D.E.A.D. | Bungou Stray Dogs

Yanlış Düşünceler

Bu gece her zamanki gibi düşünceler aklımdan çıkmıyor. Odamın penceresinde görünen devasa Yokohama manzarasını izlerken sadece bundan kurtulabilmeyi diliyorum.

Ajansın en iyi dedektiflerinden biri, mafyanın dahi iblisi, en genç yönetici, ikiz karanlığın yarısı

Bu ünvanları alabilmemin tek nedeni geleceği tahmin edebilmemdi. İhtimaller ve olasılıkları hesaplamak benim için her zaman kolay olmuştu. İnsanların zihini okuyabilecek güçte bir zekâ ile doğdum.

Peki neden neler olduğunu bilmiyorum, bundan kurtulmak için ne yapmalıyım.

Hayattayken tamamlayamadığım o şey ne?

Çok mu fazla kişiyi üzdüm?

Çok mu öldürdüm?

Evet.

Belki de yaptıklarımın bedeli budur.

Belki de öldürdüğüm kişilerin intikamı bu

Bir şeyler düşünmekten başka yapacağım bir şey yok. Ancak düşüncelerim giderek sağlıksız bir hâl alıyor.

Odasaku'nun isteğini yerine getiremediğim için mi hâlâ hayattayım?

"Zayıfı kurtar, yetimi koru. Doğru ile yanlış arasında büyük bir fark göremeyebilirsin ama... insanları kurtarmak harika bir şey."

Yanlış bir şey mi yaptım?

Başka ne olabilir ki?

Odasaku, ölmeden önce benden bunu yapmamı istedi. Belki de bu isteği henüz gerçekleştiremediğim için bu haldeyim...

Neden?

Elimden gelen ყველაფერი yaptım! Kendimi sadece insanları korumaya adadım! Neyi başaramadım? Საკმარისი iyi değil miydi? Odasaku'nun benden istediği bu değil miydi?

Onu hayal kırıklığına mı uğrattım?

Ymaaaşk iymsioutr

Bu şekilde geçen birkaç saatin ardından güneş ışınlarının kendisini hafifçe göstermeye başlaması ile kendimi toparladım. Henüz geç değil. Hâlâ burada olmam hatalarımı düzeltebileceğim anlamına geliyor.

Sanırım ilk önce Akutagawa-kun'dan başlamalıyım

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

"Oi, Dazai!"

"Ranpo-san?"

"Dün Yosano-san ile küçük bir iddiaya girdik ve sana ihtiyacımız var."

"İddia mı?"

"Evet. Gel hadi!"

Ranpo-san ajans kapısından içeri girer girmez beni kolumdan sürükleyerek dışarı çıkardı. Yosano-sensei ise arkamızda geliyordu.

"Arabaya bin. Eğer araba ile birlikte gidersen Yosano-san kazanacak. Ama araba gider, sen kalırsan ben kazanacağım!"

Ranpo-san bilmiş bir gülümseme ile bana baktı. Cidden, çocuk mu bunlar?

Arabaya oturdum ve Yosano-sensei arabayı sürdü. Araba gittikten sonra ben arabanın bagaj kapağının içinden çıkmış, havada oturuyor gibi görünüyordum.

Ranpo-san gülme krizine girdi ve Yosano-sensei sıkılmış bir şekilde ona söz verdiği şekerleri almak için yola koyuldu.

Bir dakika,

Ben uçuyorum?

Evet, günlerdir bu haldeyim ve uçabileceğimi yeni farkediyorum.

Evet, aptalım

Ve evet, bir süre daha bu şekilde kalırsam merdiven çıkmanın nasıl bir şey olduğunu unutmuş olacağım çünkü bir daha merdiven çıkmayı düşünmüyorum.

Ajansa geri döndüm ve her zamanki koltuğuma yayıldım. Müşterilerden birisi az daha benim olduğum koltuğa oturacaktı.

Canım koltuğum... artık tanımadığüm bir velet tarafından ele geçirildi ve ben de ofis sandalyeme oturmak zorunda kaldım. Dava ile ilgilenmek düsüncelerimi dagıltmak amacı ile bana yardımcı olabilirdi ama başımın ağrısını geçirmeye hiç te yardım edeceğini sanmıyorum.

Ajanstan çıkıp evime girdim. Bir kağıt ve kalem işe yarar gibi...

•
•
•
•

°

Akutagawa-kun beni gördüğünde neredeyse yere yığılıyordu.

Bir dakika

Beni gördü?

Evet, beni görebiliyor. Ama mafya binasında olduğum hâlde onun dışında kimseye görünmedim.

Tabii Gin-chan ile karşılaşana kadar.

Beni sadece ajans ve Akutagawa kardeşler görebiliyor. Peki neden?

Akutagawalar ve ajans arasında herhangi bir benzerlik var mı?

Tabii ki hayır! Akutagawa ajansın zıttı gibi!

Bunda bir mantık aramayacağım.

Atsushi-kun'un aksine Akutagawa-kun bana sarılmadı. Yokluğumun etkisinden çıkamadığı belliydi ama ağlamadı. Gin-chan ise sadece şaşırmış görünüyordu.

Akutagawa sadece soğukkanlı davranmakla yetindi.

"Dazai-san, sen.. hayatta mısın??"

Cidden, ben hayatta mıyım?

Neden bu soruyu daha önce hiç düşünmedim

"Evet, sanırım. Sadece bana söylemek istediğin bir şey var mı Akutagawa-kun?"

Sadece yere baktı.

Onun yanına oturdum. Uzun bir süre kimse konuşmadı. Zaten amacımız konuşmak değildi.

Akutagawa-kun görevi için yanımdan ayrıldığında kendisini unutmadığımı biliyordu...