun ona!
"Ben onun bir dostuyum.. seni burada tutmam ve işkence etmem gerekiyor şu an."
"Neden öyle yapmıyorsun öyleyse?"
"Hmm..." Yanıma geldi ve pis ellerini yüzme sürdü. İĞRENÇ!
"şu güzel yüzüne nasıl kıyarım diye düşünüyorum da... Böyle kıyarım!" Bana bir yumruk attı. Ağzımdan kan fışkırmıştı!
"Yetmedi mi? Bence yetmemiş!" Bir yumruk daha... Ve bir yumruk daha..
Yerler kan gölüne dönmüştü... Tek yaptığım şey abimin beni bulması için dua etmekti...
"Neden sustun güzelim? Jilet mi istiyorsun? Bıçak? Ya daa Neştere ne dersin?"
Masadan birşeyler seçip bana gösteriyordu. Sertçe yutkundum. Kalp atışlarım odayı dolduruyordu..
Yanıma gelip bileğimi iki eliyle tuttu. Geriye doğru kıvırdı?! Ahhhhhh canım çok yanıyordu. Kolum kırılmıştı sanırım!
"Bunun iyileşmesi uzun sürecek!"
"Biliyorum.. iyileşme sürecini görmek istiyorum sadece..."
"B-bunun hesabını vereceksin!!"
"Sende öyle!" Gelip elindeki neşter ile göğsüme bir kesik attı. Canım çok yanıyordu...
"B-bırak beni... Lütfen..."
"Seni bırakayım da herşeyi herkese anlat değil mi?"
"Yemin ederim kimseye birşey söylemem. Yalvarırım beni bırak...."
"İyi git!" Odadan çıkıp kapıyı kilitledi ellerim bağlıydı. Ve bende bir sandalyeye bağlıydım. Ne yapacaksın mania? Kendini kurtaracak mısın? Yoksa kurtarılmayı mı bekleyeceksin?
"Bekleyemem!" Sandalye ile zıplaya zıplaya masanın yanına gitmiştim. Çok fazla kesici alet vardı. Kırık kolum bağlı değildi bu yüzden o elime almaya çalıştım. Canım çok yanıyordu ama dayanmak zorundaydım.
Sonunda aldım! Elimi diğer elime götürüp kesmeye başladım. Ahhhhh çok acıyor bu! Sonunda kesmiştim. Sıra ayaklarımı ve belimi çözmekteydi. Bunu nasıl yapacaktım? Yine kesecektim tabiki de!
Bu sefer makas aldım ve kesmeye başladım. Ben ipi keserken naylon ip ayak bileğimi kesmişti ve bu çok acıtıyordu! Sonund Abu ipten de kurtulmuştum! Odada bir kapı ve bir havalandırma vardı. Havalandırmaya sığmazdım. Bu yüzden kapıyı tercih ettim. Elbette benimde bazı yeteneklerim var bunlardan biri de kapı açma! Hemde bir tel tokayla! Onu nasıl yapacağımı sormayın artık. Kolum hala iyileşmedi... Çok acıyor.
15 dakika kadar uğraştıktan sonra sonunda açabildim kapıyı! Ama kapıda köpekler vardı. Büyük ihtimalle açtı bu köpekler. Ve de kana susamış! Bana koşarak geliyorlardı aman tanrım! Hemen kapıyı geri kapattım. Birkaç el silah sesi duydum. Kapıyı açtığımda karşımda abim duruyordu. Gelip bana sarıldı.
"Mania? İyi misin?"
"Seni ilgilendirmiyor!"
"İnsan gibi bir soru sordum mania?"
"Maddy cevap versin buna!"
"Onun hakkında doğru konuş! Onu tanımıyorsun bile!"
"Senden daha iyi tanıdım merak etme!"
"Nasıl daha iyi tanıdın mania?" Telefonumda ses kayıtları vardı. Ve evde de kameralar!
"Telefonum.." olamaz! Düşürmüş olmalıyım!
"Bunu mu arıyorsunuz?" Karl arkadan telefonumla gelmişti.
"Şükürler olsun tanrım. Teşekkürler hayatım!"
"Hayatım mi? Siz çıkıyor musunuz?"
"Evet! Ve her neyse" telefondan ses kaydını buldum ve dinlettim. Bana ettiği tüm hakaretler buradaydı.
"Dahası da var! Evindeki kameraya bak! Ve özellikle de odamdaki kameraya"
"Mania burnun kanıyor.."
"Tamamen unutmuşum... Şu lanet herif kolumu da kırdı bak!"
"Yüzündeki çizikleri ve üzerindeki kanı saymıyorum bile!"
"Ugh"
"Noldu? Mani-" sesler buğulaştı önce sonra görüntü gitti...
🐚
Neredeyim? Emin değilim...
Yanımda kimler var? Bilmiyorum....
Neden buradayım? Hiçbir fikrim yok!
Gitmeli miyim? Büyük ihtimalle evet..
Beni seviyorlar mı? Sanırım evet... Sevmeseler yanımda olmazlardı!
Gözlerimi aralayıp etrafa bakındım burası benim odamdı. Eve mi gelmiştim? Sanırım evet iyi ki de gelmişim..
Aşağıdan bağırma sesleri geliyordu. Merak edip merdivenden dinlemeye başladım.
"Bunu nasıl yaparsın maddy!?"
"Ne yapmışım aşkım"
"Bir de soruyor musun?"
"Ben birşey yapmadım ki?"
"Sen ciddi olamazsın değil mi?"
"Anlamadım?"
"SES KAYITLARINI DİNLEDİM!"
"N-ne?"
"Herşeyi biliyorum maddy!"
"B-ben gerçekten birşey yapmadım beni mania zorladı..."
"Kamera kayıtlarını da izledim maddy herşeyi sen yapmışsın!"
"Yalan shop yapılmış!"
"Tüm kameralara mı?"
"B-ben açıklayabilirim!"
"Açıkla!"
"Hepsi mania'nın suçu. İlk geldiği gün beni sevmediğini söylemişti."
"İlk geldiği gün sizi konuşturmadım ki?"
"Y-yani s-sey-"
"Kapa çeneni ve defol evimden! Benden, kardeşimden ve arkadaşlarımdan uzak dur!"
"Zaten seni sevmiyordum ki paran için birlikte olmuştum! Ve zaten benim bir sevgilim vardı! Aptalsın Jim!"
"KORUMALAR ATİN ŞUNU DIŞARIYA!"
Korumalar dediğini yapıp maddyi attılar. Abim benim yüzümden sevgilisinden ayrılmıştı... Ve ihanete uğradığını öğrenmişti.. aslında iyi olmuştu. Ama abim çok üzülmüştü...
Özür dilerim abicim bu senin için daha iyi... bende dayanamayıp aşağıya indim. Ve abime görünmeden dışarıya çıktım. Maddy kapının önündeydi. İşte şimdi ona gününü gösterecektim!
Tek hamleyle saçını tutup diz üstüne düşürdüm.
"Senden nefret ediyorum maddy!"
"Karşılıklı mania!"
Kafasını alıp kaldırıma vurdum! Bu çok hoşuma gitmişti.
Maddynin burnu kanıyordu. Kanasın yüzüne sıçtığım! Ona yumruklarını atıyordum. Bayılmıştı- o gerçekten bayılmıştı... ne yapacağım hakkında bir fikrim yoktu. Başa gelen çekilir, omuz silkip hiç birşey olmamış gibi eve girdim ve ambulansı aradım.
-alo
+buyrun 911 acil durum hattı
-evimin önünde bir evsizi dövmüşler de fena halde gelip alırsanız sevinirim.
+Adresinizi alabilir miyim?
-************ caddesi ***numara
+Hemen bir ekip yolluyorum
-bekliyorum
Deyip telefonu kapattım. Pencerenin önünde beklemeye başladım. Kolum alçıdaydı ve içi deli gibi kaşınıyordu.
"Mania? Nerdesin?!" Abim yukarıda beni arıyor olmalıydı.
"Aşağıdayım abi!" Merdivenlerden inip yanıma geldi. Sonunda der gibi nefes alıp verdi.
"Umarım bir daha gitmezsin..."
1088 kelimee ve benden bu kadar. Umarım beğenirsiniz. Daha büyük bir kavga düşünmüştüm aslında ama pek düşündüğüm gibi olmadı. yeni bölüm de geç geldi. Özür diliyorum hepinizden. Oy vererek veya yorum yaparak destek olursanız sevinirim şimdiden teşekkürler hepinizeeee seviliyorsunuz aşklarımmmmm
Saat gece 1:40
