Συγκάτoικοι της Συμφοράς

Kεφάλαιο 4ο

Σήμερα ήταν η τελευταία μου μέρα στην Αθήνα. Έπειτα από ένα ολόκληρο καλοκαίρι η μεγάλη μέρα του αποχαιρετισμού επιτέλους είχε φτάσει. Μία μέρα, τόσο μόνο με χώριζε από την καινούργια μου αρχή. Μία μέρα κ το όνειρο μου θα γινόταν πραγματικότητα! Οι χειραποσκευές μου ήταν ήδη έτοιμες από χθες, ενώ μόλις πριν μία ώρα έφυγε η μεταφορική με τα πράγματα μου. Το δωμάτιο μου πλέον ήταν σχεδόν άδειο. Όσο μελό κ αν ακούγεται, θα μου λείψει. Ναι, θα μου λείψει το εφηβικό μου δωμάτιο... κυρίως όμως θα μου λείψει η καθημερινότητα με τα κοντινά μου πρόσωπα. Όσο και αν απεχθάνομαι τον πρωινό συνωστισμό στο μπάνιο, κ τους καυγάδες μας με τον Ερμή λυπάμαι πραγματικά που θα φύγω. Σιχαίνομαι τους αποχαιρετισμούς! Με κάνουν να νιώθει σαν μια από τις ηρωίδες του NicholasSparks.....συναισθηματικά ευάλωτη. Τι κατάντια!

Για κακή μου τύχη όμως η Ειρήνη και ο Αλέξης αρνούνταν κατηγορηματικά να με αφήσουν να φύγω χωρίς αποχαιρετιστήριο πάρτι. Μα είμαι τόσο τυχερή ( εντοπίστε τον σαρκασμό)! Όχι μόνο θα έπρεπε να μπω στην ψυχοφθόρα διαδικασία να χαιρετίσω όλους μου τους φίλους, αλλά θα έπρεπε κ να βάλω τη μάσκα του happy-go-lucky κοριτσιού έτσι ώστε να μην τους ψυχοπλακώσω με την μελαγχολία που με δέρνει τις τελευταίες μέρες........απλά "ΤΕΛΕΙΑ".

Ούτε που κατάλαβα πως πέρασε η ώρα, ήταν ήδη 9:00 και ακόμα να ετοιμαστώ. Από στιγμή σε στιγμή θα εμφανιζόταν η Ειρήνη για να πάμε στο σπίτι του Αλέξη όπου έπειτα από δικιά του πρωτοβουλία εκεί θα οργανωνόταν το πάρτι. Θα ήταν όλοι εκεί! Φίλου, γνωστοί, παλιοί γκόμενοι τόσο δικοί μου όσο κ της Ειρήνης κ φυσικά φίλοι του Αλέξη. Το γεγονός πως θα ήταν τόσο πολλά άτομα δεν με έκανε να νιώθω καθόλου καλύτερα. Προσπάθησα να απομακρύνω τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό μου ενώ ταυτόχρονα πίεσα τον εαυτό μου να ετοιμαστεί όσο πιο γρήγορα γίνεται. Έπειτα από λίγο ήμουν έτοιμη κ κατευθύνθηκα προς το σμαρτάκι της Ειρήνης η οποία με περίμενε έξω από το σπίτι μου.

«Ζωή κουνήσου κοπελιά! Θα αργήσουμε.» μου έκανε νόημα η Ειρήνη κ μπήκα αμέσως στο αμάξι της. Ευτυχώς το σπίτι του Αλέξη ήταν σχετικά κοντά, έτσι σε μόλις δέκα λεπτά ήμασταν εκεί. Η μουσική ακουγόταν μέχρι το διπλανό τετράγωνο και οι φωνές και οι τσιρίδες των παιδιών έκαναν φανερό ότι περνούσαν ήδη γαμάτα .

Στην εξώπορτα υπήρχαν ζευγαράκια που φιλιόντουσαν παθιασμένα περιτριγυρισμένα από άδεια κουτάκια από μπύρες. Χωρίς να θέλουμε να κάνουμε χαλάστρα μπήκαμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μέσα στο σπίτι. Στο σαλόνι βρισκόντουσαν ήδη κάποιοι που παίζανε twister-aka-χάζευαν κώλους, ενώ άλλοι... ή μάλλον άλλες χόρευαν προκλητικά με trance, house, dupstep κ ότι άλλο ακούγεται σαν βαβούρα από χτύπημα τσίγκινων υλικών. Ώρες ώρες αρχίζω να ανησυχώ για τα ακούσματα των νέων. Στην αρχή πίστευα πως εγώ είμαι η ξενέρωτη κ πως δεν ξέρω να εκτιμάω τα καινούργια ήδη μουσικής, αφού όμως το φιλοσόφησα το πράγμα κατέληξα πως είδη μουσικής όπως η dupstep γαμάνε να τα ακούσεις liveαπό hotDjsπου κάθονται και χτυπιούνται πάνω από μια κονσόλα. Συμπέρασμα: ο Αλέξης πρέπει να σταματήσει να αφήνει τον αδερφό του να αναλαμβάνει τη μουσική και να προσλάβει ένα κανονικό Dj,hot κατά προτίμηση.