KALBİMDEKİ SEN

5.Bölüm: Şehit

Hepinize merhabalar kelebeklerim
🦋

'İçiniz yanarken,
etrafa gülmeyi de öğretir hayat.'

🦋

Günler,haftalar geçmişti. Ben Savaş'a son söylediğimden sonra ablasından yardım da istemediğimi söyledim.Benim için çabalamaları hiç alışkın olmadığım şeylerden biriydi. Onu böyle yaparak kırıldığım gibi kırıyordum. Benim yapabileceğim bir şey yoktu. İkimiz içinde böyle olması gerekiyordu.

Kızlara bu geçen günlerde Savaşın neden beni koruması gerektiğini sordum. Tabii ki de bu bilginden de mahrum bırakılmamışlardı.

Savaşın beni korumasının nedeni,babamın zamanında çok değerli ve güçlü bir asker olmasıymış. Tabii kendi babası da öyleymiş ama o kendini ve başkalarını aynı anda kollayabiliyordu.

Savaş ve timi göreve gideli bir ay olmuştu. Bu süreçte bizde kızlarla okulumuza gidiyorduk. Havin arada bulduğu zamanlarda yanıma gelmişti veya ben hastaneye gitmiştim.

Annem de hala yüzüme bakmıyordu. Arama gereğinde bile bulunmuyordu.Sanki her şeyi yapan bendim. Kendisi yazmıştı kaderimizi. Kendisi olmayan mutluluğumuzu da, huzurumuzu da silip atmıştı resmen. Bir adam için, yaktı bütün hayatımı. Yaktı babamın bütün hayatını.

Tekrar dönsen hayata babam... işte o gün ben senin için beyaz gül severim.

Bugün Havin'in yanına hastaneye gidecektim. Bugün de dersim yoktu,günlerden cumartesiydi. Altıma siyah bir pantalon,üzerime vücuduma yapışan beyaz bir uzun kollu bluz. Beyaz ayakkabılarımı giyinip siyah blazer ceketimi giyindim.

Evden çıktığım da çok geçmeden hastaneye varmıştım. Hastaneye girdiğim de gözlerim koltukta oturan adama döndü. Savaş buradaydı. Peki neden? Ayrıca neden yanındaki kadın elini Savaşın koluna dolamış gözlerine bakıyordu. Hastaneye girdikten sonra uzun koridora girerken Savaş bana baktı. Üzerimde gezen gözlerini hissediyordum. Ama yaptığım şeyden utanıyordum. Yüzümü çevirmemeliydim,bir yola girmiştim.

Şuan kötüydü. Görevden gelmişlerse ve de hastanedeyse biri yaralanmıştı. Gidip en azından hal hatır sormak kötü olmazdı. Çünkü ben sadece beni korunmaması hakkında bir şeyler demiştim. Yüzüme bakma veya yüzüne bakmayım dememiştim.

"Savaş,merhaba." Dedim gülümseyerek. Başını eğdi. Yanındaki kadın itici bakışlar atmaktan hiç çekinmemişti. Dizlerimin önüne çöktüm ve önünde durdum. Kafamı biraz kaldırıp yüzüne baktım. "İyi misin?"