Orenda - James Potter

•7• Tesellilerle Avutulmuş Kız

1977, kasım

Carmenta ertesi sabah erkenden uyandı. Profesör Dumbledore son sınıflarında karanlık sanatlara karşı savunma dersine giriyordu. Carmenta da ona yardımcı olacaktı, Voldemortun bizzat eğittiği biri birçok şeyi biliyor olmalıydı. Bu yüzden bakanlık Dumbledore'un gözetimi şartıyla onu işe almaya ikna olmuştu. Elbette bu sadece basit bir kamuflajdan ibaretti, Voldemortun dikkatini çekmemek için alınan basit bir önlem. Halbuki Voldemortun gözleri daima Carmenta'nın üzerindeydi. Onu sinsi bir yılan gibi sokmak için bekliyordu, ruhunu sömürmek, intikam alarak onu yerle yeksan etmek istiyordu.

Carmenta.
Voldemortun nişanlısı.
Leydi Riddle.
Aldatıldığını bildiği halde susan kadın.
Bebek katili olmaya zorlanan kadın.
Carmenta onun yüzünden pekçok sıfata layık görülmüştü ama kadın olmaya bile layık görülmemişti. Daha da kötüsü, çocuk olmak dahi ona çok görülmüştü. Şimdi ona bunları yaşatan adam onu paramparça etmek için bekliyordu. Carmenta bunu biliyordu. Bakanlık ne yaparsa yapsın Voldemorta engel olamazdı.

O bir şeytandı. Carmenta onu yıllarca zihninde beslemişti. Onun ayak işlerini yapan küçük iblisi olmuştu.

Ama artık bu kadar basit değildi. Carmenta o gün sadece evi değil, Voldemortun nişanlısını da öldürmüştü. O sadece Carmenta'ydı.
Carmenta Black.

"İlk derse hazır mısın?" Dumbledore gülerek aynada yansımasına bakan ve derin düşüncelere dalan kıza döndü. Gergin olduğu her yerden belli oluyordu.

"Hazırım. Savunma büyüleri öğreteceksiniz öyle değil mi?" Carmenta ilgiyle arkasını döndü ve profesöre baktı.

"Evet, seni uyarıyorum bunlar basit büyüler. Eminim çok daha ölümcül olanlarını yapmışsındır ama bugün onları görmeyecekler." Carmenta göz devirdi ve asasını masanın üstünden aldı. Bunu bugün beşinci duyuşu falandı, evet biliyordu.

"Bu çok saçma! Onları savaşa hazırlamak gerekiyor, savaşta kaybetmelerini sağlamak değil." Dumbledore başıyla onayladı kızı. Fakat elinden bir şey gelmezdi... Bakanlık böyle istiyordu.

"Fakındayım ama kararı ben vermiyorum." Carmenta anlayışla başını salladı ve Dumbledore ile odadan çıktı. İlk dersleri tesadüf eseri Slytherin Gryffindor ortak dersiydi, Carmenta hala ölümyiyenlerin kendisinden korkmalarını istiyordu. Tüm ölümyiyenleri ve onların neler yapabileceğini biliyordu. Sözde ihaneti yüzünden ona kötü davranacaklarını tahmin ediyordu ve Carmenta buna izin vermeyecekti. Hiç kimse ama hiç kimse onu küçük göremezdi.

Sınıfa Dumbledore'un ardından girdiğinde derin bir sessizlik oldu. Ardından kesik fısıltılar ilişti Carmenta'nın kulağına. Sınıfın ortasına geldiklerinde Carmenta, Dumbledore'u birkaç adım gerisinde durarak dinledi. Dersle ve büyülerle ilgili ayrıntılı bir giriş yapmıştı, Carmenta bildiği halde dikkatle dinledi. En sonunda Dumbledore eliyle onu işaret ettiğinde genç kızın nefesi kesilmişti. "Ve bundan sonra derslerimizde bize bayan Black eşlik edecek. Kendisi oldukça güçlü bir cadıdır, bu yöntemle ders süresinin azalmasını hedefliyoruz." Yalan, yalan, yalan.

Yalan olduğunu herkes biliyordu ama salağa yatmayı tercih ettiler. Carmenta burada boşu boşuna durmuyordu.

Dumbledore ufak bir kalkan büyüsü gösterdi. Tam beş kere büyüyü tekrar ettikten sonra herkesi sıraya soktu ve tek tek denemeleri istedi. Oldukça güçsüz bir kalkan büyüsüydü, öyle ki sadece aguamenti gibi basit büyüleri savuşturabilirdi. Tüm sınıf birkaç dakika içinde çift sıra olmuştu fakat Carmenta'nın önündeki kişi sayısı bir düzineyi geçmiyordu ve hepsi Gryffindordu. Carmenta Dumbledore'a kısa bir an baktı, yaşlı profesör onay verircesine gülümsediğinde Carmenta önündeki kıza odaklandı. Yanına gitti ve asayı tutuşunu izledi.