Girl in the Gang

Hoofdstuk 13

 Langzaam opende ik mijn ogen. Ik knipperde vaak, omdat ik nog moest wennen aan het licht. Toen ik een beetje normaal kon kijken, keek ik de kamer rond. Waar was ik? Deze kamer had ik nog nooit eerder gezien. Het begon weer een beetje tot me door te dringen. Timothy had me gezoend! Ik was dronken geweest en dat was ik niet echt vaak. Geen wonder dat ik mijn bewustzijn was verloren. Ik dronk nooit meer dan één biertje op een dag en zelfs dat deed ik nooit vaker dan één keer per week. De duizeligheid was afgenomen, maar mijn hoofd bonkte nog steeds. Toen ik rechtop wilde gaan zitten, zag ik dat ik ingestopt was. Iemand had de deken keurig om me heen gelegd. Toch ging ik rechtop zitten en stapte uit het bed. Ik droeg dezelfde kleren als gisteren, alleen waren ze nu vochtig en plakkerig. Mijn blik ging naar het nachtkastje naast de eenpersoonsbed waar ik zojuist in lag. Er stond een glas water op. Ik pakte hem op en nam een paar slokken. Daarna wreef ik in mijn ogen en probeerde de restjes mascara weg te halen, als die er zouden zitten dan. Ik zou het niet weten, want ik kon het niet zien. Ik deed mijn haren opnieuw in een staart en ik plukte wat aan mijn sweater – niet dat het hielp. Ik schraapte mijn keel en liep de deur uit. De gang die zich achter de deur verschool herkende ik gelukkig wel. Natuurlijk herkende ik die. Ik liep de woonkamer binnen en zag Timothy – al aangekleed en verzorgd – onderuitgezakt op de bank zitten. Hij keek naar de flatscreen die aan de muur hing, maar toen ik binnenkwam richtte hij zijn blik gelijk op mij. Hij ging rechtop zitten.

‘Hé, slaapkop,’ zei hij met een glimlach. Hij keek even naar mijn kleren. ‘Je mag wel even douchen als je wilt?’ 

‘Graag,’ zei ik knikkend. Ik glimlachte niet. Het voelde ongemakkelijk. Hij leek te doen alsof er niets gebeurd was gisteren. Ik kon dit niet zomaar vergeten.

Ongeveer een half uur later liep ik wel gedoucht de woonkamer weer in. Ik droeg een sweater van Timothy en één van zijn skinny jeans. Natuurlijk was het veel te groot, maar de broek werd hooggehouden door een riem. Over twee uur kon ik mijn normale kleren weer aan; die zaten namelijk in de wasmachine. 

Ik zat dat Timothy pretoogjes kreeg. Het was duidelijk dat hij moeite moest doen om zijn lach in te houden. Dat kon ik hem ook niet kwalijk nemen, ik was zo waarschijnlijk een hele rare verschijning. 

Nadat ik wat gegeten had – Timothy had roerei met geroosterd brood gemaakt – stond ik op. Ik had me voorgenomen om zijn voorbeeld te volgen. Als hij deed alsof er niets was gebeurd, dan kon ik dat ook. 

‘Laten we beginnen,’ zei ik. Ik grijnsde. Mijn handen begonnen al te jeuken. 

‘Beginnen met wat?’ vroeg hij. Ik had hem mijn plan nog helemaal niet verteld. Het plan dat ik zojuist had bedacht toen ik onder de douche stond. 

‘Nou, mijn idee was om hetzelfde te doen als wat jij de vorige keer deed. Ik smokkel je naar binnen. Alleen moeten we er dit keer voor zorgen dat je niet herkent wordt. En daar gaan we nu aan beginnen,’ zei ik met een brede grijns op mijn gezicht. Hij zou dit waarschijnlijk niet zo’n goed idee vinden, maar dan zou hij toch echt met iets beters moeten komen. 

‘Eh... ik weet het niet, hoor,’ zei hij twijfelend. 

‘Kom nou maar gewoon mee,’ drong ik aan. Ik pakte zijn onderarm vast en trok hem van de bank. Gelijk leek hij verkocht te zijn, want hij stribbelde niet tegen. Ik begeleidde hem naar zijn slaapkamer en liet hem op het bed zitten. Dit zou het begin kunnen zijn van... Nee, dat idee moest ik uit mijn hoofd zetten. Ik grinnikte even om mijn gedachten. Ik zocht wat handdoeken bij elkaar en legde er twee op het bed, zodat daar niets op terecht kon komen. De andere legde ik om Timothy’s schouder heen zodat zijn shirt niet nat werd. Ik bedacht me dat hij hem net zo goed uit kon trekken. Jezus, wat had ik toch opeens? Ik ging opzoek naar iets waar ik zijn haren vochtig mee kon maken. Het enige wat ik even zo snel kon vinden, was een washandje. Ik maakte het vochtig en nam het mee naar de slaapkamer.