Girl in the Gang

Hoofdstuk 14

 Het was best rustig in het gebouw. De meeste mensen zaten nu natuurlijk in hun werkplaats. De vrouwen het huishoudelijke deel en de mannen het maken van drugs en wapens – daar vermoedde ik tenminste. Ik keek om me heen of ik een bekend gezicht zag, maar helaas zag ik niemand. Timothy viel wel op, maar iedereen die we tegenkwamen wierpen niets meer dan een vlugge blik. Daarna concludeerde ze waarschijnlijk dat hij hen geen kwaad zou kunnen doen, zo’n klungelinge, kwetsbare jongen. Het was niet voor niets dat ik hem er zo uit had laten zien. Daar had ik wel over nagedacht. 

Ik liep richting mijn slaapkamer. Daar in de buurt waren namelijk ook de slaapkamers van mensen die ik wat beter kende. Bijvoorbeeld die van Jazmine en Charlie. Die van Dan zat een gang verder, maar ook die zat in de buurt. Nog steeds verbaasde ik me over de grote hoeveelheid geld die de gang leek te bezitten, maar als ik er beter over nadacht dan was het eigenlijk best wel logisch. We handelde in drugs, wapens, prostitie en wie weet wat nog meer. Dat leverde niet bepaald weinig geld op. Als iemand te grote schulden bij ons had, was de oplossing heel simpel. Dan kwamen er twee gangleden en die schoten een kogel door je hoofd. Ze namen je bezittingen mee en gingen er dan vandoor. 

Al gauw kwam ik Charlie tegen. Ze keek me verbaasd aan. Daarna ging haar blik naar Timothy en keek ze alleen maar meer verbaasd. 

‘Jessy, ik dacht dat je gevangen zat,’ zei ze uiteindelijk. Ik knikte kort als bevestiging. Blijkbaar had Dan dat verteld. Hoe wist hij dat ik was meegenomen? Nou ja, dat was een zorg voor later. 

‘Weet je waar ik Damian kan vinden?’ vroeg ik. Ze vertrouwde de boel niet helemaal, dat zag ik in haar blik. Ze twijfelde even, maar besloot het blijkbaar het voordeel van de twijfel te geven. 

‘Ik zag hem net naar zijn kamer toe lopen. Die is hier twee gangen verderop. Nummer 34.’ Ik glimlachte en hoopte daarmee dat ik haar wantrouwen zoveel mogelijk wegnam. Dit moest zo normaal mogelijk overkomen. 

Ik liep de gang uit en Timothy volgde me braaf.

Daar stonden we dan. Voor kamer nummer 34. Ik tilde mijn trillende hand op en klopte zachtjes op de deur. Nu was ik echt heel zenuwachtig. Timothy stond vlak achter me. Na een paar seconde ging de deur open. Damian stond in de deuropening en keek me verbaasd aan. Hij had geen shirt aan. Slechts een zwart, los sportbroekje en zwarte sneakers. 

‘Jessy?’ vroeg hij verward. Zijn blik ging naar Timothy. ‘Wie is dat?’

Ik slikte even en keek naar Timothy. Hij was in ieder geval onherkenbaar. Zachtjes voelde ik een klein duwtje in mijn rug. Volgens mij bedoelde Timothy dat ik naar binnen moest gaan. Zonder pardon gehoorzaamde ik. Dit deed Damian nog meer verbazen. Timothy volgde me en zodra hij binnen was sloot hij de deur. Hij hield zijn pistool te voorschijn en richtte die op Damian. Een gemene grijns verscheen op zijn gezicht. Ik schoot in de paniek. Dit was niet de bedoeling. Ik had gedacht dat hij met Damian wilde praten, of dat hij iets van hem zou opeisen. Maar dit... Nee, dit ging te ver. Ik moest wat doen. 

‘Niet bewegen,’ zei Timothy. Zijn grijns was nog steeds niet verdwenen. Damian zat in de val. Hij droeg geen pistool – het broekje dat hij droeg bevatte niet eens broekzakken. Als hij nu zou bewegen, dan stond hem een zekere dood te wachten. Damian mocht niet dood. Niet voor mijn ogen. Ik zou uit de gang worden getrapt en dan stond me een leven als zwerver te wachten. Er was geen tijd om te twijfelen. Ik moest dit voorkomen. In een vlugge beweging had ik mijn pistool tevoorschijn getoverd en ik hield die op Timothy. Ik keek hem met gespleette ogen aan. 

‘Als jij schiet, dan schiet ik ook,’ zei ik zo zelfverzekerd als ik kon. Mijn twee handen klemde ik om de pistool heen en mijn rechter wijsvinger lag op de trekker. Timothy keek me aan. Ik zag duidelijk dat dit niet was wat hij verwacht had. Als hij een seconde sneller was geweest dan was deze toestand niet ontstaan en ik zag dat hij daarvan baalde. Ik keek naar Damian en onze blikken kruisde. Hij knikte – je kon het nauwelijks zien – goedkeurend.