Special Smile

22° Κεφάλαιο

Olivia's POV

Από τότε που πήγα στην αστυνομία με τον Γκάμπριελ δεν τον έχω ξαναδεί τον μαυροφορεμένο τύπο.

Έχει περάσει 1 μήνας που δε τον έχω δει και χαίρομαι αλλά από την άλλη ανησυχώ μήπως ετοιμάζει κάτι κακό.

Όταν είπα στα κορίτσια για το μωρό ξετρελάθηκαν. Θέλουν να έρθουν να με δουν.

Ανυπομονούν να έρθουν οι διακοπές των Χριστουγέννων για να βρεθούμε. Μου έχουν λείψει πάρα πολύ. Έχω να τις δω καιρό.

Πριν λίγες μέρες πήγα με την Νόρα στον γιατρό και μάθαμε το φύλο του μωρού. Είναι κορίτσι.

Εγώ και ο Λίαμ έχουμε ένα κοριτσάκι που σε 3 μήνες θα κάνει την εμφάνιση του.

Σε ένα 1 μήνα έρχονται τα Χριστούγεννα  και τα κορίτσια μου υποσχέθηκαν ότι θα έρθουν να με δουν.

Αυτή την στιγμή βρίσκομαι στο αυτοκίνητο με την Νόρα. Πάμε στο σούπερ μάρκετ για ψώνια.

Καθώς η Νόρα στρίβει το αυτοκίνητο στα δεξιά μια διασταύρωσης το βλέμμα πέφτει σε έναν νεαρό που στεκόταν δίπλα από το φανάρι.

Είχα παγώσει. Είχα αλλάξει 10 χρώματα στο πρόσωπο μου. Έμοιαζε πολύ με τον Λίαμ. Αλλά όχι αποκλείεται να είναι αυτός.

Δε γνωρίζει τίποτα για εμένα. Δε ξέρει ότι είμαι εδώ και αυτός είναι Ελλάδα. Αν ερχόταν θα μου το έλεγαν τα κορίτσια.

Ίσως φταίει που έχω καιρό να τον δω... και μου λείπει πολύ.
Ίσως φταίει που μεγαλώνω το μωρό μας μόνη του.

Δε θα ήθελα να μεγαλώσει το κοριτσάκι μου χωρίς τον πατέρα της, αλλά ίσως καλύτερα που έγιναν έτσι τα πράγματα.

Όταν φτάσαμε σπίτι μπήκα κατευθείαν για ένα ζεστό μπάνιο για να χαλαρώσω.

Στο μυαλό μου έπαιζε συνέχεια η εικόνα του νεαρού δίπλα από το φανάρι.

Κι αν ήταν όντως αυτός;

Και τέλος πάντων τι στο διάολο δουλειά έχει αυτός εδώ;

Αυτός δίπλα στο φανάρι. Εγώ μέσα στο αυτοκίνητο.

Αν ήταν όντως αυτός, τι θα γινόταν αν το φανάρι ήταν κόκκινο και με αναγνώριζε από το παράθυρο;

Τι θα γινόταν αν...;

Αν...

Αν...

Αν...

Αν...

Αν...

Αν...

"ΑΑΑΑ"

Είχα αφαιρεθεί στις σκέψεις μου και είχα χαλαρώσει τόσο πολύ που δεν κατάλαβα πότε βυθίστηκε το κεφάλι μου μέσα στην μπανιέρα.

Θα μπορούσα να είχα πνίγει. Θε πέθαινα και εγώ και το μωρό.

Η ιδέα αυτή από μόνη της μου προκάλεσε ταραχή και ένα ρεύμα ανατριχίλας διαπέρασε όλο μου το σώμα.

Τι στο καλό μου συνέβη μόλις;

Τύλιξα γρήγορα γύρω μου την πρώτη πετσέτα που βρήκα μπροστά μου και βγήκα από το μπάνιο.

Πήγα με γρήγορα βήματα προς το δωμάτιο μου για να αλλάξω.

Όταν κατέβηκα στο σαλόνι ήταν μαζεμένα όλα τα κορίτσια και έβλεπαν μια ταινία στην τηλεόραση.

Έκατσα ανάμεσα τους και τις είπα τι έγινε.

Λούνα: Χθες είχα μιλήσει με τον Λίαμ και με ρώτησε σε ποιο μέρος μένουμε.
Και σήμερα μίλησα με τους γονείς μας και μου είπαν πως ο Λίαμ λείπει από το σπίτι 2 μέρες τώρα.

Έβελυν: Εγώ υποπτεύομαι ότι μπορεί να ήρθε μαζί μας στο αεροπλάνο χωρίς να τον καταλάβουμε και ίσως να μένει εδώ κοντά στην περιοχή μας.

Λούνα: Ναι αλλά αφού με ρώτησε που μένουμε. Αν είχε έρθει μαζί μας τώρα θα ήταν εδώ για να μιλήσει με την Όλιβ.

Όλιβ: Κορίτσια δε πιστεύω να ερχόταν μέχρι εδώ για εμένα.

Έβελυν: Βρε κοριτσάκι μου γλυκό άκουσε με που σου λέω εγώ πιστεύω πως σε θέλει πίσω.

Λούνα: Εγώ πιστεύω πως ποτέ δε σταμάτησε να σε θέλει. Αφού σου λέω από όταν χωρίσατε είναι κλεισμένος στο δωμάτιο του και ή είναι με το κινητό ή παίζει συνέχεια στον υπολογιστή του. Σταμάτησε να βγαίνει και με τα παιδιά.
Ο Νόα σηκωτό τον παίρνει από το σπίτι για ένα ποτό και αυτό με το ζόρι.
Μου λέει συνέχεια τι του έχετε κάνει αυτός δεν είναι ο Λίαμ που ήξερα.
Και έχει δίκιο. Ούτε εμείς ξέρουμε γιατί συμπεριφέρεται τόσο παράξενα.

Έβελυν: Εγώ σας το λέω να δεις που ήρθε μέχρι εδώ για να την βρει να μιλήσουν και θα τα ξαναβρούν!
Και που να μάθει και για το παιδί!
Θα πετάει από την χαρά του!

Καθώς συζητούσα με τα κορίτσια χτύπησε το κινητό μου.

Απόκρυψη.

Οκευ. Αυτό κι αν δεν είναι περίεργο.

Έβελυν σήκωσε το και βάλε το ανοιχτή ακρόαση να ακούμε και εμείς.

Κλήση:

Όλιβ: παρακαλώ;...