Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🦋
Eski hayatım diyorum bazen ne kadar rahat ve güzelmiş. Avukatlık mesleğine girişyaptığımdan beri bambaşka hayatlar ile baş başa kalmış, bu süreçte zorluk nedir bunu görmüştüm.
Ben toz pembe bir hayat yaşarken bazıinsanlarınhayatıkapkara bir hayatmış. Anlaşmalıboşanmadavasınıhazırlamış, karakola doğru yürüyordum. İlk öncekocasına imzalatacaktım bu kağıdı.
Kendimden emin adımlarla yürürken görevliolduğunu düşündüğüm polisin yanına gittim.
"Ben Avukat Laren Turan, Cemil Sevder ilekısa bir görüşmede bulunmak istiyorum." Dediğimde polis başınıeğerek beni onayladı. Avukat olduğumdan beri böyleşeyler konusunda izin sahibi olmamız garibime gitmişti açıkçası. Polis yürürken bende arkasından ilerledim.
Elimdeki kağıdı sıkı sıkıya tutuyor, sanki biri benden çekip alacakmış gibi düşünüyordum. Öylesine istiyordum ki Zehra'nın bu pislik adamdan kurtulmasını, ona söylemeden inandırıyordum kendimi.Polis beni demir parmaklıkların önüne getirdiğinde geri çekildi.
Ona dönüp buradan çıkması için başımı eğerek emir verdim. Dışarı çıktıktan sonra parmaklıkların içindeki tahta parçasında uyuyan adama çevirdim bakışlarımı. Onu böylesinegüzeluydusundan, tatlı rüyalarından uyandırmam gerekiyordu.
Demir parmaklıklara yaklaşıp ellerim ile demirlere sertçe vurmaya başladım. Tahtanınüzerinden yatan Cemil Bey doğruldu ve bakışlarını benden yana çevirdi. Kaşlarını çattı ve ayağa kalktı. Bana doğru gelmeye başladığında sert nefesler alıp veriyordu.
Alaycı bir gülüş sergiledim onun bu tavırlarına.
"Seni sürtük, ne işin var burada!?" Diye bağırdı demirlere vurarak. Ben gülmeyebaşladığımdakaşları iyice çatılmıştı. Bana delirmişim gibi bakıyordu ama evet, Laren Turan laf dinlemeyen, arsız bir adam yüzündendelirmişkafayı yemişti.
