kırmızı|texting

42

pinhani&kalben-iyi değilim ben
"hiç faydası yok, aldığım ilaçların. bana sen lazımsın, sen lazımsın, sen lazımsın."

parla (arslan) kayhan

"yastıkların rahat mı kızım?" diye sordu babam. "evet baba, her şeyim çok rahat. ben de iyiyim." dedim.

iki gündür hastanede yatıyordum ve bu durumdan çok sıkılmıştım. "teyzeciğim emin misin?" diye sordu teyzem.

teyzeme de annemi gördüğümden bahsetmiştim.

"evet teyze. hem ben ne zaman eve döneceğim?" dedim merakla. "birkaç gün daha hastanede kalacaksın minnoşum." dedi teyzem.

demir nerdeydi?

onu en son uyandığım zaman görmüştüm. onun dışında bir daha hiç görmemiştim.

"demir nerde?" dedim en sonunda. teyzemle babam birbirlerine baktılar. "demir koridordaydı." dedi teyzem. kaşlarımı çattım. "yanıma neden gelmiyor ki?" diye sordum merakla. "sanırım seninle yüzleşmekten korkuyor." dedi babam kıyafetlerimi katlarken. "siz çıkarken onu çağırabilir misiniz?" diye sordum. babam kuşkuyla bana baktı. "çağırırız demirciğini." dedi imayla. gülümsedim.

🖇️🖇️🖇️

babamlar çıktıktan iki üç dakika sonra içeri demir girdi. yüzüme bakmıyordu. "geçmiş olsun." diye mırıldandı. "sağ ol." dedim. inatla yüzüme bakmıyordu. en sonunda bu durumdan sıkılıp, "niye bana bakmıyorsun?" diye sordum.

en sonunda yüzüme baktı, gözlerindeki pişmanlığı gördüm. derin bir nefes aldı ve "haklıydın. sen hep haklıydın zaten. özür dilerim. eğer sen de istersen, yani hâlâ istiyorsan seni bir randevuya çıkartabilir miyim?" dedi. tebessüm ettim.

"ben demiştim. bize şans vermen için illa böyle bir şeyin yaşanması mı lazımdı?" dedim bıkkınca. "haklısın, tekrardan özür dilerim." dedi. "dilersin tabii." dedim sitemle.

"yani seni randevuya çıkartamam?" dedi korkuyla. ona tam cevap vereceğim sırada telefonum çaldı.

eski telefonum parçalanmıştı ama babam hattımı yeni telefona aktarmıştı.

"efendim yavuz?" diyerek açtım telefonu. demir ellerini yumruk yaptı. "parla. kazayı daha yeni öğrendim. kusura bakma lütfen. nasılsın, nasıl oldun?" gülümsedim. "iyiyim yavuz. teşekkür ederim." dedim. "hangi odada kalıyorsun? seni ziyaret etmek istiyorum." dedi. "1397. oda." demir kulak kabartmış bir şekilde bizim konuşmamızı dinliyordu. "tamamdır. ben yarın gelmeye çalışacağım. tekrardan çok geçmiş olsun parla." dedi. "teşekkürler yavuz, düşünmen yeter." dedim. "görüşürüz o halde?" dedi. "görüşürüz." dedim ve telefonu kapattım.

demir "yavuz ve sen..." diye mırıldandı. "her neyse. görüşürüz parla." dedi ve bir hiddetle odadan çıktı.

sahi, ne demişti o?

'seni başkasıyla görsem kıskanmam'

aynen aynen, gördük.

demir sürünsün mü nolsun???
7.9.23'