" ကို ကိုကြီး "
" ညီ...သတိထားလေ "
နိုးထ လာလာချင်း ကိုဂုဏ့်ကိုသာ တယောင်သည့်
ကောင်လေးကြောင့် ကိုမင်း မချိပြုံး ပြုံးမိရင်းကပဲ
" နေသာရဲ့လား...ညီ ! အဆင်ပြေရဲ့လား "
မေးတာကို မဖြေသေးပဲ ဟိုကြည့် ဒီကြည့် ပြူးကြောင်ကြောင်လေး ဖြစ်နေသည့် ရစ်ကြောင့် ကိုမင်း အသာငြိမ်နေပေးရင်း
" အိပ်မက် မက်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား ဟင် "
" ဟမ်...ဘာပြောတာလဲ ညီ "
" အဟင့်...ကျွန်တော် အခု ဘယ်ရောက်နေတာလဲ
ဒါက ဘယ်နေရာမှာလဲ ဟင် !
ပြီးတော့...ကိုကြီး စေ့စပ်တာကရော တကယ်ပဲ
လားဟင် ကိုမင်း
ကျွန်တော် အိပ်မက် မက်နေတာ မဟုတ်ဘူးပေါ့ "
" ညီရယ် "
နှစ်သိမ့်ဖို့စကားလုံးတောင် မရှိတော့ပါလား
ကိုဂုဏ်ရယ် ဘာလို့များ ဒီအပြစ်မရှိတဲ့ ကလေးကို
ဥပေက္ခာပြုရက်ရတာလဲဗျာ
ထိုနေ့က အသက်မဲ့သူလို လျှောက်သွားနေသည့် ရစ်နောက်ကို ကိုမင်း စိတ်မချလို့ လိုက်ခဲ့တာ
ထင်သည့်အတိုင်း လဲပြိုသွားတော့မတတ် ကောင်လေးကို ကိုမင်း ပွေ့ချီရင်း မိမိ ကွန်ဒိုကိုပဲ ခေါ်လာခဲ့လိုက်တာဖြစ်သည်
အန်ကယ်လ်ဦးလည်း အသဲအသန်ပေါက်ကွဲနေတာ
သိပေမယ့် ရစ်လေးကို မိမိခေါ်ထားကြောင်း မပြောခဲ့
ဘာကြောင့်ဆို ဒီကောင်လေးအတွက် အချိန်တစ်ခုလိုအပ်သေးတာမို့
အဖျားတွေတက်ပြီး သတိရတစ်ချက် မရတစ်ချက်
ဖြင့် ဖြစ်နေခဲ့ပြီး မနေ့ကမှ အဖျားလုံးလုံးကျကာ
ဒီနေ့မှ သတိရလာသည့် ကောင်လေးက လက်တွေ့
ကို ရင်ဆိုင်နိုင်သေးပုံမပေါ်ပေ
" ကိုမင်း...ရစ်လေး အိမ်ပြန်ချင်တယ် "
" ဟင်...ဟုတ်ပါပြီ !
ညီ သတိလစ်နေတာ တစ်ပတ်တောင်ကြာတယ်!
အန်ကယ့်လ်ကို ညီ အကို့ကွန်ဒိုမှာခေါ်ထားတာ
မပြောထားဘူး ညီ !
အိမ်ပြန်ရင် ညီ ရင်ဆိုင်ရမှာတွေ များတယ်နော် "
" အဟက်...ဒီထက် ဆိုးဖို့လည်း မကျန်တော့ဘူး
ထင်ပါတယ် ! အိမ်ပြန်ပို့ပေးပါ ကိုမင်း "
YOU ARE READING
💘ရင်ကိုခွင်းတဲ့သူ့အချစ်မြှား💘
Romanceအချစ်ကို ကဗျာတွေ စာတွေဖွဲ့ရလောက်အောင် ကိုယ်မနုရွ တတ်ဘူး နူးညံ့တတ်မှ အချစ်အရာမြောက်မယ်ဆို ကိုယ်ကျရှုံးဖို့ သေချာနေပြီပဲ ဒါပေမယ့် မင်းကတော့ ကိုယ့်နှလုံးသားသခင်ဖြစ်တယ် ( ဂုဏ်ရှိန်ပြင်းရှ ) အချစ်ကို အနက်အဓိပ္ပာယ်အများကြီးတော့ မဖွင့်ဆိုတတ်ပါဘူး ကျွန်တေ...
