Second Lead Boi ¦ JJK

17 "çocuk"

"Okula gitmiyorum. Mutlu musun?"

Daniel merdivenlerden yukarı çıkarken arkasından söylendim.
Bu kafenin en sevdiğim özelliği üst katında benim evimin ve benimkinin de üstünde onun odasının olmasıydı.

Bu aralar burada kalıyordu. Normalde evinde kalırdı fakat işleri olduğundan kafesinde kalmak sanırım ona daha mantıklı geliyordu.

"Peşimde dolaşacağına al eline iki süpürge, müşteriler gelmeden temizle şurayı Solhi."

Göz devirdim. Normalde bana tabii ki de emir vermesi normaldi. Fakat iki üç hafta önce sevgilim ol diyen bir çocuğun böylesine sert olması hoşuma gitmiyordu.

Son kata geldiğinde odasına girdi. Hiçbir izin istemeden ben de peşinden girip arkamdan kapıyı kapattım.

"Okula gidip lise diploması alarak yanında çalışmak varken böyle daha mı iyi oldu?"

Dolabından aldığı birkaç dosyayı masasına fırlatmıştı. Resmen beni takmadığını açıkça belli ediyordu.

"Daniel, ben üniversiteye de gitmek istemiyorum.. Sadece liseyi bitir-"

"Bay Daniel diyeceksin!"

Sert bağırışı yüzünden anında sustum. Bazen o kadar korkunç biri oluyordu ki asla sinirlendirilmemesi gereken biriydi.

Yüzüme nefretle bakıyordu. Suçlu hissediyordum. Bakışlarımı yere indirdim.

"Özür dilerim.. Bay Daniel."

Yine aramıza o duvarlar girmişti. Daniel'dan hoşlanıyordum, onu seviyordum fakat bu halini değil. Bana yardım eden hemen tepki vermeyen halini seviyordum.

"Okula git Solhi. Fakat tek bir şartım var."

Heyecanla suratına baktım. Kendimi onun karşısında hep bir çocuk gibi hissediyordum.

Sert bakışları altında bana kıyamayan bir tarafının olduğunu biliyordum.

"Jungkook denen herifle iletişimi keseceksin ve asla konuşmayacaksın. Tamam mı?"

Gözlerimi kırpıştırdım. Benden çok garip bir şey istemişti. Kolaydı, kısaca tamam der geçiştirebilirdim.

"Hayır. Olmaz."

İsteklerimde de yalan söyleyemiyordum.. bunu unutmuştum.

Şaşkındı. Ben de şaşkındım. Sinirle yumruğunu sıktı.

"O zaman okula gidemezsin."

Bu okul mevzusunun Jungkook ile ne alakası vardı sanki?
Dimdik durdum ve ben de kaşlarımı çattım.

"Okula gidip Jungkook'la konuşmam da ne var? Çocuğun hiçbir zararı yok bana ayrıca o benim çocukluk ark-"

"Solhi. Kararını ver. Evinden ve işinden olmak istiyor musun?"

Sustum. Düşünüyordum. Tabii ki de evimden olmak istemiyordum. Gidecek hiçbir yerim yoktu benim.

"İstemiyorum. Tamam.."
Gözlerimi kaçırdım.

"O halde, o çocukla konuşmuyorsun."

Anında ona döndüm. "Hayır. Okula gitmiyorum. Seçimim bu. Jungkook ile de konuşmaya devam edeceğim."

Büyük bir şaşkınlıkla bana baktı. Bu cevabı beklemiyordu. Okula gideceğim ve Jungkook ile konuşmayacağım diyerek onun emirlerine uymam lazımdı. Fakat, Jungkook ile konuşamama düşüncesi daha kötüydü benim için.

O geçmişimden sahip olduğum tek insandı. Kaybedemezdim.

Siktir et okulu.