Second Lead Boi ¦ JJK

23 "benimle evlen"

"İyi geçti, fakat bekleyip göreceğiz.."

Kıyafetlerimi düzgünce katlıyordum. Yatağın üzerindeki bavula hepsini teker teker yerleştirmeye başladım.
Kapı gıcırdadığında odadan içeri girdiğini anlamıştım.

"Solhi.. Burada olman gerekiyor."

Bavulda eksik bir şey olup olmadığını anlamak için içini kontrol etmeye başladım. Bu hareketleri hızla yapıyordum. Odaklanmam gerekiyordu. Bir şey unutmak istemiyordum.

"Solhi?"

Sabahtan beri başımı ağrıtıyordu ve onu görmezden gelmek daha da zorlaşmaya başlamıştı. Bavulumun fermuarını sertçe çekmeye çalıştım.

Bir anda omuzlarımdan tutarak beni kendine doğru döndürdü. "Solhi beni dinliyor musun sen!"

Jimin'in sinirli oluşu çok komikti. Burada asıl sinirli olan insan bendim.

"Ne var!"

Karşılık olarak bağırdığımda şaşırmıştı fakat ellerini omuzlarımdan çekmedi. Gözlerimin içine bakıyordu. Bir cevap arıyordu.

Sinirle soludum. "Burada olmam için bir sebebim yok."

"Salak mısın tabi ki var!" Jimin'in bağırışından dolayı irkilmiştim. "Jungkook şu an iyi olabilir ama hiç öyle gözükmüyor. Doktor ameliyatı atlatsak da bu dönemi de takip etmemiz gerektiğini söyledi!"

"Zaten ediyorsun. Sen varsın. Lisa var. Jungkook gayet iyi, bana burada ihtiyaç yok."

Geri çekilmeye çalıştım fakat Jimin beni sıkıca tutup sarstı. "Anlamıyor musun? Ameliyatına bile gelmediğinde belli etmese de onun bakışlarını fark ettim. Beklentisi vardı, üzgündü."

Göz devirdim. Şu an o kadar saçma geliyordu ki bu konuşmalar sinirden ağlamak istiyordum. "Ameliyat günü geldim Jimin."

Şaşırmıştı. Diyeceğim şeyle daha çok şaşıracaktı. Derin bir nefes aldım.

"Uyandığında odaya girecektim. Fakat açık olan kapıdan bakarken onu Lisa ile öpüşürken ve gayet mutlu olarak gördüm." Göz yaşlarım akmaya başladı.

Bu kadardı işte.. her şey Lisa gelene kadardı. Kaybetmiştim.

Belki de hiç kazanamamıştım?

Jimin ellerini omzumdan çekti ve derin bir nefes aldı. Saçlarını geriye attı. Ne zaman stresli olsa bu hareketi yapıyordu. Ya da her zaman..

"Lisa'yı sevebilir ama seni de seviyor. En azından ben onun gözlerinde böyle gördüm."

Güldüm alaylı bir ifadeyle. "Ne olarak? Kız kardeşi olarak mı seviyor?"

Jimin kafasını hayır anlamında salladı. "Bak bilmiyorum.. Lisa'ya soruyorum aralarının nasıl olduğunu fakat o da kaçıyor bu cevaptan. Garip bir şeyler var.. Tek görebildiğim Jungkook'un şu an mutlu olmadığı."

Gözlerimdeki yaşları sildim. "Mutlu olması değil. İyi olması önemli. Yeterli."

Arkamı döndüm ve bavulu kaldırıp yere indirdim çok ağır olduğu için biraz canım acımıştı. Jimin anında elimi tuttu. Bir an afallayıp ona baktım.

"Gidecek bir yerinin olmadığını biliyorum. Burada yaşaman bana sorun değil. Tamam.. belki Jungkook ile işin bitmiş olabilir fakat burada yaşayabilirsin. Temelli."

Böyle bir teklifi Jimin'den beklemiyordum. O benden nefret eden biriydi. Açıkçası onun evinde kalmam için bir sebebi yoktu. Bana acıyor muydu yoksa?