Rüyalarda Buluşuruz

10.Bölüm "İmkansız"

BİR AY SONRA...

Telefonumun çalmasıyla uyandım. Görmediğim için elimi yavaşca yatakta gezdirerek telefonumu aradım. 'Evet buralarda bir yerde olmalı, Hah! Buldum işte' dedim kendi kendime. Hemen telefonu açarak kulağıma götürdüm. Duyduğum sesle içime huzur dolmuştu. Arayan Ardaydı. Tam olarak bir aydır sevgiliydik ve ilişkimiz çok iyi gidiyordu. Hep beni alttan alıp anlayışlı davranıyordu. Tabi bende gerektiğinde onu alttan alıyordum. Birbirimizi anlamaya ve daha fazla tanımaya çalışıyorduk.
-Alo
+Günaydın Arda
-Günaydın mı? Neredeyse akşam olacak sevgilim
Arda gülmeye başladı. İlk başta dalga geçmesine kırılsamda sonradan bende gülmeye başladım. Haklıydı çok fazla uyuyordum. Son zamanlarda kendimi yorgun hissediyordum. Birde başım ağrıyordu. Gittikce daha da şiddetleniyordu.
-Alo, sevgilim orada mısın?
+Ah, evet buradayım sadece dalmışım
-İyi misin sen? Sesin iyi gelmiyor
Arda ilgiyle sordu bana. Derin bir nefes alarak konuşmaya başladım.
+Aslında başım ağrıyor, hemde feci ağrıyor
-Doktora gidelim mi?
+Hayır, dün annemle gittik
-Ve benim bundan haberim yok öyle mi?
+Unutmuşum
-Bir daha unutma Banu
+Neden bu kadar kızdın ki?
Arda sıkıntılı bir nefes vererek konuşmaya başladı.
-Çünkü benim için değerlisin Banu, seni kaybetmek istemiyorum
Kurduğu cümleyle gözlerimden yanağıma doğru bir damla göz yaşı aktı. Kendimi toparlayarak konuşmaya devam ettim.
+Peki
-Güzelim seni üzmek en son isteyeceğim şey bile değil
+Biliyorum
-Peki, hemen konuyu değiştiriyorum
+Nasıl?
-Anneme seni anlattım
+Ne?
Ardanın kurduğu cümle donup öylece kalmama sebep olmuştu.
-Baya anlattım
+Ne dedin?
-İşte bir kız var oğlunun kalbi onun ellerinde dedim
Yüzümde küçük bir gülümseme oluştu.
-Gülümsediğini hisseder gibiyim
+Annen ne dedi peki?
Konuyu değiştirdim çünkü bayıla bilirdim. Evet bir aydır sevgiliydik ama ben her gün ilk günki gibi heyecanlıydım.
-Annemde seni görmek istediğini söyledi
+Görüşmek mi istiyor?
-Evet ve inanmayacaksın belki ama bu gün istedi
Yatakda doğrularak oturdum.
+Nasıl bu gün? Neden daha erken söylemedin Arda?
Telaşlanmıştım. Bence normaldi çünkü Ardanın annesiydi o. Ya bir terslik çıkarsa ne bileyim
+Ya beğenmezse beni
-Ben seni beğenmişim annemde beğenir neden beğenmesin ki?
Yanaklarım kıpkırmızı olmuştu. Ellerimde heyecandan ve stresten titriyordu.
+Ben onu sesli mi söyledim ya?
-Hıhı
+Tamam hemen kapat hazırlanmam gerek
-Ama
+Ama falan yok, saat kaçta ve nerede buluşacak benle?
-Öğleden sonra beş gibi, kahve içmeye bende gelicem
+Nerede peki?
-Bilmiyorum, annem birşey söylemedi, sen karışma ben konum atıcam dedi
+İyi, hadi öptüm görüşürüz
Ardanın konuşmasına izin bile vermeden kapattım telefonu. Hemen kalkıp elimi yüzümü yıkayıp annemin yanına indim. "Anne! Anne!" diyerek mutfağa girdim. Annem telaşla "Noldu? Birşey mi oldu?"Diye sordu. Bağırdı bile diyebilirim. Artık nasıl heyecanla girdiysem mutfağa kadını korkutmuştum. "Anne dur birşey olmadı" "Ay korkuttun beni Banu, öyle gelinir mi?" Gülerek "Özür dilerim" Dedim ve konuşmaya devam ettim. "Ardanın annesi benimle buluşup tanışmak istiyor" "E ne güzel" Derin bir nefes alarak "Ama elbise, ayakkabı, makyaj, help me" dedim. Annem gülerek "Anlaşıldı, sen başka ne için gelebilirsin ki yanıma tabi ki 'help me'" dedi ağzını eyerek. Göz devirerek "Odamdayım geliyor musun?" Diye sordum. "Geliyorum, geliyorum". Kafamı sallayarak odama çıktım. Ardımdan annemde gelmişti. "Eee ne giyineceğim?" Diye sordum anneme. Annem dolabımın kapısını açarak "Hmm bi bakalım neler var burada" dedi. Annemden cevap beklerken o sırada konuşmaya başladı. "Buldum!" "Ne buldun?" "Hazine" diye cevap verdi annem alayla, ardından konuşmaya devam etti. "Elbise dolabında ne bulmuş olabilirim Allah aşkına Banu, aşk kafana vurdu senin iyice". "Hangi elbise?" Diye sordum lafı değiştirerek. "Tek kollu yeşil elbisen, altınada alçak tabanlı ayakkabını giyindin mi, birde güzel ferah bir makyaj ve tamamsın" dedi annem tek nefeste.