Suratıma vuran parlaklık ile gözlerimi açtım. Odada kimse yoktu sanırım. "Karl?" Ses gelmiyordu. Yataktan doğruldum. Midem bulanıyordu. "Karl?" Aşağıdan bir ses duydum. Burası bizim evimiz değildi. Yeni fark etmiştim. "Abi?" Odanın kapısını açmaya çalıştım. Fakat açılmıyordu. Kapıyı yumruklama ya başladım. "Hey çıkarın beni!" Dikişlerim sızlıyordu. Ama vücudumda dikiş olduğunu hatırlamıyordum. "K-karl?" Birden kapı açıldı. "Merhaba. Nasılsın?" "Canım acıyor..." Kafamı kaldırıp tanıdık sese baktım. Olamaz.. bu mümkün değil! "Beni özledin mi?" "Benden ne istiyorsun arda?" Arda benim eski sevgilimdi. Türkiye'deki okulumda sevgili olmuştuk. Bana takıntılıydı. "Sadece benim olmanı istiyorum mania.." "Bunu unut! ASLA SENİN OLMAYACAĞIM!" "Sana soran olmadı güzelim." "Peşimi bırak artık arda!" "Seni elde etmeden bırakmam!" "N-neden" "Çünkü seni seviyorum" "HAYIR SEVMİYORSUN! BU SEVGİ DEĞİL TAKINTI!" "Bana bağırma!" "KES SESİNİ LAN" "erdin yettin be!" Odadan çıkıp kapıyı kilitledi. Aman tanrım burası çok soğuk. Donuyorum. Acaba abimler nasıl?
İlahi bakış açısı:
Jimmy karlın kapısını çaldı. Karl evde değildi. Karl şu an her yerde sevgilisini arıyordu. Sormadığı yer, kişi kalmamıştı. Karl jimmyi aradı. "Alo Jimmy?" "Karl? Neler oluyor?" "Mania yok ortalarda!' "Ne demek yok Karl?!" "Bayağı bayağı yok işte! Onu arıyorum saatlerdir. Sen biliyor musun nerede olacağını?" "Ormandaki ağaç eve baktın mı?" "Baktım, yok." "Kulübe?" "Hepsine baktım." "Ben polise gidiyorum. Arama emri çıkartmaya." "Bende geliyorum." "***** karakoluna gel" "Tamam." Telefonu kapattılar. O sırada mania tutulduğu odada yerde yatıyordu. Donmak üzereydi. Arda kapıyı açtı. Maniayı yerde yatarken görünce korktu. Mania sayıklıyordu. "K-karl..." "Karl yok ben varım. Ve buradan çıkmak istiyorsan benimle çıkman gerek. Sevgili gibi el ele" mania kafasını salladı. Çünkü donuyordu. Kabul etmek zorundaydı.
Maniadan devam:
Arda odaya birkaç tane kıyafet getirdi. Ben giydikten sonra geldi ve beni evden çıkardı. Abimlerin yanına gitmek istiyordum. "Nereye gitmek istersin? Abinler ve sevgilin dışında?" Aklımı mı okuyordu bu pezevenk?! "Arkadaşımın yanına gitmek istiyorum." "Kimin?" "Theanin yanına" "Tamam al telefonunu mesaj at. Tek başına gelsin." Telefonumu elinden aldım. Ve theaya yazdım.
M: thea T: mania birşey mi oldu? M: buluşalım mı diye soracaktım? T: olur :) M: ***** kafeye gelsene. Orada buluşalım. T: Jimmy yanında mı? M: hayır. Ama haber verme tek gel. Lütfen... T: neler oluyor mania? M: birşey olduğu yok. Sadece... T: sadece ne?
Arda mesajları okuyordu. Bu yüzden yardım isteyemezdim.
M: boşver. Ben seni bekliyorum kafede. Olabildiğince çabuk gel. T: tamam.
Telefonu kapatıp kucağıma koydum. Kafeye gelmiştik. Bir masaya oturduk.
Theadan:
Birşeyler olduğunu bilmiyordum. Jimmye haber vermem gerektiğini hissettim. Ve öyle de yaptım.
T: Jimmy müsait misin? J: karakoldayım thea. Şu an müsait değilim. Önemli birşey mi oldu? T: ne için karakoldasın? J: mania kayıp onu bulmaya çalışıyoruz. Birşey mi oldu? T: mania mı kayıp? İyi de az önce konuştu- tek gelmemi söyledi Jimmy! J: ne? Konuştunuz mu? Konum at hemen geleceğim! T: gelmemen gerekiyor ama Jimmy. Tek gitmeliyim. Kötü birşey olursa yazarım ben sana. J: kardeşim tehlikede olabilir thea. T: merak etme Jimmy. Ben sana yazacağım. Herşeyi. J: peki senden haber bekliyorum.
Telefonu kapatıp çantama koydum. Arabaya binip yola çıktım. Dediği kafeye gelmiştim. İçeriye girdim ve yanına gittim. Yanında o vardı. Arda eski sevgilisi. Ama onun burada ne işi vardı ki?
Maniadan devam:
Thea gelip karşımıza oturdu. "Hoşgeldin thea" "Hoşbuldum mania da bunun burada ne işi var?" "Ayıp oluyor." "Sakin ol thea herşeyi anlatacağım... Tek geldin değil mi?" "Evet" telefonla uğraşıyordu. Arda, "Ben bir tuvalete gideyim. sakın kaçmaya çalışma!" "Peki" arda gider gitmez theanin elini tuttum. "Yardımın lazım. Beni kaçırdı. Gitmeme izin vermiyor. Bana vurdu." Kolumdaki izleri gösterdim. "Lütfen yardım et thea.." "Seni burada nasıl buldu ki? Telefonun nerede? Abini arasana?" "Beni nereden veya nasıl buldu bilmiyorum. Telefonum onda. Abime birşey yapmasından korkuyorum...." "Sakin ol. hiç birşey yapamaz." "Arsayı tanıyorsun sende az çok.. nasıl bir it olduğunu biliyorsun." "Evet biliyorum. Ama merak etme." Korkuyordum. Arda gelip yanımıza oturdu. Hiç birşey olmamış gibi davranmaya devam ettik. Az sonra theanin telefonu çaldı. Thea dışarıya çıktı ve telefonla konuştu. "Kaçmayı düşünmüyorsun değil mi mania?" Thea konuşurken bize bakıyordu. Güvende olup olmadığımı görmek için. "Kaçarsan seni bulurum. Biliyorsun değil mi?" Kafamı salladım. Thea gelmişti. Bana göz kırptı. Biraz daha oturduk. Ardından kapıdan içeri polisler girdi. Polislerin arkasından da abim... "Siktir-" polisler gelip ardayı tuttular. Abim benim yanıma geldi. "Mania? İyi misin? Birşey yaptı mı sana bu pezevenk?" "H-hayir abi.." polisler ardayı götürdüler. "Abi" ağlamaya başladım. "Sakin ol mania... İyi misin?" "Canım acıyor abi." Abim kollarımı açtı. Bir yandan da küfür savuruyordu. "Onu doğduğuna pişman edeceğim!" "Canım acıyor abi.." abim beni Arabanın arka koltuğuna bindirdi. Üzerime bir ceket örttü. Üşüdüğümü biliyordu. "Tamam kardeşim. Herşey yoluna girecek. Söz veriyorum." Arabayı sürdü. Nereye gittiğimizi bilmiyordum. Geldiğimizde abim gelip kapıyı açtı. İnmeme yardım etti. Karşıdan gelen karlı farketmem uzun zaman almamıştı. Karl bana sıkıca sarıldı. "Gittin sandım bebeğim. Beni bırakma..." Bana bebeğim diyordu ama kendi bebek gibiydi şu an. "Seni bırakmam sevgilim."
Aradan birkaç ay geçti. Ben iyiydim. Herşey abimin söz verdiği gibi yolunda gidiyordu. Karl ile düğünümüz olacaktı yakında. Gelinlik seçiyorduk. "Bu sana çok yakışacak." Theanin konuşmasıyla düşüncelerden arındım. Theanin elindeki gelinliğe baktım. Karl soyunma kabininde damatlık deniyordu. Elindeki gelinliği alıp kabine gittim. Uzun bir uğraş sonrası görevlinin yardımıyla gelinliği giydim. Gerçekten yakışmıştı sanırım. Kabinden. Çıktığımda karlın çoktan çıkmış olduğunu gördüm. Çok yakışmıştı. Ne giyse yakisiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Asla beceremediğim kötü photoshop bana ait) Gözlerimi ondan anlamıyordum. Neydi bu çocuk? Dünyadaki herşeyi giyse yakışan yakışıklı çocuk muydu? E-evet bu oydu. Herşey yakışır benim sevgilime! "Çok güzel olmuşsun güzelim.. beni büyülüyorsun..." "Sende beni büyülüyorsun hayatım." Bende güzel olmuştum yani..
Üzerinden birkaç gün geçti. Düğün günü gelmişti. "Karl çok heyecanlıyım." "Bende hayatım. Bende " "Bebeğim umarım iyi geçer.." "İyi geçecek korkma hayatım. Hadi gel yemek yiyelim. Sonra da ben seni kuaföre bırakayım." "Heyecandan yemek yiyesim yok Karl.." "Bu gece halsiz düşmeni istemem.." deyip göz kırptı. Utanmıştım.... "Şaka yaptım güzelim. Utanmana gerek yok" gülümsedi, ağzıma ekmek sokarken. "Omo hoyotummm" "Ağzındakini bitir önce hadi." Çayımdan bir yudum aldım. Karl gülmeye başladı. "Ne oldu?" "Dudağının kenarında reçel var" "Nerede" elimle silmeye çalıştım. "İşte tam şurada" dudağıma yapıştı. Şok içinde onu izliyordum. Olayı idrak edince karşılık verdim. Bu gün güzel bir gün...
Bu bölüm de bu kadar asklarim. 982 kelimecik. Bölüm cokkk geç geldi özür dilerim hepinizden. Malum ameliyat oldum gözümden. Ama şimdi iyiyim. Yani yazmaya devammmm Seviliyorsunuz aşklarımmmmm. Sonra görüşmek üzere. Bay bayyyy
