Rüyalarda Buluşuruz

12.Bölüm " Döneceğim"

Yazarın Anlatımıyla...

Banu ağlayıp yorgunluktan uykuya dalmıştı. Alara bir an bile olsun yanından ayrılmıyordu. Arkadaşlıkta bu demekti zaten, iyi ve kötü günde hep yanında olmak. Banu bir-iki saat sonra yerinde haraket etmeye başladı. Alara ayağa kalkarak hemen Banunun yanına gelip "Canım iyi misin?" Diye sordu ilgiyle. Banu bitgin bir halde "Bilmiyorum" Diye cevap vererek tekrar gözlerini kapattı. Alara Banunun elinden tutup "Kalk artık yemek ye hasta olacaksın Banu" Dedi sabırsızca. Banu eve döndüğünden beri ağlıyor, yorulup uyuyor ve tekrar ağlıyordu. Su bile içmemişti. Alara doğal olarak arkadaşını merak ediyordu, öyle kötü bir haldeydi ki ya toparlanamazsa diye tedirgin oluyordu. "Banu kalk artık bak sabrım kalmadı" Dedi tekrar Alara. Sesi çok sert çıkmıştı. Banu yerinde oturarak "Hiçbir şey yemek istemiyorum Alara zorla mı yedireceksin?" Diye sordu oflayarak. Alara "Herekirse zorla yediririm ama arkadaşımı kimseye yedirmem" Diyerek Banuyu kolundan çekiştirip yatakdan kaldırmayı başarmıştı. Banu hala ofluyordu. "En azından odama getir, annemle karşılaşıp onu daha fazla üzmek istemiyorum" Dedi Banu. Annesine bağırdıöını her hatırladığında vicdan azabından ölüyordu.

Banunun Anlatımıyla...

Alara "Peki, sakın uyuma yemeği mutfaktan alıp getiriyorum" Diyerek tam odadan çıkacakken ağlamaktan kısılmış sesimle "Anneme anlattın mı?" Diye sordum. Alara kapıyı kapatıp yanıma gelerek "Sadece kavga ettiğinizi söyledim, eğer mucize olursa bu sefer annen engel olmasın diye" Dedi. "İyi ki benim arkadaşımsın Alara, beni en iyi sen anlıyorsun. Anlayışın için sana çok teşekkür ediyorum" Diyerek sarıldım Alaraya. Alarada bana sarılarak "Asıl sen iyi ki varsın aşkım, hadi geç otur getiriyorum yemek" Diyerek odadan çıktı. Kendimi koltuğa bırakıp kafamı arkaya yaslayarak gözlerimi kapattım. İstemesemde onu düşünüyordum. Gözlerimden yaşlar kulağıma doğru süzüldü. Başka zaman olsa bu beni rahatsız ederdi ama şimdi umursamıyordum bile. Elimi kaldırıp gözyaşımı silecek kadar halim yoktu. Ona ihtiyacım vardı, o yoktu. Acaba başka şartlar altında karşılaşsak bizden olur muydu? Acaba oda şuan beni düşünüyormu? Acaba beni merak ediyormu? Acaba ağladığımı hissediyormu? Acaba annesi ben görseydim beni sever miydi? Acaba, acaba, acaba. Kafamdan bu düşünceler çıkmıyordu. Acaba demekten artık yorulmuştum. Bütün hayatım acabaya dönmüştü iki-üç saat içinde. Bu düşüncelere daldığım sırada odanın kapısı açılıp kapandı. Duruşumu düzelterek "Alara sen misin?" Diye sordum. Alara "Benim ama bir misafirimizde var" Dedi. Kaşlarımı çatarak "Kimmiş?" Diye sordum. O sırada Alinin sesini duydum. "Merhaba Banu" Dedi. Ayağa kalkarak "Bunun ne işi var burada Alara" Diye sordum sinirle. Alara yanıma gelerek tepsiyi masaya bırakıp "Aranızda ufak bir sorun yaşanmış olabilir ama unutma biz birlikte büyüdük Banu onunla çocukluk arkadaşıyız, hadi küslüğe son ver oturalım beraber ne dersin?" Dedi anlayışla. Resmen beni manüpile ede biliyordu. Ben Alaranın hiç lafından çıkmamıştım, bu çocukkende şimdide öyleydi ve karşılıklıydı. Kafamı olumlu anlamda sallarayak Aliye elimk uzatıp "Barışalım" Dedim. Zaten benimde içime sinmiyordu küs kalmak. Evet belli etmesemde onunla kötü davransamda çocukluktan beri tanıyordum, salaktı ama iyi çocuktu. Ve çocukluktan beri ispiyoncuydu. Ali elimi tutarak "Barışalım" Dedi. Aliyi kendime çekip sıkıca sarıldım. Alarada arkamdan gelip bize sarıldı. Üç çocukluk arkadaşı odanın ortasında birbirine sarılıyordu. Sonra Alara çekilerek "Ay yeter bu kadar dıram geçin yemekler soğuyacak zor ikna ettim zaten Banuyu" Diyerek bizide ayırıp koltuğa oturttu. Ali Alaraya gülerken bende gülümsüyordum. Ali elimi tutarak "Kendini nasıl hissediyorsun?" Diye sordu yavaşca. Kafamı Alinin omzuna yasladım ve "Bilmiyorum" Dedim. Nasıl hissettiğimi, ne hissettiğimi bilmiyordum. Şoktamıydım hayır, ama anlamsız bir duygu vardı. Yada duygusuzluk diyelim, içimde saçma bir boşluk. Garip bir hiss işte, anlatamayacağım kadar qarip. Alara "Yaklaşın masaya hadi" Diyerek önümüze yemek koydu. Ali "Dur ben yediricem sana yemeğini" Dedi. Ne kadar hayır desemde inat edip sonunda o yedirmişti bana yemeği. Bir anne edasıyla "Hadi aç ağzını son kaşık bu" Diyerek çorbanı sonuna kadar içirdi bana. Alara "Ben ama pizza söylemiştim bak kız şimdi doyucak yiyemeyevek" Dedi oflayarak. Kafamı sallayıp "Onuda yerim ben merak etme" Dedim. Alara gülerek "Depresyon güzelimiz kendine geliyor galiba" Diyerek yanımıza geldi. Oturduöumuz koltuk küçücüktü. Bide üstüne Alara yanımıza gelince iyice birbirimize girmiştik. Kahkaha atarak "Galiba ciğerim patlayacak şimdi" Dedim. Ali "Nerden anladın?" Diye sordu. "O anlar, biolojiden hep yüksek not alırdı bizede hiç kopya vermezdi hain" Dedi Alara kolumu çimcirerek. "Sen kincimisin ya?" Diye sordum alayla. "Aaa üstüme iyilik sağlık" Dedi Alara gülerek. Birlite oturmuş koltukta kahkahalar atıyorduk. Moralim yoktu, belki de sinirden gülüyordum, belki de kafayı sıyırmıştım. Bilmiyordum. Biliğim şuan ne kadar mutsuz bile olsam huzurlu olmamdı. Evin kapısı çaldığında Alara ayağa kalkarak "Ahada pizzalae geldi, yaşasın" Diyerek odadan çıktı. Ali gülerek "Oh be kalktı sonunda, az daha dursa iç kanama geçirecektim" Dedi. Alinin kurduğu cümleye gülerken içeriden Alaranın sesi geldi. "Ben sağır değilim dostlar duyuyorum" Diye bağırdı. Ben daha fazla güzleye başlayarak kafamı Alinin omuzuna yasladım. Gözlerimi kapatarak derin bir nefes aldım. Ali "Yorgunsan seni yatırayım yerine uyu biraz" Diye sordu ilgiyle. Kafamı sallayıp "Zaten kaç saattır uyuyorum, uyuyan prensese döndüm burada" Dddim gülümsemeye çalışarak. Bi iyi bi kötü oluyordum. Bir an böyle gülüyordum, sonra moodum yine düşüyordu. Alara odaya girerek "Ben zeytinsiz söylemiştim hepsini zeytinli göndermişler, moodum düştü şuan" Dedi. Gülerek "Bende sevmiyorum zaten zeytinli" Dedim. Ali "Valla pizza olsunda neyli olursa olsun" Diyerek pizzaları yemeye başladı. "Dur be yavaş boğulacaksın" Dedi Alara. Ali "Zeytinleri ayırıp pizzanı yesenize" Dedi. Ağzında yemek olduğu için sesi boğuk çıkıyordu. Ben "Hevesim kaçtı benim doğru getirselermiş" Diyerek ayağa kalkıp kendimi yatağa attım. Alarada "Bende de kalmadı heves" Diyerek yanıma uzandı. Ali "Siz yemiyorsanız benimde boğazımdan geçme" Diyerek kalktı koltukdan. Alara "He he canım he he, zaten sen yemedin o kadar pizzayı odada ki cinler yedi dimi?" Dedi alayla. Ali Alarayı taklid ederek "Zötön sön yömödön ö ködör pözzöyö ödödö kö cönlör yödü dömö" Dedi. Ali o ladar komik konuşmuştj ki kahkaha atmaya başladım. Ali "Gülme canım kay o tarafa bende uzanıcam" Dedi. Alara "Bizim yanımızda mı?" Diye sordu. "Başka kimse yok zaten siz varsınız tabi sizin yanınızda" Dedi. Ben Alaraya doğru gittim Alide tatağın bir ucuna kıvrandı. Elimi uzatarak Alarayla Alinin elini tuttum. Gözlemi kapatarak uyumaya çalıştım. Galiba artık ağlayamıyordum. Gözlerimden yaş akmıyordu resmen. Gözlerimde yaş kurumuş olabilir miydi? Bilmiyordum, bildiğim tek şey hayata yeniden başlamak istememdi.