Er werd hard op de deur geklopt en mijn moeder keek geschrokken op. We zaten op de bank en mijn moeder was me een verhaal aan het vertellen van vroeger. Dat deed ze al vanaf ik heel klein was. Het was laat in de middag en ik was net thuis gekomen van school.
'I-ik ben zo terug,' zei mijn moeder. Ze stond op en liep naar de gang. Ik volgde haar stilletjes en keek door het kiertje waar de deur op stond. Er stonden twee mannen in politiepakken. Ze droegen een kogelvrijvest en keken streng. Mijn moeder schrok en deinsde achteruit, maar de mannen grepen haar vast en bonden handboeien om haar polsen. Ik keek geschrokken en een angstig gevoel bekrooop me. Gingen ze mama arresteren?
Ik opende de deur verder. 'Mam!' riep ik bezorgd en ik rende op haar af. Mijn armen sloeg ik om haar middel en ik hield haar stevig vast. Ik kneep mijn ogen stijf dicht om het tranen tegen te gaan en negeerde de politieagenten.
'Niet weggaan,' jammerde ik. Ik voelde hoe twee stevige handen me vastpakte en me van mijn moeder afhaalde. Ik gilde en stribbelde tegen. Mijn moeder werd meegetrokken.
'Mam!' riep ik nog harder dan de volgende keer. 'Laat me los!' Dat laatste was aan de politieagent gericht.
'Het komt wel goed, lieverd. Maak je geen zorgen,' zei mijn moeder. Ze klonk bang en haar ogen vulden zich met tranen. Langzaam verdween ze uit mijn zicht.
Ik werd meegenomen naar een oud weeshuis. Het was een hoog en versleten gebouw met lange ramen. Het zag er uit als een spookhuis. Geen wonder dat ik zo bang was. Ik kwam binnen en keek angstig om me heen. Af en toe kwamen wat kinderen voorbij die erg mager waren en versleten kleding droegen. Hun haren waren slordig en sommige hadden erge littekens op hun gezichten, armen of benen. De begeleiders stelden zich vriendelijk voor, maar ik merkte dat ze een strenge blik in hun ogen hadden. Ik liep met trillende benen naar de kamer waar ik heen gebracht werd en hoorde dat de deur achter me gelijk op slot werd gedaan. Er zaten vijf meisjes in de kamer - die ongeveer vijf bij vijf was en grotendeels in beslag werd genomen door de stapelbedden. Ze keken me nieuwsgierig aan. Wat me al gauw opviel was een kleine, stoffige spiegel. Ik zag mezelf erin. Lichtbruine, kleine ogen die angstig keken en in gevallen wangen waarlangs lange, donkere haren hingen. Mijn lippen waren vol, maar toch gebarsten doordat ze droog waren. Wat zag ik er kwetsbaar uit zo. Kwetsbaar en alleen.
JE LEEST
Girl in the Gang
Novela JuvenilJessy is een achttienjarig meisje dat in een ghetto in Detroit woont. Ze staat altijd stevig in haar schoenen, totdat ze op de ene naar de andere dag haar woning en baan verliest en ze niets anders kan dan zich aan te sluiten bij een bende.
