KALBİMDEKİ SEN

12.Bölüm: Pişmanlık

Merhaba
Bölümü okurken keyif diliyorum
💫Yıldızı parlatmayı unutmayın diyorum💫

'Bu adı sen değil başkası
söyleyebilir."

S.E.Ö

🦋

Son 2,5 yıldır ben ben değildim. Özlem, pişmanlık ve yoğun aşk duygusundan başka duygu hissetmiyordum. Ben aşık olduğum kadına öylesine bencilce davranmıştım ki onun için,onu kırdığımın bile farkında değildim. Ben bile çok isterken,yanlış bir şey yapmaktan korktuğum için bana sarılmasına dahi izin vermemiştim.

Ben Savaş Efken Öztürk,bir kadına fena halde tutulmuştum ve ona fena halde hata yapmıştım. Ve yine ben Savaş Efken Öztürk, aşık olduğum kadın, bana sevdiği çiçeği taşıttıracak kadar aşık etmişti.

Kapı çaldığında çıplak bir şekilde açamayacağım için koltuğun üzerindeki siyah tshirthümü giyindim siyah eşofmanımın üzerine. Yorgun halde ilerledim salona. Kim olduğuna m bakmadan açtım kapıyı.

Erdem,Dinçer,Talha,Birkan,Ceyhun ve Eslem kapının önünde sıkışmış birlikte kapının açılmasını bekliyorlardı. Kapıyı açıp tekrar oturma odasına ilerledim. Erdem içeriye girerken ofladı.

"Abicim,hiç mi düzelme olmaz bir insanda?" Dedi sıkıntılı bir şekilde. Ne yapayım Erdem korktuğum için pişmanlık duyuyorum. Sesini duyabilmek için bile özel numaradan arıyorum.

Hepsi içeriye dolduğunda açık televizyonu kapattım. Ortamdayken televizyonun açık olması odaklanmamı etkiliyordu. Eslem iç çekti ve bana döndü.

"Laren'i çok yakından tanımadım ama şimdi daha güçlü bir kadın." Dediğinde adını bile duymak daha da özletiyordu. Kapı tekrar çaldığında Eslem ayaklandı kapıyı açmak için. Kapıyı açtığındabir ses gelmedi. Hülya ile beraber içeri girdiklerinde bakışlarımı o yönden çevirdim.

Komşumuz Hülya,bana aşık olduğunu belli ediyor. Hemde benim başka bir kadına özlem çektiğimi bilerek bunu da bana söyleyip bir ilişki yapmak istediğini söylüyor.

"Size de merhaba." Dediğinde herkes ters bakışları ile bakmaya başladı. Ofladı ve yanıma oturdu. Kayabileceğim kadar en köşeye kaydım. "Savaş,siz Laren ile neden ayrıldınız?" Diye sordu bir anda Hülya. Ayrılmadık ki. Ben ona doyamamıştım bir kere.

"Sevgili değildik Hülya." Dediğimde gülümsedi. Ne yani sırf bu cümleler ağzımdan çıksın diye mi sormuştu bu soruyu. "Ayrıca sanane. Ben zaten onu deli gibi seviyorum."

Öksürdü Dinçer. Bakışlarım ona döndüğünde bana tip tip bakıyordu. Kızın canını yakmamam gerektiğini söylüyor gibiydi ama kız bu haldeyken mi? Bakışlarımı tekrar ondan çekip Hülya'ya baktım. "Sen eve git,annen bekler." Dediğimde Erdem gülmeye başladı ama yaptğı şeyin şu an çok saçma olduğunu anlayınca sustu.