Bar dansçısı // ryeji

Ateş Ve Su

Yorucu bir günün ardından eve gelmiştim. Sıcak bir duş alıp üstümü değiştirdim ve yatağıma uzanmıştım. Hava her zamanki gibi soğuktu. Ancak benim için sorun soğuk değil, 1 hafta önce yaşadığım olaydı. Ryujin'in annesi ve babası ölmüştü. Oysa Ryujin bana ne bir açıklama yapmış, ne de benimle konuşmuştu.

Yarın ailesinin cenazesi vardı, belki onu orada bulabilir ve de konuşabilirdim. Sonuçta kim ailesinin cenazesine gelmezdi ki? Telefonum çaldığında kimin aradığına bakmak için telefonu elime aldım. Seung görüntülü arıyordu.

"Efendim Seung?"

"İyi misin diye aradım, iyi misin?"

"Kaç kez söyleyeceğim iyim!"

"Kötülere bir şey olmaz!"

Arkamdan Minho bağırdığında göz devirdim. Sanki patlama haberini aldığında salya sümük yanıma gelen o değilmiş gibi konuşuyordu.

"Herneyse... Ne yapıyorsun?"

"Oturuyorum. Yarın cenazeye gideceğim."

"Emin misin? O kız da orada olabilir."

"Sorun olmayacak."

"Şüpheli."

"Neyse... Uykum var benim, uyuyacağım. İyi geceler."

"İyi geceler, kendine dikkat et."

Öpücük yollayıp telefonu kapatıp baş ucuma koydum. Ardından ışıkları kapatıp örtünün altına girdim. Gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım fakat biraz zor oluyordu çünkü evde tektim ve evim her an patlayabilir gibi hissediyordum.

***

Gözlerimi, dışarıdan gelen gürültüyle açtığımda yağmurun yağdığını gördüm. Yavaşça yatakta doğrulup saate baktığımda dörde geliyordu. Dışarıdan gelen sesin kapı sesi olduğunu anlam birkaç saniyemi aldı. Bu saatte kim olabilirdi ki?

Odamdan çıkıp dış kapıya gittim. Tek gözümü deliğe dayadığımda siyah montlu birini gördüm ancak yüzü belli değildi.

"Yeji?"

Bu o muydu? İyi de Ryujin'in burada ne işi vardı ki? Evimi nerden biliyordu? Sorularıma ara vererek kapıyı açtığımda karşımda sırılsıklam olmuş Ryujin'i gördüm.

"Ne işin var burada? Ayrıca adresimi nereden biliyorsun?"

"Telefon numaranla birlikte aldım."

"Nasıl?"

"Boşver, konumuz bu değil."

"Hımm... Peki konumuz tam olarak nedir? Beni kendi evinde yalnız bırakman mı? Evini patlatıp, aileni öldürmen mi? Yoksa bana bir oyuncak gibi davranman mı? Birde yüzsüz gibi buraya geliyorsun... İnanamıyorum."

"Bana neden kızıyorsun ki? Sevgili bile değiliz."

"Hah! Sadece bir akşamlıktı yani?"

"Evet?"

"O zaman evimden siktir olup git!"

"Yeji..."

"Bu kaçıncı affedişim? Beni hiç düşündün mü zengin kız? Hayatın boyunca her şeye sahip oldun diye bunu insanlarda kullanma!"

Ryujin derim bir nefes verip, şakaklarını ovuşturdu. Ardından tekrar bana döndüğünde aynı öfkeli ifademle ona bakıyordum.

"Bak, beni tanımıyorsun. Anlıyorum, kötü hissettin, özür dilerim. Ama böyle de alınma."