Lily | Kookmin

| Bölüm 2

Jimin gözünü araladığında kendini yeni bir güne uyanmış hissediyordu ama şöyle bir sorun vardı ki etraf aydınlık değildi tamamen karanlıktı ve yağmur çiseliyordu... Tam karşısındaki yatakta ise uzanmış olan birisini gördü, telefonunu kurcalıyor ve sessizce komik videolar izliyordu. Bu Tae'den başka biri değildi.

"Ne zamandır burdasın?" Tae duyduğu ses ile hemen doğruldu ve Jimin'e baktı. "Jimin sana bir şey demem lazım of bu çok zor nasıl tutarım içimde bilmiyorum Hoseok hyung tutmamı söyledi neyse dur tamam içimde tutuyorum sen bilmiyormuş gibi davran." Nefesinin tükendiğini anlamıştı Jimin çünkü tükenmeseydi daha da konuşurdu biliyordu.
"Afedersin Bay Salak ama bunu ben öğrendikten sonra nasıl merak etmeyeyim? Bana söylememe nedenin ne ki?"

"Ya çünkü Jungkook'un bizim okula geldiğini söylersem sen şaşırırsın sonra üzülür ve belki sinir krizi geçirirsin sonra da ağlarsın ve ben ağlamanı istemiyorum bu yüzden Hoseok hyung söyleme dedi." Taehyung bir anda ayağa kalktı, Jimin ise sadece gözleri açık bir şekilde ona bakıyordu.

"Ben galiba.. Ben galiba biraz salağım Jimin." Tae hızlıca yanına gitti ve oturdu. Jimin ise hâlâ şoktaydı ne demek okula gelmişti? Boğazındaki düğüm bozulsun diye yutkunmuştu ama bu fayda etmiyordu hatta boğazındaki düğümün üstüne duvarlar örüyordu. "Taehyung..." Tae nefes nefese kalmıştı çünkü şu an ne yapacağını bilmiyordu, Jimin'e bir şey demeye bile korkuyordu her şeyi batırmıştı.
"E-efendim Jimin?"

Jimin gözlerini kırpıştırdı, uyanır uyanmaz böyle bir haber almak ona kötü gelmişti yani zaten kötüydü üstüne kendisinin en savunmasız halinde yakalanmış olması duygularını direkt ele veriyordu.

"Taehyung sen.. sen ne dedin?" Sanki her şey rüyaymış gibi tekrar uyumak istemişti ama şu an her şey o kadar gerçekti ki...

"Ben, özür dilerim Jimin bir anda söyledim ben çok salağım of ne yapacağım çenemi tutamadım aptallık et-" Jimin elini dur anlamında kaldırdığında Taehyung sustu. "O burada, yani o benim çok yakınımda ve benimle aynı okulda yani benimle çok yakın."

Taehyung sadece başını aşağı yukarı salladı çünkü konuşarak her şeyi daha da bok edebilirdi gerçi bundan kötüsü nasıl olurdu o da bilmiyordu.
"Üzgünüm ama öyle.."

Jimin hazır değildi, bunların hiçbirine hazır değildi özellikle onu tekrar görmeye, onunla yüzleşmeye, yüzleşme olmasa bile onu sadece uzaktan görmeye bile hazır değildi. Ya onunla tekrar konuşmak isterse ne yapardı? Ya da ne bileyim eski konuları açarsa?

Jimin çıkmaza düşmüştü.

"Yok tamam ben okula gitmeyeceğim." Jimin şu an saçmalıyordu evet ama ona o kadar mantıklı geliyordu ki bu saçmalıklar sırf Jungkook'u görmemek için aklını kurcalıyordu. "Saçmalama Jimin ne diyorsun?"

"Ne yapayım Taehyung? Ben onu her gün mü göreceğim? Ben onu görmek falan istemiyorum, en son benimle saçma konuşmalar yaptı ayrıca söylediği sözleri unutmadım merak etmesin o eğer bana bir şey demeye kalkışırsa hepsini sererim önüne." Jimin kalan nefesini harcamak istemediğinden sustu.

"Bu hani asla buraya gelmezdi? Ne oldu da burada şimdi? Bana hep derdi ortamı kötü, pek sevmiyorum buraları diye. Ne oldu da burada şu an?" Taehyung meraklı meraklı sormuştu o da Jimin'in eski sevgilisiyle yani Jungkook ile yakındı, yani eskiden...

"Bilmiyorum, ben hiçbir şey bilmiyorum Tae bana soru sorup durma ben bilmekte istemiyorum görmekte istemiyorum anladın mı?" Jimin'in ses tonu yavaşça yükseliyordu ama bu Tae'ye değildi tamamen içinde kalmış olan o duygulara idi...

"Bak bebeğim, böyle sorunlarından kaçamazsın. Özellikle uyuyarak, okulu astın iyi mi ettin sence? Ya tamam ben seni sıkmak istemiyorum ya da sana bir ebeveyn gibi davranmak istemiyorum yani şu sıkıcı olanlardan bahsediyorum. Sonuçta sen ne yapman gerektiğini bilen birisin ama bazen kendimi tutamıyorum seni böyle görünce ben de istemsizce üzülüyorum ne olur kendini hiçe sayma tüm bu olanlar unutulup gidecek bir gün ve o zaman bu saçma sapan olaylar yüzünden kaybettiğin şeylere üzüleceksin inan bana hiç değmez. Lütfen, en azından benim hatırım için böyle şeyler düşünme. Kendine gel."