YERLE YEKSAN

BÖLÜM 12

BÖLÜM 12

Aktan sol elini cebine koyar halde onu beklerken Ceylin yüzündeki parıltılı gülümsemesiyle eşyalarını alarak yanına gitti. Üzerlerinde olan gözlerin farkında olsalarda sadece birbirlerine odaklanmış haldelerdi.

Okuldan çıktıklarında Aktan arabanın ön kapısını binmesi için açtı.

"Yanına gelirken küçük bir kafe gördüm oraya gitmemizi ister misin?"

"Olur, gidelim."

Direksiyonu kırıp gidecekleri yolu değiştiklerinde Ceylin uzanıp radyoyu açtı. Bugünü sorunsuz şekilde atlatmayı ümit etti.

Beraber biraz vakit geçirdikten sonra belki onun ya da kendi evine giderlerdi. Hem Aktan'ı özlemişti doğrusu.

Radyoda çalan şarkıya kapılarak başını yan çevirerek gülümsediğinde Aktan dikiz aynasından arka tarafı kontrol edip yanında olduğu sürece huzurlu hissettiği kadına bakarak iç çekti.

"Kaza yaptıracaksın gülme şöyle."

"Nasıl gülüyorum?" Kadınsı nazıyla koltukta yan oturup elini adamın baldırı üzerine koyunca göğsünü şişirmesiyle alt dudağını ağzının içine çekti.

"Önündeki araca çarpmamı istemiyorsan yerinde dur sevgilim. Evimize dönmemizi bekle."

Evimiz demişti, sihirli kelimesiyle genç kadını kendinden geçirmeyi başarmıştı. Araba nihayet varacağı yerde durduğunda Ceylin başını eğerek geldikleri yere baktı.

Küçük kahverengi kapı ve pencereleri olan kafenin dışında aynı şekilde tabure ve masalar vardı. Onların üzerinde de rengarenk şemsiyeler duruyordu. Aktan arabadan inmeden önce beklemesini söyleyince Ceylin sessizce sözlerine uydu.

"Burada bekle alıp geleceğim."

Aktan'ın kalabalık ortamları sevmediğini biliyordu. Ceylin bilmese de bu sıralar başından eksik olmayan beladan korumaya çalışıyordu sevgilisini. Yanında fazla görünmemesi gerekiyordu üstelik.

Radyodaki şarkıyı değiştirdiği sırada gözleri kafeye yürüyen sevgilisinin kaslı sırtındaydı. On dakika sonra Aktan'ın elindeki ufak tefek torbalarla çıktığını görünce kendi kapısını açtı ve koşar adam yürümeye başladı. Karşıdan karşıya geçmek için beklemesi gerekmişti.

Tam o sırada gülen yüzü soldu. Aktan'ın beyaz gömleğinin sağ tarafında gördüğü kırmızı noktayla gözleri gözyaşları içinde kaldı.

Kadının yüzünün rengi atınca Aktan baktığı yere eğdi yüzünü. Işığın nereden geldiğini anlamak istediğinden başını yeniden kaldırınca karşısında duran binaları taramaya çalıştı.

O anda gördüğü keskin nişancıyla dudaklarını kıpırdattı Ceylin'e bakarak.

"Korkma,"

Duyulan ıslıklı sesin ardından Aktan'ın göğsü kan kırmızısına büründü. Gelip geçen hızlı arabalara aldırış etmeyen Ceylin adeta yola atladı. Arabalar hızla frene basarken Aktan'ın elindeki torbalar yere düşmüştü.

"Aktan!"

"Adam vuruldu!" diye bağırdı aynı anda sokaktan geçen bir başkası.

Ceylin kan içinde kalan gömleğe avcunu bastırdığında nemlenen elleriyle korkudan ne yapacağını şaşırmış haldeydi.

"Bana bak!"

"Korkma iyiyim,"

"Aktan vuruldun! Göğsün kanıyor!"