Sen Benden Gittin Gideli

19.Bölüm

-Benimle yaşayacaksın!
Toy ve güçlü bir kahkaha bıraktı elfesya
-Şaka yaptığımımı düşünüyorsun küçük hanım?
Olumsuzca kafa salladı elfesya
-İyide neden? Düşmanız biz unuttun mu?
-Unutmadım!
-O zaman ne yapmaya çalışıyorsun
-Berdel olmayacak! Kendin bana varacaksın?
-Berdelin bozulmasından mı korkuyorsun
Diye alayla sormuştu elfesya
-Ben bişeyden korkmam!
Diye bağırdı welat!
-Ben hastaneden taburcu olduktan sonra almaya gelicem seni!
-Kabul ettiğimi hatırlamıyorum
Welat hafifçe camın olduğu tarafa dönmüştü kısa süren sessizlikten sonra
-Babanı sevdiğini düşünmüştüm
Demişti
-Ağa bozuntusu Ben sana mecbur değilim
-İnat etmeye devam et elfesya! Bawerde annenin yanına gitsin
Elfesya duyduğuyla sinirle welatın yarasına basmıştı
-Ahh!
-Babama dokunmak senin ne haddine! Bana bak ağa bozuntusu babama dokunamayacaksın! Ve ben senin mahkumun olmayacağım
Deyip odayı terk etmişti
Bawer elfesyanın çıktığını görünce arkasından gidecekken robar durdurmuştu
-Biraz yalnız bırak!
-Ne dedi acaba
-Hiçbir fikrim yok
-Eve gidelim
-Ya elfesya
-O artık bir çocuk değil
Tam gideceklerken welatın odadan çıktığını görmeleriyle duraksamışlardı
-Geçmiş olsun welat ağa!
Yalnızca kafa sallamıştı welat o an düşündüğü tek şey elfesyaydı tahmin ettiğinden dişli çıkması canını sıkmıştı
-Eyvallah robar ağa Eyvallah
Neyse ne de olsa daha çok görüşeceğiz deyip
Merdivenlerden inmişti
Bawer sinirle arkasından bakıyordu
-De hayde bawer eve gidelim

Elfesya sinirden deliye dönmüş bir halde bilmediği ıssız bir sokakta durmadan koşuyordu bi an nefes almak için durdu o sırada kendisine yaklaşmakta olan iki kişiyi fark edememişti korkuyla arkasına dönüp baktığında korkuyla geri düşmüştü
-Ahmet bak hele fıstığa
-Pişt güzellik ne işin var senin burda
-Bence canı oyun istiyor
-Hey kucak dansı sever misin?
-Sakın bana dokunacak olma
İçlerinden uzun olanı sapıkça sırıtarak elfesyayı ayağa kaldırırken ellerini saçlarına götürmüştü bile
-Naparsın yavrum?
-İmdatttt!
-Boşuna yırtınma buraya kimse uğramaz burası garipler sokağı
-Nolur bana dokunmayın
Diye çırpınıyordu elfesya ama nafile adam elfesyayı sıkıca sarmış uğraşıyordu elfesya ilk defa bu kadar çaresiz hissediyordu kendini
-Bırak beni aptal herif
İki adam acımasızca elfesyayla uğraşırken içlerinden biri yediği yumrukla neye uğradığını şaşırmıştı
Öbürü ise arkasını dönmesiyle titremeye başlamıştı bile karşısında tüm heybetiyle Afran ağa duruyordu
-Ağam!
Afran ağa sinirle iki adamı dayaktan tanınmaz hale getirmişti ki elfesya korkuyla yerde ağlıyordu
-İyi misin?
-İyi gibi mi duruyorum!
-Korkmanı anlıyorum bak geçti
Elfesya enkaz altından kalkmışçasına silkelenirken afran yanı başında bekliyordu
-Buralı değilsin
-Buralıyım!
-Ne bu sinir?
-Kafam dağınık
-Hadi kalk bi yerde oturalım
-Eve gitmek istiyorum
-Bu halde gidemezsin
-O neden?
-Kimlerdensin!
-Şahmaranlardan
-Bawer ağanın kızı mısın?
-Tanıyorsun
-Kim tanımaz bawer ağayı bak eğer bu halde eve gidicek olursan bawer ağanın başını yakarsın ve büyük iş açarsın
Elfesya kafasını kaldırıp afran ağaya baktı haklıydı
-Peki!
Afran arabasının olduğu yere yönetirken elfesya da arkasından gitmişti
Araba on gözlü köprüde durunca elfesya bir an afalladı geçmişe daldı seneler önce buradaydı hatırlıyordu orası burasıydı hızla arabadan inip tam karşısında durdu köprünün annesini görüyordu sanki
-Anne!
Afranda arabadan inmiş sessizce elfesyayı izliyordu
-Burası sana iyi gelir dedim!
Elfesya onu duymuyordu kendini tutamayıp ağlamaya başlamıştı
Afran yanına adımlayıp
-Bence welat ağanın sözünü dinlemelisin elfesya!
Elfesya duyduklarıyla afran ağaya dönmüştü
-Ne?
Afran bişey demeden arkasını dönüp arabasına binip gitmişti
Elfesya bugünün bi rüya olmasını diledi artık ne düşüneceğine şaşırıyordu afran ağa kimdi ve neden gelmişti
yere oturup köprüyü izlemeye başlamıştı annesini görüyordu sanki
Gelen tekerlek sesiyle arkasını dönüp bakmadı artık yapıcak bişeyi yoktu salmıştı kendini
Gelen Welattı elfesyanın yanına gidip oturdu
Bu seferki sessizlik çok uzun sürmüştü bu köprü ayrı yerden ortak acılarıydı
-Bu köprü
Diye söze girmişti welat
-Çocukluğumuzu çaldı öyle değil mi?
-Benim sadece çocukluğumu çalmadı! Annemi çaldı,hayallerimi çaldı,umutlarımı benim olan herşeyi ama
-Ama!
-Suç köprünün mü?
-Değil mi?
-Suç tamamen senin ablana ait 18 sene önce dün gibi hatırlarım ablanın elindeydim savunmasız bir kuş gibi sonra annem benim için kendini feda etti ve o kadın bir an düşünmeden annemi aşağı attı
Elfesya hıçkırmaktan kesik kesik konuşuyordu
-Ablam deliliğinden mi yaptı?
Sen sevda nedir bilir misin?
- Ne yani çok sevdi diye can alması gerekiyordu lütfen bana katil savunma
-Ablam hakkında böyle konuşma,senin babanda hiç mi Suç yok!
Bir kalbe nasıl iki kadın sığdırdı
-Babamın ablanı sevdiğini mi düşünüyorsun?
-Elfesya baban masum değil yemin ederim!
-Babam masum
-Ablam babandan hamileydi
-Nee!
Elfesya duyduğuyla titremeye başlamıştı
-Yyallan söylüyorsun
-Benim bi ailem yoktu elfesya ben babası tarafından hep dövülen annesi tarafından hiç değer görmeyen evin hep ezik kişisi olarak büyüdüm beni bi tek seven gülşin ablamdı senin babanla evlenmesine konak çok sevindi çünkü ablam gitseydi beni koruyacak biri olmayacaktı bu yüzden ablamı kuma vermeye bile razı oldular ablamda seviyordu elbette ama hesapta olmayan şeyler oldu birden el üstünde tutulmaya başlandım Diyarbakırın en fakir ailesiyken birden yükselişe geçtik ve bu servetin hepsi benimdi nerden geldi bilmiyorum ama ablam biliyordu o gün evde bi kavga oldu işte o gün sen ve annen dönmüştünüz ve baban ablamı acımadan boşamıştı o sesler hâlâ kulağımda ve sonra babam ebediyen sustu bi daha hiç konuşmadı ne olduğu anlamadık ablamda tuhaflıklar vardı yanında olansa tek bendim öğrendik ki ablam hamileymiş çok sevindi baban ona geri dönecekti ona göre ama bi haber geldi baban annenle yeniden evleniyormuş çok sinirlendi kırdı döktü ve koşarak evi terk etti ve bi daha geri dönemedi
-Sana inanmıyorum!
Welat elini cebine atarak telefonunu çıkardı ve bir resim gösterdi
Elfesya korkarak aldı telefonu bu gülşinin hamilelik raporuydu
-Hayır hayır baba Hayır!
Elfesya kendinden geçmişti
-Bu yüzden benim ablamda hatalı senin babanda tek masum olan annen biliyor musun elfesya ben anneni çok severdim çok iyi bi kadındı bi atı vardı özel bi at çok özenirdim küçük olmama rağmen atını benimle bi günlük paylaşmıştı her çocuğa öyleydi aslında
Elfesyanın kulakları uğulduyordu
-Babandan almam gereken bir  intikam varken sırf sen masumsun diye dokunmayacağım dedim şartları zorlaştırmadan elfesya benimle yaşamayı kabul et! Zira kardeşim beni çiğnedi ve benim de bi itibarım var!
-Beni eve bırakır mısın?
-Peki
Welat hafifçe elfesyayı tutarak arabaya bindirmişti elfesya aklına gelenle
-Beni çiftliğe bırak ve yerimi kimseye söyleme,yarın konuşalım kafamı toparlayamıyorum
Welat ses çıkarmadan elfesyayı ronyanın çiftliğine bıraktı

Aradan saatler geçmişti ve elfesya daha dönmemişti konak halkı büyük endişedeydi ne aramalara yanıt veriyordu ne de mesajlara bawer ayaklandığı gibi soluğu Demirhan konağında almıştı saat gecenin 10'u
-Welaaaat!
Konak halkı gelen sesle aşağı inmişti
-Buyur bawer ağa
-Elfesya nerde?
-Emniyetli bir yerde
-Neden eve dönmedi
-Seninle görüşmek istemiyor
-Ne demek bu ne anlattın kızıma
-Bişey anlatmadım yalnızca berdel hakkında konuştuk ve berdel olmayacağı kararına vardık düşünmek için yalnız kaldı
-Ne demek berdel olmayacak!
-Ben bağışladım Dilanla Ömeri keşke bu tatsızlık yaşanmasaydı fakat elfesyayla berdel olmadan evleniyoruz
-Elfesya asla kabul etmez tehdit mi ettin onu
-Hayır bawer ağa elfesya güvende yarın gelir sorarsın de hayde hayırlı geceler
Deyip Yukarı çıkmıştı bawer ağada aklında ki binbir soruyla gerisin geri dönmüştü biliyordu ki welat ağaydı yalan söylemezdi ama bi iş olduğunu sezmişti
-Elfesyam napıyorsun,hiç gelmemeliydik deyip boş boş dolanmıştı

Uzun bir bölüm oldu başka bi konudan kesmek istemedim hayırlı günler canlar....