Girl in the Gang

Hoofdstuk 5

Na een hele tijd voor de deur te hebben gestaan en geluisterd te hebben naar het geschreeuw, ging de deur weer open. Dan kwam naar buiten gestormd en sloeg de deur hard achter zich dicht. 
‘Je wordt bedankt,’ zei hij zacht, maar zijn stem klonk boos. Hij liep weg en ik keek hem verbaasd na. Wat had ik nu weer verkeerd gedaan? Waarschijnlijk ging dit om die duw. Twijfelend liep ik naar binnen. Er zaten weer twee mannen. Zodra ik weer voor de stoel stond, begon de man, die het meest rechts zat en een Destructorsshirt droeg, te praten. ‘Geen zorgen, je hoeft niet meer met Dan samen te werken. De laatste tijd is hij er niet helemaal bij met zijn hoofd,’ zei de man. 
Ik voelde me hier al wat meer op mijn plek en ik wist ook dat ik al een goede indruk had gemaakt. ‘Het geeft niet. Het heeft vast zo z’n reden. Ik vind het niet erg om met hem samen te werken,’ zei ik. Stiekem vond ik Dan best leuk, ondanks dat hij zo deed. 
De man knikte. ‘Ik hoorde dat alles verder goed was gegaan,’ zei de linker man. ‘Zorg ervoor dat je hier morgenochtend om half negen bent met het boek over The Destructors.’ De linker man liep naar me toe en gaf me een sleutelbos er zaten een aantal sleutels aan. Hij wees naar een bepaalde sleutel. ‘Deze is voor je kamer. Naast je kamer zit een deur. Er hang een bordje met “douche”. Dit is de sleutel voor die deur,’ zei de man terwijl hij naar een andere sleutel wees. Ik knikte. De man liep weer terug naar zijn plek en ik draaide me om en liep weg. 
Ik zat op mijn bed en wikkelde wat verband om mijn enkel. Ik was al helemaal aangekleed. Ik droeg een turquoise blousje dat redelijk ruim zat, daaronder had ik een zwart topje aan. Ik droeg een gekreukte skinny jeans die veel verschillende kleuren blauw bevatte. 
Ik deed mijn groene sneakers aan en liep met boek onder mijn arm naar de “verhoorkamer”. Ik probeerde de pijn te verbergen; Ik wilde niet als een aansteller worden gezien en ik moest zo snel mogelijk de ontgroeningsfase door.
Ik klopte op de deur en opende hem. Ik stak mijn hoofd naar binnen en zag dat er nu nog maar één man was. Hij stond bij een raam en keek naar buiten. Hij hield een telefoon bij zijn oor. 
Toen hij de deur open hoorde gaan draaide hij zich om en knikte kort als teken dat ik kon moest gaan zitten, dus dat deed ik. ‘Acht uur bij de oude autosloperij. Je zorgt maar dat je er bent,’ zei de man en hij hing op. Hij richtte zijn blik weer op me, en daarna op het boek. ‘Geef maar,’ zei hij en hij stak zijn hand uit. Ik stond op en gaf hem het boek. Ik pakte het geld, dat ik gekregen had toen ik de envelop had bezorgd, uit mijn broekzak en hield het hem voor. ‘Hou dat maar,’ zei de man. ‘Vanavond gaan we met een aantal Destructors naar de autosloperij. Jij gaat ook mee. Zorg dat je pistool geladen is. We vertrekken om half acht. Tot die tijd kun je voor Naomi werken. Wacht op de gang, ze komt je zo halen.’ Ik knikte. 
Ik had geen idee wat er vanavond zou gaan gebeuren, maar het was vast niets goed. Ook wist ik niet wie Naomi was, maar ook dat zou ik vast snel zien. 
Ik draaide me om. ‘Oh, en Dan gaat ook mee. Hij krijgt nog een kans, dus daar zul je je bij neer moeten leggen.’ Ik knikte nogmaals en liep weg, zonder mezelf om te draaien. 
Ik snapte niet dat het zo’n ramp was dat Dan me had geduwd. Deze mensen waren tot alles in staat en deden allemaal vreselijke dingen bij mensen die niet bij The Destructors hoorde. Waarom deden ze dan zo moeilijk om een klein duwtje bij een medeganglid. Ik sloot de deur en wachtte op de gang.

Naomi was een vrouw van rond de dertig. Ze droeg een schortje, met daaronder een zwarte, strakke spijkerbroek en een een simpel, wit T-shirt. Ze keek vriendelijk, maar aan haar gezicht kon je goed zien dat ze vermoeid was. 
Ze stak haar hand uit en stelde zichzelf voor. Ik schudde haar hand en deed hetzelfde. Haar hand voelde ruw en koud aan. Ze draaide zich om en liep weg, het was de bedoeling dat ik haar zou volgen, dus dat deed ik. 
Ze liep naar een grote ruimte waar allemaal vrouwen stonden die aan het schrobben, koken, naaien en wassen waren. Ik kreeg een schort voorgehouden en werd naar de afwasruimte gebracht. Naomi vertelde dat ik de borden moest afdrogen en in de krat moest zetten. Ik deed dat keurig.