Uyandığımda hava hâlâ karanlıktı. Terler içinde uyanmıştım. Karla baktım. Melek misali uyuyordu. Yaptığım yatakta doğrulup ayağa kalkmaya çalıştım. Ne kadar canım acısa da kalkmalıydım. Karlın başına gittim. Eğilip saçlarını öptüm. Çok güzel kokuyordu. Ardından odadan çıkıp lavaboya yürüdüm. Lavaboda aynaya baktım. Çökmüş gibi görünüyordum . Çok çirkindim...
Aglamamak için kendimi zor tutuyorum!
"Mania?!" Bu sesler de ne? Lavabodan çıkıp odaya doğru yürümeye başladım. Karl kapının önünde telefonla konuşuyordu. Duvarın arkasına saklanıp onu dinledim. Yaptığım pek hoş birşey değildi ama merak etmiştim.
"Mania yok işte!
Basbayağı yok!
Jimmy gelmeli diyorum!
Ne demek işi var?
Gelmek zorunda şu an!
Kardeşi sonuçta!
Ne demek söyleyemezsin?!
Kapa çeneni maddy!" Diyip yüzüne kapattı. Duvarın arkasından çıkıp karlın yanına gittim. Karl beni görür görmez sımsıkı sarıldı.
"Nerelerdeydin güzelim? Çok merak ettim seni!"
"Lavaboya gitmiştim.. özür dilerim"
"E odada vardı güzelim?"
"Odada lavabo mu vardı?"
"Evet gel bak" karlın arkasından gittim odanın girişinin yanında bir kapı daha vardı ve ben onu görmemiştim?
"Görmemişim özür dilerim."
"Sorun değil artık biliyorsun yerini"
"Karl.." sırıttım
"Ne oldu?"
"Saçların..." Soran gözlerle baktı. Lavaboda ki aynayı işaret ettim. O yana bakınca şaşırmıştı. Saçları darmadağın haldeydi.
"Ow kusura bakma farketmedim.. gözlerimi açar açmaz seni aradım göremeyince saçımı düzeltme vaktim olmadı. Çok endişelendim!"
"Korkmaya gerek yok Karl... Kaçıcı değilim"
"Umarım benden kaçmazsın.."
"Neden kaçayım ki?"
"Bu yüzden..." Yaklaşıp dudaklarımı öptü ve geri çekildi. Ansızın yapıyordu bunu!
"Ha-"
"Özür dilerim... En gerçekten çok özür dilerim.. bunu yapmamalıydım! Tam bir aptalım!!"
"Hayır Karl kendini suçlama! Aptal falan değilsin."
"Sana birşey söylemeliyim sanırım..."
"Dinliyorum?"
"Ne oluyor burada?" Abim gelmişti. Offf abi ya 1-2 dakika sonra gelsen ne olurdu ki. Birşey söyleyecekti çocuk banaa!!!!
"Mania? Sen neden ayaktasın bakayım?!"
"B-ben lavaboya kalmıştım"
"İkiniz birlikte mi?"
"Karl yardım ediyordu yürümeme!"
"Tamam inandım"
"Şey ya sonra söylerim acelesi yok.."
"Pekii..."
"Karl sen benimle bir gelsene?"
"Geliyorum Jimmy " odadan çıktılar ve gittiler. Odada yalnız başıma kalmıştım. Canım çok sıkılıyorrrrr.
15-20 dakika kadar sonra geldiler. Birşey saklıyor gibilerdi. Ne saklayabilirler ki?
"Ee ne konuştunuz?"
"Hiç"
"Peki.." kırgındım basbayağı. Sesimden de belli oluyordu bu.
"Herşey Yolunda mı mania?"
"T-tabi... herşey yolunda..."
"Emin misin?"
"Değilim! Kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Çok çirkinim!"
"Çirkin falan değilsin mania!"
"Öyleyim! Çirkinim!"
"Çirkin olduğunu kanıtlar mısın bana?" Gidip jimmynin kulağına fısıldadım.
"Güzel olsaydım sevgilim olurdu?" Kulağıma fısıldayarak karşılık verdi.
"Karlı bekliyorsun çünkü?"
****
"Of abi ya!"
"Abiye oflama!"
"Gidiyorum ben!"
"Nereye?"
"Bilmiyorum gidicem bir yerlere işte! Otur otur sıkıldım!"
"Yat uyu öyleyse?"
"Uykum yok kiii"
"Gözlerini kapat uyursun mania"
"Ama abi ya"
"Hadi hadi"
"Offff offf off"
"Oflamaa" gidip yatağa yattım. Sol tarafıma döndüm.
"A-abi"
"Efendim mania?"
"Yatağa su dökülmüş sanırım"
"Bekle lambayı açıp geliyorum." Lambayı açıp yanıma geldi.
"M-mania sakin ol şimdi. Sakın bakma. Ben hemen geliyorum" abim hemen kapıya çıktı ve doktorlara seslenmeye başladı. Baksam mı bakmadan mi diye düşündüm. Sonunda bakmaya karar verdim. O da neydi lab öyle? Üzerimde neden kan vardı? Neden her yerim kan olmuştu?
Kuvvetli bir çığlık kopardım!
"Mania noldu- KAN MI O?!" Karl lavabodan yeni gelmişti. Sesi öyle telaşlıydı ki anlatmam mümkün mü bilmiyorum...
"Karl korkuyorum..."
"Korkma güzelim... Geçecek.. Jimmy nerede?"
"Doktor çağırmaya gitti de hâlâ gelmedi.." Karl gelip bana sıkıca sarıldı. Üzeri kan olmuştu ama bunu umursamadı.
"Karl üzerine kan bulaştı?"
"Sorun yok, kris temiz kıyafetler getirir.." derken abim yanında bir doktorla içeriye girdi.
"Mania hanım iyi misiniz?"
"Sizce doktor bey? İyi miyim?"
"Bence değilsiniz. Üzeriniz nasıl kan oldu biliyor musunuz?"
"Bilsek sizi çağırır mıydık?"
"Neden soruma soruyla cevap veriyorsunuz ki? Bu çok sinir bozucu!"
"Şu lanet olası yaraya bakacak mısın artık! Görmüyor musun kızın canı acıyor! Sen daha soru soruyorsun!"
"Beyefendi sakin olun! Aksi takdirde sizi dışarıya attırmam gerekecek"
"Bakıyorsanız bakın artık! Karl lütfen sakin ol sende." Doktor gelip yarama baktı. Şok olmuştu!
"A-ama b-bu nasıl olur??"
"Ne nasıl olur?"
"Yara? Yerinde değil? Sadece bir iz var?"
"Ne saçmalıyorsunuz siz doktor bey?!"
"Gelin kendiniz bakın" hepsi başıma toplandılar.
"Böyle birşey mümkün mü?"
"Yani birkaç gün içinde kapanması mümkün ama dikişlerin kaybolması? Bilemiyorum?"
"İyi de dikişleri siz alacaktınız?"
'ben almadım?"
"Ben merak edip biraz kurcalamıştım.."
"Acımadı mı?"
"Biraz acıdı ama dikiş çok batıyordu! Ne yapsaydım?"
"Bu çok tehlikeli ama mikrop kapabilirsin!"
"İyileştiğime göre kapmam? Ee artık eve gidebilir miyim?"
"Tabi isteğin zaman git"
"Tamam abi hadi gidelim." Kalkıp üzerimi değiştirmeye yeltendim. Sonra odada doktorun olduğu aklıma geldi.
"Çıkar mısınız?" Hepsi odadan çıktı. Bende üzerimi değiştirip çıktım.
"Gitmek istiyorum Karl.."
"Gel, ben seni arabaya götüreyim güzelim "
"Olur" karlın koluna girdim ve arabaya yürüdük birlikte.
Arabanın yanına gelince Karl arka koltuğa binmeme yardım etti. Ben binince kendi sürücü koltuğuna geçti. Abimde bizden hemen sonra gelmişti.
"Ben acıktım galiba..."
"Bende acıktımm"
"Siz ikiniz hep açsınız zaten şaşırmadım."
"Yemek alalım mı Jimmy???"
"Tamam alalım"
"Yeeyyyy" Karl çocuk gibi mutlu olmuştu. Hiç bu kadar mutlu olacağı aklıma gelmezdi.
"Film izleyelim miii"
"Bu saatte mi?"
"Ne varmış saatte? Saat daha gece 2 buçuk?"
"Uykun yok mu senin?"
"Yokkk"
"Ne bu enerji kızım?"
"Bebekler uyumalı mania"
"Ben bebek olmadığımı daha kaç kez söyleyeceğim?!"
"Benim için bebek oluversen ölür müsün mania ya?"
"Ay öldüm" kendimi yere attım. Kafamı biraz sert çarptım sanırım. Karl ve abim hemen yanıma geldi.
"Mania? İyi misin güzelim?"
"Of mania ölü taklidi yapma"
" abi nereden anladın ölmediğimi?"
"Ben anlarım!"
"Korkuttun beni" Karl gülüyordu. İlk defa bu kadar yakınımda gülüyordu...
Gülüşüne kurban olduğummmmm.
"Neye daldın mania?"
"Karla- y-yani karlın yüzündeki sime!"
"Sim mi?"
"E-evet sim" elimle karlın yüzünden birşey alıyormuş gibi yaptım.
"Oldu!"
"Teşekkür ederim bonbonum"
(Neden bonbon bilmiyorum aklıma geldii)
"Bonbon mu? O da ne?"
"Şu tatlı çikolatalı şekerlemeler var ya hap gibi. Onlardan"
"Dün bebektim şimdi bonbon oldum yarın ne olacağım acaba?"
"Hmm karım olmaya ne dersin?"
922 kelimee meleklerim.
Ee nasılsınız umarım iyisinizdir. Pek ilham gelmiyor özür dilerim. Gelince hemen yazıyorum. Bu bölüm biraz fazla saçma oldu. Mania'nın yarasının iyileşmesi özellikle de. Yeni bölüm için fikirlerinizi bekliyorum. Oy vererek veya yorum yaparak destek olursanız sevinirim şimdiden teşekkürler hepinizeeee seviliyorsunuz aşklarımmmmm
Saat 10:58
