kırmızı|texting

39

kendimden hallice-böyle gitme
"böyle gitme ağlarım. sensiz geçen her günüm zaten cenaze."

acar arslan (🥹)

izem'de bu koridorun sonundaki ameliyathanede hayatını kaybetmişti. "abi ben, ben ne olduğunu anlamadım. her şey bir anda oldu." diyordu demir. o da perişan olmuştu.

"abi ben kızına çok aşığım." dedi ağlayarak. burukça gülümsedim ve demir'e sarıldım. "bana benziyorsun demir." diye mırıldandım. "ben de izem'in öldüğü gün senin gibiydim. pişmandım." dedim.

demir de pişmandı. hem de çok.

"ama parla ölmeyecek. ölmesin abi. yalvarırım ölmesin." dedi ağlayarak.

lütfen izem, yalvarırım parla'yı yanına alma.

"ölmeyecek demir. izem onu yanına almayacak." dedim. buna ne demir ne de ben inanmıştım.

araba parla'ya çok hızlı çarpmıştı. demir'in gördüğüne bedeni göre yolda sürüklenmişti. üstü başı kan içindeydi.

"acar, demir!" ablam ve gizem koşarak bize doğru geliyorlardı. "abla." dedim ağlayarak. gizem'le birbirimize baktık.

ikimizin de aklından tek bir şey geçmişti.

izem burda ölmüştü.

peki ya parla?

ona ne olacaktı?

🖇️

ilerleyen saatlerde doktorlar 0Rh- kan için buğra'yı çağırdılar. buğra da 0Rh- kan grubuna sahipti.

aradan saatler geçti ama biz parla'ya dair hiçbir şey öğrenemedik.

demir çetin

parla uyanacaktı ve ben ondan özür dileyecektim. birlikte olacaktık. ona ne kadar aşık olduğumu söyleyecektim. onu sevdiğimi, onsuz yapamadığımı söyleyecektim.

tabii parla uyanırsa bunları söyleyebilirdim.

parla orda hayat mücadelesi veriyordu ve benim elimden hiçbir şey gelmiyordu.

ben demiştim, "git." demiştim.

gitmesini hiçbir zaman istememiştim ki.

gitmesini istemiyordum.

susuyorum...
40. bölüm 19:15'de
6.9.23'