Orenda - James Potter

•6• Hayata Dönüş

1977, 1 kasım

Carmenta Hogwarts'a vardığında saat gece biri gösteriyordu. Kulenin ilk görüşte ağır ağır sönmeye başlayan ışıkları kıza ürkütücü gelmişti. Bindiği süpürgeyi şaşalı kaleye yakın bir yere indirdi ve okula doğru ilerledi. Aileden sabah resmi olarak atılacaktı ve şu an için tek geliri Üç Süpürge gibi duruyordu... Bir şekilde geçinebilirdi fakat incinen Black onuru vardı ve onu susturmak zor oluyordu.
Aileden atılmak problem değildi, asla da olmamıştı. Ancak yine de Carmenta sızlayan ruhuna engel olamıyordu.

Mutlu bir aile istediği, hayalini kurduğu tek şeydi. Bulduğu şeyse, bu hayalden olabilecek en uzak gerçekti.

Carmenta üzerindeki siyah hırkayı düzeltti. Altında kısa kollu bir tişört ve buz gibi havaya inat yeni moda olan düşük bel şortlardan vardı. Tüm aileye göre marijinal bir tarzı olduğu söylenebilirdi ve bu haliyle kesinlikle ikizini andırıyordu. Kalenin içindeki ısı tılsımı anında ürperen bedenini dizginledi. Sessizce koridorlarda ilerledi, Dumbledore'un odası nerede bilmiyordu. Birine sorabilirdi ama bu saatte kimsenin olacağını sanmıyordu. Regulus saat dokuzda yasak başlıyor demişti, o halde başının çaresine tek bakmalıydı.

Tam sağa doğru döndüğünde bir bedene çarptı ve yere yapıştı. "Ah!" Carmenta kendine birkaç saniye içinde geldi ve onu şüpheyle süzen kıvırcık saçlı oğlana baktı. Ona sanki bir ifrite bakıyor gibi merakla bakıyordu ve bu Carmenta'ya komik gelmişti.

"Bu saatte ve bu kılıkta koridorda ne işin var küçük vampir?" James Potter bir an için kızın bir muggle olduğunu düşünmüştü fakat bundan vazgeçmişti. Dolunayı andıran teni ve soluk bakışlarını süsleyen buz gibi gözleri ona aşina gelmişti. Kesinlikle bir vampiri andırıyordu fakat bunun dışında simasında ona tanıdık gelen bir şeyler de vardı ama onu bu okulda görmediğine emindi. Carmenta ayağa kalkıp üstünü düzeltti ve karşısındaki adamın ela gözlerine odaklandı.

"Ben Dumbledore için geldim. Asıl senin ne işin var?" James bu küçümseyici kıza alayla baktı. Anlaşılan okulda okumuyordu ve Dumbledore'un tanıdıklarındandı, bazı günler okula yaşlı proförün tanıdıkları geliyordu.

"Ben bugün nöbetçiyim. Sana tavsiye vereyim, okuldan yaka paça atılmak istemiyorsan bu taraftan gitme. İleride üç başlı bir köpek var." James fısıltılı bir sesle mırıldandı, aslında bu şakayı genelde ilk senesi olan öğrencilere yapardı ama canı sıkılıyordu ve bu kız ödlek birine benziyordu. O halde ufak bir şakafan sakınca gelmezdi.

"Ah, eminim baş edebilirim..." Carmenta kaşlarını çattı ve koridorun ucuna baktı. James kısa bir an genç cadının şaka yaptığını sandı ama gayet ciddi duruyordu. Ne yani, 1. Sınıfları korkutan şaka bu kızın umrunda olmuyor muydu? Hm, garip.

"Muggle mısın?" Carmenta, ona şaşkınlıkla bakan adama döndü.  Yanlış bir şey söyleyip söylemediğini düşündü fakat dememişti. Voldemortla çocukluğundan beri savaşıyordu, üç başlı bir köpekten korkacak hali yoktu.

"Elbette hayır! Ben-" dedi ama devam etmedi. O artık bir hiçti.
Ne diyecekti ki?
O bir Riddle değildi. Bir Black değildi. Sadece adı vardı, başka hiçbir şeyi yoktu.
"Her neyse. Dumbledore'un odasına gitmem gerek."

"O halde sana kolay gelsin." James arkasını döndü ve nöbet yerine ilerlemeye başladı fakat Carmenta onun peşinden koştu ve kolunu tuttu.

"Beni götürür müsün?" James kaşlarını çattı, neden bu saatte ısrarcı oluyordu anlamamıştı. James Potter istemediği bir şeyi yapacak son kişi bile değildi ve şu an kesinlikle ona göre çulsuzları andıran bu kıza yardım etmek istemiyordu.

"Ben çıkarım olmayan şeyleri yapmam." Carmenta tek kaşını alayla kaldırdı ve kollarını göğsüne bağladı. Carmenta, James'e o kadar küçümseyici bakıyordu ki James istemsizce kıpırdandı. Özgüveni düşük biri değildi fakat aldığı enerji o kadar yüksek bir özbenliğe sahipti ki altında eziliyordu. Karşısında tamamıyla özgüvenden enerjiden oluşmuş, tanrıçaları andıran bir kadın vardı. Ona üstünlük taslamak imkansızdı... Fakat elbette bunu James Potter bilmiyordu, çok yakında öğrenecek olsa da.