Fall inlove with Crazy Psychopath Villainous Hidden Prince

Chap 5

—KINAKABIHAN

Kagaya ng nakasanayan ay alas dose ako gumising at pumunta sa tore, habang naglalakad ako ay lumilipad ang isip ko..

Diko alam Kong anong pwede Kong gawin para mapaamo ko siya, para lang akong isang kuting nanghahamon ng away sa isang tegre.

Pero Di dapat ako sususko, kailangan Kong humanap ng paraan para mapaamo ko siya. Napahinto ako at bumuntong hininga bago binuksan ang pinto.

Pagbukas ko ay natanaw ko ang prinsepe na tumalon sa bintana, nangunot naman ang noo ko. San siya pupunta? Bawal siyang makalabas hindi ba?

Dali-dali Kong inilagay ang tray ng pag kain sa paanan ng kama niya at agad na nagtungo sa bintana Kong saan siya tumalon.

Nabutan ko siyang hinahawakan ang parang shield na nakakapag protekta na hindi siya makalabas.

Nung unang subok niya ang nakuryente siya, sa pangalawang pagkakataon ay may lumabas na kunting ilaw sa palad niya.

Nagulat ako ng nakagawa siya ng bilog na siyang naraanan niya, nangmalakabas siya sa spell ay agad siyang lumabas.

Nang nakalayo siya pero tanaw ko parin, agad akong tumalon ng walang kahirap-hirap. Hindi naman ako ang prinsepe kaya makaka labas ako sa spell.

Wala palang Knight dito sa likod? Dahil siguro kampante silang hindi na makakalabas ang prinsepe dahil sa spell. Tiningnan ko ang direksyon ng prinsepe, mabuti naman at hindi pa siya nakakalayo.

Sinundan ko siya, dumaan siya sa isang damohan, siguro ay palagi siyang tumatakas kasi mahahalata mo na palaging dinadaanan.

Patuloy kolang siyang Sinundan hanggang sa nalagpasan namin ang damuhan, ma tataas din ang mga damo kaya hindi mahahalatang may taong dumadaan.

Mukhang hindi din naman nahalata ng prinsepe na may sumusunod sa kanya, namangha ako ng makadaan kami sa maliit na tulay.

May mga tutubing, lumilipad Doon. Nakalagpas na ang prinsepe sa tulay kaya hinayaan ko ang sarili Kong enjoyen ang view kahit sa kunting oras lang.

Pinadapo ko sa likod ng index finger ko ang tutubi, “Napakaganda mo” mahinang usal ko, at pinagmasdan ito saglet.

“Ayy hala! Yung sinusundan ko!” aniko at tumakbo sa palabas ng tulay, Pero Di ako naka labas ng tulay dahil bumungad saakin ang taong diko inaakalan~

“Why are you, following me?” Malamig na tanong  nito.

“K-ka-kamahalan” aniko, at umatras. Humakbang din siya malapit saakin.

“I told you, I don't like you” Malamig na anito, Aray ha, ediwaw!

“p-pe-pero~” diko na tuloy ang sasabihin ko nang may marinig akong sigaw.

“A-Ano Yun?” Usal ko at tinanaw ang likod ng prinsepe.

“May tao!” aniko, nang muli itong sumigaw.  “Mukhang, kailangan niya ng tulong” aniko at lalagpasan na sana ang prinsepe.

“And where do you think your going?” anito habang mahigpit na hinawakan ang braso ko.

“K-kamahalan, b-bitaw!” aniko at ginamit ang buong lakas ko para mabitawan niya ang braso ko.

Pagkatapos ay mabilis akong tumakbo, “H-help!” Sinundan ko ang pinanggalingan ng sigaw. Mas binilisan kopa ang takbo sa masukal na kagubatan.

Patuloy lang ang pag sigaw kaya nasundan ko kung saan iyon Naroon, nang malapit nako ay nakita ko ang isang tegreng may sungay. Habang tumatakbo ako ay kumuha ako ng sanga ng kahoy.

Tamang-tama dahil matulis ang kahoy na nakuha ko, Nang medyo malapit nako ay tumalon ako patungo dun sa tegre, at inihagis ang kahoy. Nilagyan ko ng pwera ang pagkahagis ko siguradong masugatan ang tegre.

Saktong pagtama nang kahoy sa leeg nito ay pag landing ko sa lupa, Bumagsak ang katawan nito sa lupa. Humahangos akong tumayo at hinawi ang buhok ko.

Tiningnan ko ang taong sumisigaw kanina, nakaupo ang pwet niya sa lupa at May punit ang puting bestida nito, Tiningnan ko ang mukha niya.

May mahabang golden hair with a hint of orange ang mga niya ay mata orange din, her appearance is familiar.

“Are you okay?” tanong ko sa kanya, tumango naman siya, Tatayo siya kaya inalalayan ko siyang tumayo.

“Hala! May sugat ka sa tuhod!” aniko, ang puti niya naman, sana ol. I look at her and she smiled, ang ganda niya!

“N-no, it's nothing. T-thank you for saving me” aniya, I smile and nod.

Nangunot ang noo ko nang tinatanaw niya ang likod ko, Nagtataka ko siyang tiningnan. “Ah, tiningnan ko ang mga kasama ko” aniya.

Tumango naman ako, “Are you really okay?” tumango naman siya at ngumiti ng matamis. “Oo naman, thank you so much. Utang ko sayo ang buhay ko” aniya.

“Walang ano man, ano ba kasi ang ginagawa mo dito?” tanong ko, at tiningnan ang sugat niya saka binalik ang tingin sa kanya.

“Ah, sumama ako kay ama, mangaso” aniya, tumango naman ako, “By the way, ano nga pala ang pangalan ng tagapagligtas ko?” aniya, nahiya naman ako.

“A-ah Xy~”

“Hey” napalingon kami sa pinanggalingan ko kanina, and then I saw his blank face and cold eyes.

“Kamaha~” diko na tuloy ang sasabihin ko nang mapagtanto na Nakatingin ang prinsepe sa babaeng kasama ko.

“U-ahmm, Ano ang pangalan mo?” tanong niya muli sakin, I binalik na niya pala ang tingin saakin, pero nahalata ko ang sigla sa boses nito.

“A-ah Ako si Xylene” aniko, ngumiti siya ng matamis, sumulyap ako sa prinsepe at Di niya parin maalis ang tingin sa babaeng niligtas ko.

“Nice to meet you Xylene, I'm zephyrine” natigilan ako ng sabihin niya ang pangalan niya.

Golden with a hint of orange hair, orange eyes, perfect shape of face,pointed nose and pinkish lips.

Omyghaddd! She's the female lead! I save the female lead? D-Di-did I just ruined~sinira koba ang unang kabanata?!