K:Benim sevgilim olur musun? M: bu bir kamera şakası mı? K: hayır tabiki de değil? M: ama sen beni neden sevesin ki? K:sevemez miyim? M: neden ben? Güzel bile değilim ki? K: sen gerçekten çok güzelsin mania.. sen mükemmelsin..
🌱
Uyandığımda başımda havlu vardı. Abim yatağın karşısındaki koltukta uyuyordu. Komodinden telefonumu alıp saate baktım. Saat aksam 5? Ama bekle? Neden bu gün 1 Ocak? Bu günü ikinci kez mi yaşayacağım? Ama nasıl olur? En son hatırladığım şey karlın bana çıkma teklifi etmesiydi. "Abi ne oldu bana?" Abim uyandım yüzüme baktı.. "sonunda iyisin mania!" "Ne oldu ki bana?" "Yanına geldiğimde baygın yatıyordun.." "Ne zaman?" "Karl ile bahçeye çıkacaktınız ve Karl içeriden battaniye almaya gelmişti. O zaman bayıldın" "Ben hatırlamıyorum abi.." "Kafanı sert vurdun o yüzden olabilir.." "Abi" "Efendim mania?" "Karl ile sevgili miyim?" "Ne hayır tabiki de! O nereden çıktı?' "Rüyamda Karl bana çıkma teklifi ediyordu abi..." "Sen ne cevap verdin?" "Veremedim.. uyandım" "Aç mısın?" "Çok açım" "Ne yemek istersin?" "Karl yedirecekse herşeyi yerim!" "Karl aşağıda, çağırayım mı?" "Gerçekten mi?" "Evet seni yalnız bırakmak istemedi." "Çağırır mısın" "Tamam birşeylerde sipariş ederim hem" "Bekliyorum abi" abim gitmişti. Odada kendi başıma kalmıştım. Ne yapacağımı bilmiyordum. Karl odaya girdiğinde saçları darmadağın haldeydi. Onun bu haline güldüm. "Ne oldu?" "Saçların " "Yine mi saçlarım?" "Hım hım.. gel düzelteyim" Karl yanıma geldi ve başını eğdi. Saçları yumuşacıktı. Saçlarını okşadım ve düzelttim. Bu şans elime kolay geçmiyordu sonuçta. Değerlendirmeliydim. "Karl?" "Efendim bonbonum?" "Sence ben güzel miyim?" "Sen gerçekten çok güzelsin mania.. sen mükemmelsin..." Bu cümleyi daha önce duymuştum... "Yemekler de geldiii" abim odaya girmişti. "Yaşasınnn" "Ben yediricem sana yine mania. İtiraz istemem!" "Peki Karl..." "Tamam aç bakayım ağzını. Aaaaa" "Aaaa" kaşığı ağzına soktu. "Aferin benim prensesime! Hadi bir daha" "Hammm" Karl gülüyordu. Belli ki çok eğleniyordu.
🌟
Çok yemiş olmalıyım ki karnım ağrıyor. Yarım saat kadar yemek yediğim için olabilir! "Karnım ağrıyorrr" "Neden ki güzelim?" "Bilmiyorum.. keşke bilseydim Karl" Karlın telefonu çaldı. "Alo Tamam Nerdesiniz Nasıl oldu Hemen geliyorum!" "Karl ne oldu?" "Önemli değil güzelim. Ben gitsem iyi olur.. sen yediklerine dikkat et. Bolca uyu" "Tamam Karl" emin ol öyle yapacağım Karl :) Karl gitmişti. 1-2 saat sonra abimin sevgili maddy eve geldi.maddy ve ben evde yalnızdık. Onu hiç sevmiyorum.
"Ee mania abin yok şimdi ne yapacaksın?" "Anlamadım?" "Bana karşı gelemezsin mania! O kadar gücün yok!" "Ben güçsüz değilim maddy!" "Şu an halsizsin ve bu güçsüz olduğun anlamına gelir!" "Hayır halsiz değilim!" "Ama nasıl yemeğine ben katmıştım zehri?" "Z-zehir?" "Evet zehir! Seni zehirledim tatlım!" "Bana birşey olmadı ama?" "Fare zehri sonradan etki ediyor demekki" "Fare zehri mi?" "Salak falan mısın tatlım sen?" "Hayır değilim?" "Neden bu kadar soru soruyorsun öyleyse?" "Beni gerçekten zehirledin mi? "Elbette!" "Abim bunu öğrenirse ne olur biliyor musun?" "Asla öğrenmeyecek bu yüzden sorun değil" şu an o yüzünü dağıtmak istiyorum! "Seni öldürmek istiyorum maddy!" "Öyle mi?" "Evet öyle! Sen abimi hak etmiyorsun!" "Nedenmiş ben ne yaptım ki?" "Seni sevmiyorum aptal!" "Özür dilerim mania" sesi neden titriyordu? Arkasından telefonunu çıkardı? "Ses kaydın elimde mania. Beni tehdit ettiğini abin öğrenecek!" "Ama sen beni zehirlemissin? Ben sadece birkaç kelime söyledim!" "Kelimeler önemlidir tatlım" "Senden nefret ediyorum maddy!" "Karşılıklı mania! Jimmy benim!" "Senden önce ben vardım maddy!" "10 yıldır neredeydin peki mania?" "Seni ilgilendirmez!" "Kimin altında yatıyordun?" "Kapa çeneni maddy!" Derken abim girdi odaya. Maddy yalandan ağlamaya başladı. Aman tanrım çok iyi oyuncuydu! ödül vermeliler buna! "Mania sen neler söylüyorsun böyle?! İnanamıyorum mania! Senden beklemezdim!" "A-abi öyle değil.." "Nasıl mania? Kendi kulaklarımla duydum! Maddye bağırdın!" "Ama o da bana-" "Daha fazla konuşma mania... Gözümden düşüyorsun..." Gözlerimden yaşlar süzüldü. Abim... Bana inanmamıştı... Yaşamak istemiyorum artık... Lavaboya gittim. kapıyı kilitleyip kapının önünde oturdum yine. Ağlıyordum.. bağırarak ağlıyordum. Ciğerlerim çıkacaktı resmen! Sesim kısılmıştı artık ağlamaktan. Gözlerimden yaşlar yerine kan geliyordu. Üstüne üstlük regl olmuştum. Karla o kadar ihtiyacım vardı ki şu an... Ona yazmaya karar verdim.
Mania: Karl Karl: efendim mania? Birşey mi oldu? Mania: evde misin? Karl: evet neden? Mania: gelebilir miyim? Karl: hazırlan seni almaya geliyorum Mania: tamam teşekkür ederim Karl...
Lavabodan çıkıp üzerimi değiştirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Abime haber dahi vermeden evden çıktım. Karl da hemen gelmişti zaten. "Neyin var mania?" Konuşmak istemedim... "Abim... Abim bana inanmadı Karl..." Sesim o kadar çaresizdi ki... "M-mania?! Sesine ne oldu senin!?" "H-hiç b-birsey" "Mania konuşamıyorsun bile!" "K-karl s-sorun y-yok " eve gelmiştik bile. Karl inmeme yardım etti ve eve girdik. Hemen bir kahve yapıp yanıma geldi "En baştan anlat, dinliyorum." Her şeyi anlattım... "Nasıl sana inanmaz?" "O ses kaydı aldı. Ama sadece benim konuştuğum kötü şeyleri..." "Kendini masum gösterdi ve seni suçladı yani?" "Tam anlamıyla öyle!" "Ne yapacaksın?" "Bilmiyorum ama birkaç gün gözükmesem iyi olur.." "Tamam birkaç gün burada kal öyleyse?" "Karl sen ciddi misin?" "Evet hemde hiç olmadığım kadar" "Ben gerçekten çok teşekkür ederim Karl..." "Ne demek güzelim..." "Karl bana birsey söyleyecektin?" "He o konuya gelelim... Mania ben seni ilk gördüğüm andan beri çok seviyorum... Benimle çıkar mısın?" "Evet evet evet aman tanrım evet!" "Seni seviyorum mania" "Bende seni seviyorum Karl..." Karl gelip beni dudağımdan öptü.. dakikalarca öyle kaldık. Sonra sıkıca sarıldı.
🌺
Gece olmuştu Karl dizimde yatıyordu... Bende saçlarını seviyordum... "Mania?" "Efendim aşkım?" Utandı sanırım kıpkırmızı oldu. "Kaç çocuk istersin?" "Hmm 3 tane sanırım.. sen?" "Bende üç tane isterim." "İki erkek bir kız olsa güzel olur" "Neden iki erkek?" "Çünkü kızımın abisi olmasını isterdim. Onu her daim korusun, hep sahip çıksın diye... Ve ona hep inansın..." "Haklısın abisi olmalı!" "Peki Karl neden ben?" "Anlamadım?" "Diyorum ki neden ben? Yani onca kız varken?" "Sen farklısın." Saçlarıma kaydı gözlerim.. "Hayır saçların değil! Sen her yönden farklısın. Mesela hayata asla negatif bakmıyorsun! Hep pozitifsin yani" "Gerçekten böyle mi düşünüyorsun?" "Elbette" "Seni seviyorum Karl.." karlın gözleri yavaş yavaş kapanıyordu. Uykuya dalıyordu. "Uyuyalım mı güzelim?" "Olur ben koltukta yatarım Karl sen odana çık" "Olmaz öyle sen benim sevgilimsin! Benimle birlikte yatacaksin!" "Karl çok erken değil mi?" "Çok mu erken? Bence değil! Hadi amaaa" küçük bir çocuk gibiydi. Ama daha tatlı hali... "Tamam tamam hadi gidelim" elimden tuttu ve merdivenleri çıkmaya başladık. Zıplaya zıplaya çıktı merdivenleri. "Yat güzelim ben hemen geliyorum" "Tamam aşkım..." Karl bir bardak su alıp geldi. Ne yapacaktı o suyu? Camın önündeki çiçeğe döktü suyu. Çok güzel büyümüştü çiçeği... Sonra gelip yanıma yattı. Sarıldı ve uykuya daldı. Kokusu beni benden almaya yetmişti...
1024 kelimee ve ben bittim bu gün ikinci bölümü yazıyorum. Uyku çöktü. Ama sizin için değer! Neyse ben fazla uzatmayayım. Oy vererek veya yorum yaparak destek olursanız sevinirim şimdiden teşekkürler herşey için. Seviliyorsunuz aşklarımmmmm
