evet yazar hanım geri dondüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüü
Kitaba tekrar yeni bölüm yazmaya karar verdim!!!!!!!!!!!!!!! 5. Bölümde hatırlarsanız Karl maniaya "seni seviyorum" demişti ya. Sonra da mania sözde uyanmıştı. Ama bunları bir rüya yapmaya karar verdim :))
Sabah gözlerimi hastanede açtım. Her şey bir kabus muydu yani??
"MANİA?!" Diye bağırdı abim. Doktorlar içeriye akın ettiler... Sanki hepsi bu günü bekliyor gibi içeriye girmişlerdi. Abimin yaninda Karl, Chandler, Kris ve Nolan vardı. Karl gözleri dolu dolu bakıyordu bana. Sahi ne zamandır uyuyordum? "Telefonum.." dedim. Abim telefonumu hemen elime tutuşturdu. Tarih ve saat... 2023 yılından beri uyuyor olduğumu varsayarsak 1 yıl geçmişti.. Mayıs ayındaydık. Gerçekten çok zaman geçmiş... Hala Karl ile sevgili değil mıydık yani?
"Karl?"
"K-konuştun..."
"Konuşamaz mıyım?"
"S-seni... Senin öldüğünü sandık..."
"Ölmedim mi?"
"Konuştuğuna göre hayır ölmedin" tüm ekip gelip bana sarıldı. Gerçekten uzun zaman olmuştu ve hepsi bir rüyaydı...
"Kasım nerede?" Hepsi şaşırıp yüzüme baktılar.
"Kasım?"
"Kasım kim?" Onlar... Onlar kızımı hatırlamıyorlar...
"H-hiç... Sadece Türkiye'den bir arkadaşım.." hepsi gülümsedi... Ben hariç...
"Aç mısın?" Havayı yumuşatmak için diye sordu Chandler.
"Vallaha ne yalan söyleyeyim... KURT GİBİ AÇIM!!!!" Kıkırdadılar ve topluca yemek almaya indiler... Hastaneden çıkmak için sabırsızlanıyordum... Ama tüm bunlar nasıl bir rüya olabilirdi ki? Odaya ilk Karl girdi...
"Karl... Sana bir şey sorabilir miyim?"
"Elbette bonbonum?" Beni sevdiğini söylemişti... Ama bu sadece rüyamda mı olmuştu? Ama bunu karl'a soramam, değil mi? Bu aptallık olur...
"Çok mu çirkinim ben?" Konuyu değiştirmem en iyisi oldu...
"Asla! Sen çok güzelsin... Gözlerin, dudakların..." Dudaklarıma baktı. Alt Dudağını ısırdı...
"Ruhun. Her şeyin çok güzel! Sen mükemmelsin bonbonum!"
Ben mükemmelim...
Ben mükemmelim...
Ben mükemmelim...
Ben mükemmelim...
Benim mükemmel olduğumu söyledi... Karl Thomas Jacobs bana mükemmel olduğumu söyledi!
Bende kalkıp ona sarıldım 🤦🏻♀️ tam bir fiyaskoyum...
"Ö-özür dilerim..."
"Ne için?"
"Kendimi tutamayıp sana sarılığım için..."
"Beni bu kadar mı sevmiyorsun?"
"H-hayir.. yani evet..." Karl'in yüzü düştü... Ağlayacak gibiydi...
"KAHRETSİN KARL!" kollarımı boynuna doladım.
"Kahretsin, seni seviyorum Karl..." Dudaklarımı dudaklarına bastırdım... Dudaklarımı emmeye başladı, dilini ağzıma soktu... Benimle öpüştü!!!
"K-karl?.." ve abim... Jimmy odada! Bizi gördü mü acaba? Umarım görmemiştir! Neden bu kadar korkuyorum ki? Kocamı mi aldatıyorum?
Aslında aldatıyor sayılırım... Kocamı kocam ile aldatıyorum!
"A-abi biz..."
"J-jimmy biz..."
"Ee siz??"
"We just friends" ne lan bu?! Ne demek arkadaşız?! Arkadaşlar ne zamandan beri öpüşüyor lan?! Sevgiliyiz de olsun bitsin işte!
"Abi seninle özel olarak konuşalım mı bu konuyu? Evde?"
"Peki öyle olsun. Ama gözüm üzerinizde!" Diyip odadan çıktı.
"Karl sadece arkadaş mıyız yani?"
"Şimdilik evet." Şimdilik mi? Ne demek şimdilik?!
"Bu gün taburcu olacaksın..."
"Biliyorum.."
"Her şey değişti mania..."
"Her şey mi?"
"Evet..." İçeriye bir kadın girdi ve karl'a sarıldı... Gözlerim dolmaya başlamıştı... Neden böyle oldu ki?!
"M-mania ben.."
"Sus! Sus Karl!" Koşarak odadan çıktım ve merdivenleri indim. Takılıp düştüm.
"Hay sıçayım!" Ayağa kalkıp koşmaya başladım... Nereye gidecektim? Abimin evine koştum. Kapıyı çaldım. Abim evde değildi ama belki biri vardir?
"Kimsiniz?"
"Ben mania somi.. siz kimsiniz?"
"Lucas. Neden buraya geldiniz?"
"Abimin evi çünkü?"
"Hayır burası benim evim?"
"Hayır abimin evi..."
"Abin kim?"
"Jimmy Donaldson?"
"Dalga geçiyorsun galiba?"
"Hayır!" Koşarak evden uzaklaştım. Şimdi nereye gidecektim ben?! Hastaneye geri gidemezdim... Kahretsin! Önümden hızla bir araba geçti... Neredeyse bana çarpıyordu!
"YAVAŞ SÜRSENE ÖKÜZ!" Araba durdu ve içinden Jimmy çıktı... Koşarak ona sarıldım.
"Jimmy!" Ağlıyordum. Ne zaman ağladığımı bilmiyorum ama...
"Ne oldu? Sen neden hastanede değilsin? Karl bir şey mi yaptı?" Başımı salladım.
"Sevgilisi varmış..."
"Karl? Bizim karl'in sevgilisi mi varmış?" Başımı salladım...
"Abi... Ona deliler gibi aşığım..."
"Biliyorum... Sürekli Karl diye sayıkladın."
"Abi... Eve gidelim. Lütfen beni eve götür..." Elimden tutup beni arabaya bindirdi. Uyumaktan korkuyorum... Ya bir daha böyle bir rüya görürsem? Gözlerim yavaş yavaş kapandı... Uyku beni kollarına çekti...
Uyandığımda yatağımdaydım. Abim başımdaydı yine...
"Jimmy?"
"Efendim, güzelim?"
"Gerçekten yaşıyor muyum? Yoksa yine rüya mı görüyorum?"
"Bunlar gerçekten yaşanıyor, manişim... Her şey gerçek." Gözlerimi ovaladım ve doğruldum.
"Karl... Karl bana neden böyle yaptı..."
"Hâlâ ondan hoşlanıyor musun?" Başımı salladım...
"İlk gördüğüm andan beri. O benim hayatımı değiştirdi... Amerika benim hayatımı değiştirdi..."
"Karl'in sevgilisi olduğunu bilmiyordum. Belki sevgilisi değildir? Bir arkadaşı olamaz mı?"
"Umarım öyledir Jimmy..." Kapı açıldı ve içeriye Karl girdi.
"Mania... Lütfen beni dinle-"
"Git!"
"Dinle beni bi' lütfen..."
"İyi söyle!"
"O benim kardeşimdi... Gerçekten..."
"Kardeşin mi?" Başını salladı.
"Kardeşim... Seni merak ettiği için gelmiş... Bana sarıldığı için çok kızdım."
"Gerçekten mi?" Başını salladı.
"Gerçekten..." Abimin yüzüne baktım.
"Sanırım doğruyu söylüyor." Gülümsedim...
"Özür dilerim mania..."
"Hayır. Hayır Karl. Özür dilemeni istemiyorum..."
"Ne yapmamı istersin, söyle yapayım?"
"Beni sırtında taşı!" Önüme gelip eğildi.
"Ciddi değildim Karl!"
"Yine de yapacağım güzelim." Abimin delici bakışları altında Karl beni sırtına aldı.
"Nereye gitmek istersin?"
"ALIŞVERİŞ MERKEZİNE!"
"Hay hay!"
Arabayla süren 45 dakika sonunda alışveriş merkezine geldik. Karl elimden tuttu ve içeriye girdik. Karşımda kocaman bir ayıcık gördüm. Büyülenmiş gibi ona bakıyordum. Pembe ve en az 2 metre uzunluğundaydı!
"Alalım mı?" Başımı iki yana salladım.
"Gerek yok..." Ama içten içe istiyordum... Doğum günüme de çok vardı gerçi.
"Ne istiyorsan söylemen yeter mania."
"Bubble tea alabilir miyiz?" Yakınımızda bir satıcı vardı. Yürüdük birlikte. Karl önden gitti.
"Çikolatalı!"
"İki çikolatalı Bubble tea alabilir miyiz?" Adam hemen yapıp uzattı.
"2 dolar 25 sent." Karl ödedi ve alıp bir yere oturduk.
"İyi misin?" Başımı salladım.
"İyiyim. Neden sordun ki?"
"Sadece solgun görünüyorsun..."
"İyiyim Karl..."
"Sana bir şey demiştim. Duydun mu?"
"Ne zaman?"
"Sen hastanedeyken?" 'seni seviyorum...' demişti...
"Hangisi?"
"Duymadın mı? Oysa doktor duyduğunu söylemişti... Mania Somi Donaldson Seni seviyorum..."
"N-ne?"
Evet yazarınız uzuuuun zaman sonra geri geldi. Bu bölümü nasıl yapsam diye düşündüm çok fazla. Veee yazdım. Umarım hoşunuza gitmiştir. Görüşmek üzere!
👋🏻👋🏻👋🏻
