YERLE YEKSAN

BÖLÜM 22

BÖLÜM 22

Burnuna sürtünen örtüyle gözlerini açtığında önce nerede olduğunu hatırlayamadı ardından bugünün hâlâ bitmemiş olan doğum gününe ait olduğunu hatırlayarak yutkundu. Başını hafifçe çevirdiğinde ise onu gördü.

Yumuşak pufun üzerine narin bedeniyle yerleşmiş makyajından geriye kalan küçük detayları tamamlıyordu. Gözleri katiyen arkasındaki yatağa uğramıyor buz gibi bir suratla işine odaklanmıştı.

Aklına gelen defterle sağına soluna baktığı sırada Ceylin donuk bir ses tonuyla "Yanına koydum," dedi.

Aktan başını çevirdiğinde defterin ve fotoğrafların gerçekten de yanında olduğunu görünce rahatlayamadan edemedi. Belki babasının yazdıklarını okuyacak cesareti yoktu ama okuyacağı gücü verecek şeyi bekleyecekti. Sadece tek bir şeyi merak etmişti o defterde onu da öğrenmişti zaten.

Bacaklarını yataktan sarkıttığı sırada Ceylin oturduğu yerden kalkarak yatağın etrafından dönüp banyoya ilerledi. Aralarındaki sorunların çözülmeyeceğini bilmesine rağmen kadının bir kez olsun yüzüne bakmayışı zoruna gitmişti Aktan'ın. Örtüyü iterek yatağın üzerine attığında banyodan çıkmıştı Ceylin de.

"Örtüyü dövmen bittiyse çıkacağım ben,"

"Çık?" dedi Aktan ona doğru yürüyerek "Kovuyor musun beni?"

Ceylin kalıp ona laf yetiştirebilirdi fakat kalamazdı. Önce uğraması gereken bir yer vardı. Vücudunu saran o his günlerdir uyutmuyor ruhunu huzursuz ediyordu. Aktan fark etmeden önce bunu halletmesi gerekiyordu. Daha sonra da babasını görmek için yoğun bakıma gitmesi gerekiyordu. Hastanede yalnızdı. Uyanacak olursa karısı için yeterince korkmuş olacaktı.

"Ne halin varsa gör,"

Arkasına dönerek gitmek için hareket ettiği sırada Aktan dirseğinden tuttu. "Böyle mi olacağız?" diye sordu yüzünü boynuna yakınlaştırırken. "Dün geceden sonra ben sandım ki..."

"Ne sandın Aktan? Her şey düzelecek senin beni evinden kovmanı, bana söylediğin sözleri unutacağım ilişkimiz yine kaldığı yerden devam mı edecek sandın?"

"Hatamın farkındayım Ceylin. Bunu bize yapanın da ben olduğumu biliyorum ama bana fırsat vermen lazım. İyi olmamız için."

Ceylin dirseğini kendine çekerek ona bakınca Aktan olduğu yerden kıpırdamadan bekledi.

"Ne var biliyor musun Aktan? Ben sana o sözleri söylesem değil karşına çıkıp konuşmak yüzüne bile bakamazdım."

Yutkundu Aktan.

"Sorsana neden diye?" Dolu dolu gözleriyle sevdiği adamın yüzüne baktı. "Utancımdan. Kalbini kırmaya kıyamazdım." dedi.

Onun konuşmasını beklemeden odadan çıktı. Göz yaşlarını ve kendini toplamak için biraz beklemeye karar verdiğinin üzerinden on dakika geçmişti ki içeriden Aktan'ın kin ve nefret dolu sesini duyunca ellerini kapı kolundan çekerek yatak odasının kapalı kapısına yaklaştı.

"Nerede olduğumu boşver sana bahsettiğim adreste mi onu söyle bana?"

Ceylin gözlerini kısarak konuşmalara odaklanmaya çalıştı. Ne karıştırıyordu yine?

"Tamam, sen gelmeyeceksin. "

Kısa bir sessizlik hüküm sürdü evde. "Bugün bitecek. Oğluna bak sen."

Ceylin saklanma gereği duymadan Aktan'ın odadan çıkmasını bekledi. Uzun sürmeden Aktan içeriden çıktığında kadını karşısında görünce gözlerindeki şaşkınlığı yakaladı Ceylin.