YERLE YEKSAN

BÖLÜM 21

Seni yazmaya karar verdiğimde oluşan heyecanımı dün gibi hatırlıyorum. Geçen yıldan beri kafamda oluşan Aktan Vural karakterini yaşattığın için teşekkür ederim. Sen harika bir adamsın. Senin ruhuna uyumlu kadını oluşturmak çok düşündürmüştü beni. Ne yaparsam birbirinizi tamamlayacağınızı düşündüm. Şuan ortaya çıkanlara bakıyorum da en güzelini yapmışım. İyi ki doğun Aktan Vural. Nice senelere!

BÖLÜM 21

Odasının balkonuna yerleştirdiği hasır takıma şükrederek oturmadan önce dizleri hafif bükük şekilde bir süre herhangi ses duyup duymayacağına emin olmak için bekledi.

Kulaklarını dikleştirerek etrafa kulak astığında ortalıkta fink atan oğlunun "baba" çığlıkları duyulmuyordu.
Rahatça nefes alarak kahve fincanı ve iş dergisiyle oturmuştu ki odasının kapısı çat diye açılıp duvara çarptı.

Gözlerini yumarak zorlukla gülümseyen Korbay "Geç bile kaldın oğlum aman geç kalma," homurtusuyla kafasını çevirdi.

Küçük Leo ise sevimli pijama takımları yeni uykusundan uyanmış şişkin gözleriyle koşarak ezbere bildiği balkona çıktı.

"Baba!"

"Hava soğuk terlisin Leo."

"Ama seninle konuşacaktım," hüznüyle Korbay bugün kendine vakit ayıramayacağını anlayarak ayağa kalktığında Leo açtığı kapıdan iki adım gerilemişti.

Korbay koca gövdesiyle oğlunun önünde diz çöktüğünde onun terden nemlenerek alnına yapışan saçlarını avuç içiyle geriye doğru itelediğinde Leo'nun da başı geriye doğru kaymıştı.

"Kafam koptu baba!" dedi büyük bir abartıyla.

"Abartma,"

"Hani bugün annem gelecekti."

Korbay gözlerini baymadan edemedi. O inat kadını tekrar göreceğine sinirlenerek tekrar ayağa kalktığında Leo olacakları bilerek tıpkı küçük bir panda yavrusu gibi babasının bacaklarına asıldı.

"Ama baba hep böyle yapıyorsun!"

"Şımarma Leo."

"Şımarmadım annemi özledim,"

Korbay özlememişti. Leo doğana dek evlilikleri tıpkı masallarda olan aşkları andırıyordu. Aşıklardı, birbirleri için düşünmeden fedakârlıklar yapabilirlerdi. Taki ablası düşmanı bildiği adamla evlenene dek. Korbay bütün hırsını ve kinini karısına yansıtmak istemediğinden dolayı eve geç gelmeye başlamıştı. Bununla da kalmamış iş gezilerini arttırmış onunla hatta oğluyla bile ilgilenmeyi unutmuştu.

Karısı yani eski karısı Sema üç yıl dayanabilmişti kocasının değişen ruh haline. Alttan alarak idare etmek istese de elinde bir bebekle yalnız kalmış gibi hissediyordu günden güne. Leo ilk defa baba dediğinde Korbay Gürcistan'da, ilk defa emeklediğinde Fransa'da, yürüdüğündeyse İzmir'de ki iş görüşmesine gitmişti.

Evliliklerinin dayanıklı olmadığına karar verdiğindeyse boşanmak istemişti. Bundan dört ay evvel önce. Boşanma davalarını da açmış Korbay'ın yine gecenin geç saatlerine dek çalışma odasına tıkandığı günlerden birinde dan diye masasına bırakara önüne itelemişti.

Bir süre önündeki evraklara ve maddelere bakakalan Korbay mor geceliği içinde bütün güzelliğiyle karşısında duran karısına inanamayan gözlerle bakmıştı.

Kocasının "Ne bu?" diye sorusuyla minik burnunu dikleştirmişti Sema.

"Boşanma belgesi."

Korbay nedenini, davayı neden açtığını sormadan gözlerini hâlâ çılgınlar gibi aşık olduğu karısından ayırmadan kağıdı önüne çekmiş kendine ait kalemiyle imzaladığında Sema dolan gözlerini saklamak isteyerek başka yere bakmak istedi ama baktığı yerde evlendikleri gün çekindikleri resmin basılmış tablosu vardı.