YERLE YEKSAN

BÖLÜM 23

BÖLÜM 23

Beklemek zordu ve bu bekleyiş hayatınız boyunca en sevdiğiniz insan içinse beş dakika bile sizi boğacak hale getirirdi. İşte bu yüzden de Sema'yı beklerken gerginlikten karnı kasılmaya soğuk soğuk terlemeye başlamıştı. Aktan'a çok kızıyordu böyle durumlarda. Kendini yaramaz bir erkek çocuğunu dizginlemeye çalışan anne gibi hissediyordu.

Onu uyarsa akşamında bütün ülkenin haber gündemine çat diye oturacak haberle karşısına çıkıyordu.

Dakikalardır Sema'nın neden çıkmadığını en çok merak eden diğer isimse Korbay' dan başkası değildi. Nihayet Sema odadan çıktığında Ceylin oturduğu yerden hızla fırlayıp yanına gitti.

"Ne oluyor Sema?"

"Endişelenme zordu ama hallettim. Sadece benim görüşmeme izin verildi. Bu konuda yapabileceğim bir şey yok üzgünüm."

Ceylin'in yüzü asıldı belli etmek için çabalasa da Sema insanların duygularını anlamakta çok iyiydi.

"Ona bir şey söylemeni istiyorum tamam mı?"

"Tamam söyle çok vaktim yok."

"Oradan hemen çıkmasını ve bana gelmesini şöyle çünkü," yutkunarak hafifçe gülümsemeye çalıştı "Bana söz verdi."

Sema başını sallayarak yanından ayrıldı. Polis memurlarının gösterdiği yolu takip ettiğinde siyah demir parmaklıkların ardındaki adamı gördü. Küçük yatağa benzer bir köşenin üstüne oturmuş başını dizlerine doğru eğer halde düşünceler içindeydi.

Oysa o anda Aktan hayatı boyunca hiçbir zaman almaya cesaret edemeyeceği o hamleyi buradan çıkar çıkmaz yapmaya karar vermişti.

Sema polis memuruna gitmesi için başını salladı. En sonunda yalnız kaldıklarında ise Aktan hâlâ onu fark etmiş değildi. Parmağındaki yüzüğü demir parmaklıklara iki kere tıklatıp boğazını temizlediğinde Aktan başını kaldırdı.

"Ben avukatınız Sema Arıkan. Nasılsınız Aktan Bey?"

"Nasıl görünüyorum?" diye sordu Aktan kaşlarını çatarak. Oldukça sinirli duruyordu.

"Buraya yakışmayan bir adam görüyorum bana sorarsanız."

"Sen kimsin?" diye sordu Aktan baştaki konuşmaları hiçe sayarak. " Benim avukatım sen değilsin."

"Korbay Bey ve Ceylin Hanım sizin için benimle görüştüler."

Korbay Aktan'ın umrunda bile olmadı. Oturduğu yerden aniden kalkıp parmaklıkların dibine kadar girdi. "Ceylin mi? Ne zaman haberi oldu?"

Göğsü sıkışmaya başlıyordu. O kadın kendi yüzünden daha kaç kez fedakarlık yapacaktı. Annesini kaybetmişti babası yoğun bakımdaydı ama o bütün kırgınlıklarına Aktan'ın bombok sözlerine rağmen peşinden gelebiliyordu.

Onun güzel kalbi nasıl sevebiliyordu onun gibi adamı?

Dişlerini birbirine kenetledi. Tek kelime edemedi. Utanıyordu. Onu daha nasıl hırpalayacaktı ki.

"Aklından ne geçiyor?"

"Bunu sana sormalı?" diye sordu Sema bir anda sizli bizli konuşmayı kenara bırakarak. "Aklından ne geçiyordu oraya giderken?"

"O adamı yakalamak."

"Pusuya düşürüldün ama."

"Köstebeği yakaladığımı sanıyordum ama içimizdeymiş. Senden tek bir şey isteyeceğim. Kulaklarını aç ve beni iyi dinle olur mu?"