Daughter Of The Moon (SELENE 2)

Chapter 22

Kung gaano kalungkot at kabigat nang nararamdaman ko ay taliwas naman sa panahon na maaliwalas at magaan. The beautiful bright blue sky was starting to dim and show the stars that were hiding beyond its light. Magtatakipsilim na. Ang kaninang puro asul at puti ay unti-onti ng nahahaluan ng kulay kahel. Dahan-dahan na ring bumababa ang araw.

Nanatili ang paningin ko sa kalangitan kahit pilit na tumatabon ang mga sanga at dahon ng mga nagtatayugang puno rito. I could still see the orange-y blue color of the sky.

“Ang salitang ligtas ay walang kasiguraduhan kung ang kapahamakan ay laging nandiyan, Bea.” panimula ko mula sa mahaba naming katahimikan sabay buntong hininga. 

“Oo nga't alam na natin kung nasaan siya pero hindi parin nasisigurado ang kaligtasan ko sa kanya. We know how dangerous it is, just to save me. All of it are not 100% sure. Lalo na ngayong may lead na ang Death Arrow sa akin. Hindi ko alam kung ligtas pa ba ako.”

Thinking of how my life was always on the line brings heaviness to my chest. Pakiramdam ko hindi ako makahinga sa kawalan ng pag-asa. I still want to live, and have a happy, and a healthy life.

Sabihin na nating nahanap na nila ang half witch-half werewolf na tutulong sa akin para mapawalan ng bisa ang dugo ko sa oras na gamitin ito ng Death Arrow. Pero kailangan ko pa ring sumailalim sa isang ritual na walang katiyakan.

Muling natahimik si Bea sa sinabi ko. Nakuha niya siguro ang ibig kong sabihin. My life is always at risk. That's the harsh truth of me.

Narinig ko itong humugot ng malalim na hininga saka bumaling sa'kin.

“You may be right, Selene. But that doesn't mean panghinaan kana agad ng loob. Remember, you still have us. The whole Glayson and the Golden Stone pack. Naroon ang mga kaibigan mo. Alalahanin mo, anak ka ni Queen Serene ang dyosa ng buwan, makapangyarihan ka. You are powerful, Selene. More than anything or anyone in this world, except Queen Serene though.” She said and chuckled after she mentioned my mother. Kaya natawa rin ako habang tumatango.

Tama si Bea, hindi dapat ako panghinaan ng loob. I am more powerful than those rouges, I should not fret. Pero paano? How will I not worry if I was once got killed? Napatay na ako no'ng minsan sa isang taong nabahiran ng kadiliman ang puso, ngayon pa kayang isang kagaya ko na makapangyarihan din at may ibubuga. Death Arrow were not just a normal rouges, lalung-lalo na ang leader nilang si Jaxon. There is something in them that makes them exceptional. At iyon ang ikinatatakot ko.

“I'll try.” Sa kabila ng kanyang mga sinabi ay iyon lang ang nasagot ko. A sigh escaped from her. Nakuha niya siguro ang pag-aalinlangan ko. I just can't help it. The more I tackle into it, the more I fell into my own uncertainties. Hindi ko na alam kung ano ang tama at mali.

“Just, please, bear in mind. You have us.” Tanging sabi niya bago tumayo sa pagkakaupo sa tabi ko. “Kwarto lang ako. I need to prepare for my departure tomorrow. Maaga akong aalis. You also need to go back there. Don't run away from your problems, Selene. Face it, instead.”

Hindi ako nagsalita at yumukod na lamang sa pagitan ng mga tuhod ko. I heard my door opened. Nang sumara ito ay saka ako napatingala.

Tuluyan nang nagtago ang araw at naghari ang liwanag ng buwan at mga bituin. Wala sa sarili akong napatitig sa buwan. It was a calming sight. Enthralling me every time I see it. Pero kahit na anong ganda ng buwan ngayon hindi nito nagawang pawiin ang sakit na nararamdaman ko ngayon.